Το Τραγούδι του Χιλμπίλη (Hillbily Elegy)

Βαθμολογία: *** (3 στα 5)

O Τζέη Ντι αναγκάζεται να επιστρέψει στην γενέτειρα πόλη του Μίντλταουν για να αντιμετωπίσει ένα σοβαρό οικογενειακό πρόβλημα. Αυτό θα σταθεί ως αφορμή να ξετυλιχθεί η δυσβάσταχτη και γεμάτη προβλήματα ιστορία της οικογένειας, η προσπάθεια για επιβίωση, η αναζήτηση μίας καλύτερης ζωής, η στήριξη της οικογένειας και το κυνήγι του Αμερικανικού ονείρου.

Ο βραβευμένο με Oscar σκηνοθέτης Ron Howard ( A Beautiful mInd, Apollo 13) παραδίδει σε παραγωγή Netflix ένα οικογενειακό δράμα προσεγμένου σεναρίου, βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του Τζέη Ντι Βανς που είναι ταυτόχρονα και αυτοβιογραφικό. Το σενάριο με τα συνεχόμενα φλας μπακ σε τρεις διαφορετικές χρονικές περιόδους, καταφέρνει να ξετυλίξει μία εποποιία οικογενειακού δράματος, με σχετική ευκολία μεν αλλά ευτυχώς χωρίς συγκινησιακό εκβιασμό δε. Οι Χιλμπίληδες, οι άνθρωποι από τους λόφους δηλαδή, οι χωριάτες με λίγα λόγια ή αλλιώς το white trash της Αμερικής.

Αδιαμφισβήτητη πρωταγωνίστρια της ταινίας αν και σε β ρόλο ( η σημασία του χαρακτήρα στο σενάριο είναι πρωταρχικός βέβαια) η Glenn Close, στον ρόλο της Μάμω δηλαδή της γιαγιάς. Ο στυλοβάτης της οικογένειας και των γενεών που δεν διστάζει να βάλει φωτιά στον ίδιο της τον σύζυγο, αγαπάει να βλέπει τον Εξολοθρευτή και που έχει λατρεία με τα όπλα. Εντυπωσιακά μακιγιαρισμένη από τον Mathew W. Mungle ( Albert Nobbs αλλά και Oscar για τον Δράκουλα) η ηθοποιός για άλλη μια φορά κλέβει την παράσταση με μία ολοκληρωτική ερμηνεία χαρακτήρα που θα την φέρει για 8η φορά στην διεκδίκηση του Oscar. Δίπλα της η Amy Adams στον ρόλο της ηρωινομανούς κόρης που δεν κατάφερε να ξεφύγει από την παγίδα της επαρχίας, στέκεται ικανοποιητικά σε έναν κόντρα ρόλο από το ρεπερτόριο της.

Αν και δράμα, η έλλειψη δυνατών σκηνών αφαιρεί πόντους από την δυναμική του έργου και το γρήγορο μοντάζ σε πολλά σημεία δεν δίνει την ευκαιρία στους ηθοποιούς να δώσουν την συναισθηματική φόρτιση που θα ταίριαζε. Παρόλα αυτά όμως το Τραγούδι του Χιλμπίλη, είναι ίσως ο ορισμός της κοινωνικής ταινίας για την λειψή κινηματογραφική χρονιά που διανύουμε, μας δίνει την χαρά να απολαύσουμε ξανά το ταλέντο της Glenn Close και εν μέσω καραντίνας να βλέπουμε ωραίες ταινίες. Και μην ξεχνάμε: O λαός απαιτεί Oscar στην Glenn Close. Ακαδημία, μας ακούς;