«Αντίο» στον Αντώνη Στεργιάκη
Στα 75 του χρόνια πέθανε ο Αντώνης Στεργιάκης, ιδρυτής της εταιρείας διανομής Ama Films, ιδιοκτήτης του θρυλικού Άλφαβιλ και του Άστυ στην πλατεία Κοτζιά.
Η ιστορία του Άλφαβιλ ξεκινά το 1986. Πιο πριν το έλεγαν Φλώρα και αργότερα -ως τσοντάδικο- μετονομάστηκε σε Playboy. Μιλώντας στον Δημήτρη Δανίκα στα Νέα, ο Αντώνης Στεργιάκης θυμόταν τις εποχές που έρχονταν έξω από το σινεμά διάφοροι θέλοντας να δουν ερωτικές ταινίες. Μέσα, όμως, έπαιζε Μπουνιουέλ. «Άλλαξε η διεύθυνση και δεν το πήρατε χαμπάρι» έλεγε εκείνος.
Εκτός από τη διεύθυνση άλλαξαν και οι εποχές. Το σινεφίλ κοινό συνέρεε, όμως, για να δει καλό σινεμά.
Το 1996 αποκτούν τη διεύθυνση του Studio και το 1999 ανακαινίζουν το Άττικα της πλατείας Αμερικής. Παράλληλα, ανοίγει το Art Ecran στο Κουκκάκι. Το πρώτο κλείνει λόγω υποβάθμισης της περιοχής, το δεύτερο εξαιτίας του αυξανόμενου ανταγωνισμού.
To 2008 αναλαμβάνουν το Άστυ. Δημιουργήθηκε το 1938 και «είδε» πολλές από τις ιστορικές στιγμές της Ελλάδας: την Κατοχή, τα τανκς, τους ελεύθερους σκοπευτές των Δεκεμβριανών. Γλύτωσε και από τα επεισόδια του περσινού Φεβρουαρίου, όταν ο Αντώνης Στεργιάκης και ο αδελφός του, προβολατζής στο Άστυ, έδωσαν χρήματα σε κουκουλοφόρους για να μην κάψουν και τον δικό τους κινηματογράφο, όπως έγινε με το «Αττικόν», με το οποίο ήταν γείτονες.
Παράλληλα, με την Ama -την οποία ιδρύουν το 1990- φέρνουν ταινίες που κερδίζουν βραβεία και Χρυσούς Φοίνικες και σημειώνουν τεράστια επιτυχία στην Ελλάδα. Ανάμεσά τους Το Μίσος του Ματιέ Κάσοβιτς, τα Μυστικά και Ψέμματα του Μάικ Λι, το Γλυκό Πεπρωμένο του Ατόμ Εγκογιάν.
Το Ταινιόραμα που διοργάνωναν κάθε άνοιξη στο Άλφαβιλ (και αργότερα στο Άστυ) είχε αφήσει ιστορία.
Όλα αυτά δεν θα υπήρχαν εάν δεν είχε ξεκινήσει από τα χαμηλά: φτιάχνοντας γρανίτες σε σινεμά, αγοράζοντας το δικό του θερινό σινεμά στην Καλλιθέα. Ένας πραγματικός άνθρωπος του σινεμά…
