Uncategorized

Δύο απόψεις για την ίδια ταινία: Μια κάποια εκπαίδευση

Σατίν και Τάιλερ Ντέρντεν είδαν την ίδια ταινία. Μια κάποια εκπαίδευση. Και εκθέτουν τις απόψεις, τις απορίες και τις πιθανές ερμηνείες τους…

Απορίες και απαντήσεις

Απορία: σε τι συνίσταται η «εκπαίδευση» του τίτλου.

Πιθανές απαντήσεις: Στα σχολικά μαθήματα της Τζένι, 16χρονης μαθήτριας και επίδοξης φοιτήτριας της Οξφόρδης. Στη «μαθητεία ζωής» δίπλα στον –μεγαλύτερο και μπον βιβέρ- Ντέιβιντ. Ή μήπως σε μια αλά «σκυλί του Παβλόφ» εκπαίδευση, όπου το καμπανάκι συνεπάγεται μια Α αντίδραση (στη συγκεκριμένη περίπτωση χτύπημα στο κεφάλι);

Η Τζένι, μεγαλωμένη στο αυστηρό βρετανικό περιβάλλον της δεκαετίας του 1960, δεν μπορεί να παίζει τσέλο. Αρκεί μόνο να λέει ότι παίζει τσέλο. Δεν της επιτρέπεται να ακούει δυνατά γαλλική μουσική. Αρκεί να ξέρουν οι άλλοι ότι είναι εκλεπτυσμένη.

Πρέπει να διαβάζει Λατινικά. Για να περάσει στην Οξφόρδη και να της ανοίξει ένα μέλλον. Ένα μέλλον που η ίδια αφήνει πίσω όταν γνωρίζει τον Ντέιβιντ και μαζί του τη ζωή που της παρουσιάζει: τις συναυλίες, τα εκλεπτυσμένα ρεστοράν, τα ταξιδάκια στην Οξφόρδη και το Παρίσι, το Παρίσι της όπως το ονειρεύτηκε.

Η ταινία συνδυάζει αριστοτεχνικά τον γκρίζο ρεαλισμό του αυστηρού Λονδίνου με τον πολύχρωμο τυχοδιωκτισμό της ζωής της Τζένι με τον Ντέιβιντ, γεγονός που δεν αποκλείεται να την οδηγήσει και μέχρι τα Όσκαρ.

Στα συν το σενάριο του Νικ Χόρνμπι (συγγραφέα του Για Ένα Αγόρι και High Fidelity), καθώς και οι ερμηνείες από τους Πίτερ Σάρσγκααρντ (ανάθεμα και αν τον είπα σωστά) και την Κάρεϊ Μάλιγκαν. Ειδικά η δεύτερη λέει για την εμπειρία: «Ένιωσα απαίσια φορώντας τη σχολική στολή. Το συνεργείο άρχισε να μου συμπεριφέρεται σαν να ήμουν 12χρονο κοριτσάκι. Σταμάτησαν να βλαστημούν μπροστά μου. Στη διάρκεια μιας σκηνής μέσα στην τάξη, σκεφτόμουν “Θεέ μου, πόσο βαρετά είναι!”. Συνειδητοποίησα έγκαιρα ότι είχα μπει στο πετσί του ρόλου της μαθήτριας και έπρεπε να συνέλθω».

«Αν δεν κάνουμε τίποτα, δε θα γίνουμε τίποτα» λέει η Τζένι της ταινίας σε ανύποπτη στιγμή, μόνο και μόνο για να πει λίγο αργότερα: «Τώρα ξέρω. Πρέπει να πάρω τον δύσκολο δρόμο για να καταφέρω αυτά που ονειρεύτηκα». Και αντίθετα με ό,τι διαπιστώνει η ίδια στο τέλος της ταινίας, πιο μεγάλη ίσως όχι, πιο σοφή σίγουρα.

Τάιλερ Ντέρντεν

Η ανώμαλη προσγείωση

Ο τίτλος της ταινίας θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί «μια κάποια εκπαίδευση» και για όσους απογειώνονται απότομα, αλλά και προσγειώνονται το ίδιο γρήγορα και ανώμαλα.

Ένας έρωτας που απογειώνει την 16χρονη μαθήτρια, την κάνει να επαναστατήσει, να ποδοπατά τα όνειρά της για το πανεπιστήμιο για να αφοσιωθεί στον άνθρωπο που της έδειξε όλα όσα είχε ονειρευτεί. Το Παρίσι, τις συναυλίες, τα ωραία εστιατόρια.

Μεταμορφώθηκε…Χαμογέλασε…Ενθουσιάστηκε…«Τσαλακώθηκε»… Συγκρούστηκε… Απογοητεύτηκε. Όπως κι εκείνοι που έπρεπε να την συγκρατήσουν… Μαγεύτηκαν και απογοητεύτηκαν κι εκείνοι μαζί της.

Καμιά φορά όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Το τέλος της ταινίας το απέδειξε…

Σατίν

cinepivates

Συντακτική ομάδα

2 σκέψεις σχετικά με το “Δύο απόψεις για την ίδια ταινία: Μια κάποια εκπαίδευση

  • Exo akousei poly kala sxolia gia tin tainia kai idios gia tin ermineia tis Carei Maligan pou fainetai oti einai favori gia ta fetina Oskar… An den prolavo na ti do sta cinema-pou den to vlepo- tha tin do se dvd sigoura…

    K.M.

    Σχολιάστε
  • Μια συναρπαστική ταινία για τα "μαθήματα"της ζωής,τα οποία μας κάνουν να επαναπροσδιορίσουμε την κοσμοθεωρία μας και -γιατί όχι;- να ισχυροποιήσουμε τη θέλησή μας…

    Αμελί

    Σχολιάστε

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *