Εγώ ο… Απαισιότατος

Υπάρχει ένα σημείο, στο οποίο οι περισσότερες ταινίες animation (ακόμα και εκείνες που δεν είναι και πολύ καλές) υπερτερούν σε σχέση με τις υπόλοιπες. Έχουν καρδιά.

Ο κύριος Απαισιότατος (κατά κινηματογραφικό κόσμο Mr Gru) είναι ένας πολύ κακός. Κατ’ επάγγελμα βέβαια, γιατί στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι -και πρόκειται να γίνουν- πολύ διαφορετικά.
Όταν ένας άγνωστος κακοποιός κλέβει μία αιγυπτιακή πυραμίδα, ο Γκρου παθαίνει κρίση ταυτότητας. Πρέπει γρήγορα να προχωρήσει το σχέδιο που έχει από παιδί: να κλέψει το φεγγάρι. Στην πορεία όμως ένας αντίπαλος… κακός (ο Βέκτορ), τρία ορφανά κοριτσάκια και ένας στρατός από παράξενα κίτρινα ανθρωπάκια θα του αλλάξουν την πορεία.

Βάλτε μερικές σινεφίλ και καθημερινές αναφορές (η Τράπεζα του Κακού είναι η πρώην Lehman Bros), μερικά αιχμηρά αστεία, τα απολαυστικά μίνιονς και μια πρέζα Φρόιντ -η σχέση του Γκρου με τη μητέρα του-, καθώς και ένα αρκετά καλό 3D, και ιδού μια τρυφερή και γλυκειά ταινία.

Που εντάξει. Ξέρεις προς τα που κινείται και που θα καταλήξει, αλλά δεν μπορείς παρά να λατρέψεις, τόσο τα μίνιονς, όσο και την απολαυστική απλότητα του Γκρου.

Τάιλερ