‘Ενα βήμα μπρος και δύο βήματα πίσω
Δεν ξέρω αν ο Γιόακιν Φοίνιξ, πραγματοποίησε τελικά την απόφασή του να παρατήσει το σινεμά και να κάνει καριέρα ράπερ, όπως είχε αναγγείλει, πάντως μας άφησε άλλη μία εξαιρετική ερμηνεία, ως ενθύμιο, στην χαμηλών τόνων αλλά ύπουλης επιδραστικότητας, ταινία, Two Lovers .
Το περίεργο μ’αυτήν την ταινία είναι πως ενώ ξεκινάει με απόπειρα αυτοκτονίας του πληγωμένου συναισθημτικά και ερμητικού Λέοναρντ(Γιόακιν Φοίνιξ), υπολείπεται σε ένταση που θα την καθιστούσε εφάμιλλη του, π.χ. Η Ρέϊτσελ παντρεύεται, με μία άπαιχτη, όλως περιέργως, Αν Χάθαγουεϊ. Και κάνω τη σ΄΄υγκριση με αυτή την ταινία, επειδή και τα δύο, ασχολούνται με ανθρώπους “αποκλίνοντες”- με την στατιστική ή λειτουργική έννοια- που σγκρούονται, καλώς κατά τη γνώμη μου, με τον ασφυκτικό μικρομεγαλοαστικό τους περίγυρο.
Εδώ έχουμε τον άρτι αφιχθέντα, από που δεν διευκρινίζεται, Λέοναρντ ο οποίος ζει στοσπίτι των γονιών του, εβραίων στην καταγωγή. Η Ιζαμπέλα Ροσελίνι ως υπερπροστατευτική μητέρα, παρουσιάζει προς έκπληξή μας, στο τέλος της ταινίας ένα προσωπο που δεν έχει καμία σχέση με τον τιμωρό Θεό…
Ο Λέοναρντ είναι με “σφραγίδα” και φάρμακα, πάσχων από διπολική ψύχωση, εκπληκτικα cool όμως, και πιό ισορροπημένος τελικά από τους “υγιείς”. Είναι περίεργο το συναίσθημα που αποκόμισα απ΄την ταινία .Δεν είδα αυτή τη δραματική κατά μέτωπο σύγκρουση με ταξύ ατόμου και ομάδας, αυτό όμως δεν την κανει λιγότερο ενοχλητική για τη συνείδηση, if you know what I mean. ‘Οπως η υπερπροστασία και ο σχεδιασμός μέχρι κεραίας , της ζωής του μοναχογιού γίνεται απ΄τους γονεις του, “σεμνα και ταπεινά”, ΄ετσι και το φαινομενικά αίσιο τέλος , μου άφησε μια τρομέρή ανησυχία. Προσέξτε ιδιαίτερα τη σεκάνς, που ξεκινάει με τηνερωτική συνεύρεση του Λέοναρντ και της Μισέλ(Γκουίνεθ Πάλτροου, πολυ παθιασμένη όσο και πανωραία) στην ταράτσα της πολυκατοικίας τους, και καταλήγει στο πρωτοχρονιάτικο πάρτυ στο σπίτι των γονιών του Λέοναρντ.
Μερικές φορές, οι εναλλακτικές λύσεις που μας προσφέρονται, είναι φυλακή, γιατι ακριβως δεν τις επιλέξαμε με την ψυχή μας. Αυτο νομίζω πως το αναπαριστά έξοχα η πολυ καλή επιλογή όπερας για να ντύσει καποιες σκηνες της ταινίας.
Πιστεύω πως ταιριαστοι θα ήταν και οι τελευταίοι στίχοι του ποιήματος του Καβάβη Che fece… Il gran rifiuto, ένα σκληρο στην αφή γάντι , για τα παγωμένα χέρια του Λέοναρντ:
” …ο αρνηθείς δεν μετανιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι, όχι θα ξανάλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει εκείνο τ’ όχι- το σωστό- εις όλην την ζωή του.”
Ουαί τοις συμβιβασμένοις.
Φράνσις
Υ.Γ.: Είδα επιτέλους και το District 9, αλλα σας παραπέμπω στο ποοολύ καλό ποστακι του Σέρπικο. με πρόλαβε!
Εγώ δεν τρελάθηκα με το Two Lovers. Βασικά δε συμπάθησα κανέναν από τους βασικούς χαρακτήρες. Θα μου πεις γιατί αυτό είναι απαραίτητα κακό; Όχι θα σου απαντήσω δεν είναι. Τους βρήκα πάντως ρεαλιστικούς αν και εκνευριστικούς.
Συμφωνώ απόλυτα. Το τέλος σου αφήνει μια αίσθηση εγκλωβισμού όχι απελευθέρωσης..
Αν εξηγούσε και μερικά πράγματα παραπάνω…
Τάιλερ
Το όχι το σωστό τον καταβάλει,φαντάσου το λανθασμένο τι θα του κάνει!!
Πάντως, όπως έχω βάλει και την είδηση στο μπλογκ μου, ο Φοίνιξ θα παίξει τον Πόε σε μια ταινία( όχι βιογραφική), οπότε θα τον ξαναδούμε σύντομα!
Ταιλερ:: ναι ,ισως εχεις δικιο.Αυτη η μετριοπαθης εξέγερση να σου αφηνει ενα αποπνικτικο αισθημα. Αλλα με κερδισε ο Λεόναρντ.Το cool με τον οποιο τον χαρακτηρισα δεν ηταν τυχαιο, αυτο μου εβγαζε ρε παιδι μου, πολυ ανετος μεσα στην "βελουδινη" καταπιεση της μαμας και του μπαμπα κυριως…
@Fauntleroy:: τι ξεστομισες τώρα;!!! Θ υποδυθει τον Πόε ο Γιόακιν;;;!!!! Αρα σιγα μην γινει ράπερ! Μα δεν του μοιαζει γαμωτο,εννοω ακομη κι αν επέμβουν φυσιογνωμικα πανω του, νομιζω πως δεν φέρνει στον Πόε. Ποιος να ταιριαζε ρε γαμωτο; Εχει κολλησει το μυαλο μου τωρα. (Αν μιλαω με τον Σερπικο, τιμη μου! Μ'αρεσε κι η ταιναι παρα πολύ, κι ο σκύλος του Πατσίνο)-:))))
Έτσι διάβασα,αν και έχεις δίκιο ότι δεν μοιάζει!Εγώ δύο ηθοποιούς έχω στο μυαλό μου:πρώτος και καλύτερος ο Ρόμπερτ Ντάουνι,ο οποίος με ένα μουστάκι του φέρνει αρκετά,ενώ και στο…έντονο ταμπεραμέντο και τις αυτοκαταστροφικές τάσεις μοιάζουν!Ένας άλλος μπορεί να ήταν ο Μόρτενσεν…