Uncategorized

Κυνόδοντας (Dogtooth)

Με αφορμή τα βραβεία της Ακαδημίας και τις διθυραμβικές βρετανικές κριτικές, ξανα-ρίχνουμε μια ματιά στον Κυνόδοντα του Γιώργου Λάνθιμου.

Ας αρχίσουμε αντίστροφα: από το τέλος στην αρχή. Η ταινία τελειώνει και κοιτάς την οθόνη. Περιμένεις. Κάτι. Θα υπάρχει και κάτι άλλο δεν μπορεί, δεν μπορεί να είναι μόνο αυτό. Ένα κλειστό πορτ-μπαγκάζ κι έπειτα τίποτα…

Αλλά όπως και να έχει η ταινία σε είχε προειδοποιήσει. Δεν μπορείς να πεις ότι δεν το έκανε. Από την πρώτη σκηνή που τα τρία παιδιά συζητούν πως να παίξουν ένα παιχνίδι επιβολής πόνου στον εαυτό τους, μέχρι την τελευταία, ξέρεις ότι αυτό το αποστειρωμένο σύμπαν που παρουσιάζει ο σκηνοθέτης δεν επιτρέπει παρεκκλίσεις.

Ο Πατέρας (εξαίρετος ο Χρήστος Στέργιογλου) που επιβάλλει τον Νόμο μαζί με τη Μητέρα σε ένα σπίτι-ίδρυμα, οι τρεις νέοι κάπου στη δεύτερη δεκαετία της ζωής τους που περνούν τις μέρες τους σαν να ήταν ακόμα παιδιά, ένα σύμπαν κλειστοφοβικό, ανησυχητικό… Εκεί που η εκδρομή είναι οικοδομικό υλικό, οι γάτες σαρκοφάγα θηρία και τα αεροπλάνα παιχνίδια στον ουρανό.

Η μεγαλύτερη αρετή της ταινίας είναι η ικανότητά της να περνάει από τη βαναυσότητα στο χιούμορ, σχεδόν αυτόματα, φυσικά. Ο Κυνόδοντας είναι «ενοχλητικός», αλλά ταυτόχρονα αστείος. Δεν μπορείς να μη γελάσεις, για παράδειγμα, όταν ο πατέρας ρωτάει τα παιδιά: να ακούσουμε τον παππού σας να τραγουδάει; Μόνο και μόνο για να βάλει στην επόμενη σκηνή τον Φρανκ Σινάτρα και να αρχίσει μια ελεύθερη μετάφραση για τις αξίες της οικογένειας.

Ο Κυνόδοντας είναι πολύ «ευρωπαϊκή» παραγωγή (οι ομοιότητες με το σινεμά του Χάνεκε και του Λαρς φον Τρίερ έχουν ήδη επισημανθεί). Και αν πάσχει από κάτι, αυτό είναι ίσως οι σιωπές του ελληνικού σινεμά. Αλλά και το τέλος. Απότομο. Μπαμ. Προσωπικά είχα και αντίρρηση με το τέλος. Όχι ιδεολογική. Ούτε συναισθηματική (σίγουρα θέλεις ένα καλύτερο τέλος για τους πρωταγωνιστές της ιστορίας, μια ελπίδα που η ταινία δεν στην επιτρέπει. Ωστόσο, αυτή ξέρεις ότι δεν θα την έχεις).

Απλά θεωρώ ότι η παραίτηση –ή καλύτερα ο φόβος- που οδηγεί την ηρωίδα να κάνει αυτό που κάνει (ή μαλλον να μην κάνει αυτό που πρέπει να κάνει) δεν θα ήταν πιο μεγάλος από τη θέλησή της να «αφαιρέσει» τον ενοχλητικό κυνόδοντα που σηματοδοτεί την πατρική εξουσία. Οπότε, προς τι η… παραίτηση στο τέλος;

Η ένσταση αυτή είναι βέβαια προσωπική και πιθανότατα πολύ μικρή μπροστά σε μία ταινία σημαντική. Ιδιαίτερα για το μέλλον του ελληνικού σινεμά.

Τάιλερ Ντέρντεν

cinepivates

Συντακτική ομάδα

10 σκέψεις σχετικά με το “Κυνόδοντας (Dogtooth)

  • To τέλος ήταν αυτό που απογείωσε την ταινία στα μάτια μου. Καταπέλτης. Μπαμ. Χωρίς χάιδεμα και προδοσία όλου του έργου. Καμμία παραίτηση δεν υπάρχει: η κοπέλα έμεινε στο πορτ μπαγκάζ επειδή, αν θυμάμαι καλά, είχε διδαχτεί ανέκαθεν ότι δεν μπορεί να περπατήσει εκτός σπιτιού. Μέσα στο αυτοκίνητο, λαθραία, βγήκε στον έξω κόσμο, αλλά δεν έπαψε να είναι φυλακισμένη γιατί σαν σκύλος είχε εκπαιδευτεί να μην μπορεί να ζήσει.

    Σχολιάστε
  • Fauntleroy Καταλαβαίνω αυτό που λες.. από την άλλη η κοπέλα είδε τον κόσμο (βλέπε τις ταινίες) Είδε ένα κομμάτι του και δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν θα έκανε καμία προσπάθεια να δει και τον υπόλοιπο. Το αν θα τα κατάφερνε άλλο θέμα. Δεν λέω να είχε happy ending η ταινία. Ίσως απλά ένα άλλο ending…

    Τάιλερ

    Σχολιάστε
  • Αν σου πω οτι ΑΚΟΜΗ δεν το εχω δει θα το πιστεψεις; Και περιμενω σαν λυσσασμενη να βγει στο dvd (η αφραγκιά που νικαει τα 8 ευρώ του Ιντεάλ πο το πρόβαλε…)για να το δω. Και ξερω οτι οπως και με τη Δασκάλα του πιάνου του Χάνεκε, θα παθω την πλάκα της ζωης μου. Και εχω βιωματικο λογο πο υτο λεω αυτο. "το πιο επικίνδυνο μέρος, λένε, είναι το σπίτι μας"… Περισσοτερα μολις τη δω, και φυσικα θα υπαρχει παλι, οπως και στο ποστ μου για τον Σέρλοκ, λινκ στο δικο σου!

    Σχολιάστε
  • Ετεροχρονισμένο σχόλιο, αλλά είδα την ταινία πρόσφατα. Κατά τη γνώμη μου το τέλος ήταν πολύ δυνατό κι ο λόγος είναι ότι μπορεί να δεχτεί τρεις ερμηνείες.
    Μία είναι ότι η κοπέλα φοβήθηκε να βγει από το αμάξι και θα επιστρέψει στο σπίτι, για πάντα δέσμια της ζωής που άλλοι διάλεξαν γι'αυτή. Η δεύτερη είναι ότι η κοπέλα διστάζει να ανοίξει το πορτ-παγκάζ, αλλά μπορεί να το κάνει λίγο αργότερα, γεγονός που θα οδηγήσει στο να αλλάξει ριζικά ο μικρόκοσμός της. Και υπάρχει και η τρίτη ερμηνεία που είναι να έχει πεθάνει από ασφυξία (αφού μπήκε στο πορτ-παγκάζ από το προηγούμενο βράδυ), βρίσκοντας έτσι ένα τραγικό θάνατο στην προσπάθειά της να σπάσει τα δεσμά της και να αναζητήσει την Αλήθεια.

    Σχολιάστε
  • Νομίζω ότι το έργο έχει και πολιτική χρεια.Όπως τα παιδιά έμαθαν τι να λένε και τι να κάνουν, έτσι και εμείς μεγαλώσαμε σε ένα σύστημα που υποτίθεται είναι σωστό. Για το σχόλιο από επάνω, ένα έχω να πώ:Τα πορτμπαγκαζ δεν ανοίγουν από μεσα και "η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα"

    Σχολιάστε
  • @ from my point of view Πρόσφατα μου είπαν και άλλη μία ερμηνεία… να γνώριζε ο πατέρας ότι το κορίτσι ήταν εκεί και να επέλεξε να το αφήσει (δες την αναφορά σε έναν αδελφό που κανείς δεν ξέρει τι απέγινε). Αν και πιστεύω -όπως οι περισσότεροι- ότι η τρίτη σου ερμηνεία είναι η σωστή.

    @ cinenic Το πορτπαγκάζ δεν ανοίγει από μέσα αλλά ίσως ανοίξει άμα κοπανήσεις δυνατά την πόρτα (και σε ακούσει κάποιος περαστικός και έρθει να σε βγάλει) :p

    Σχολιάστε
  • Όσον αφορά το τέλος επλίζω η κοπέλα να είναι ζωντανή και να βγει από το πορτ-μπαγκαζ στο "ΚΥΝΟΔΟΝΤΑΣ 2: Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ", όπου έχει να γίνει της κακομοίρας!!!

    Σχολιάστε
  • @ Ανώνυμος Ακόμα καλύτερα να είναι νεκροζώντανη γιατί ως γνωστόν, τα Ζόμπι ΔΕΝ είναι χορτοφάγα!!! LOL

    Τάιλερ

    Σχολιάστε
  • Pingback: Cinepivates – Το τέλος είναι η αρχή (ή αλλιώς γιορτάζοντας τρία χρόνια και ξορκίζοντας την αποκάλυψη)

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *