Μαρλίνα, η δολοφόνος σε τέσσερις πράξεις
Ινδονησιακό rape-revenge φιλμ που παραπέμπει περισσότερο σε γουέστερν και αποτελεί την επίσημη πρόταση της Ινδονησίας για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας.
Η χήρα Μαρλίνα μένει μόνη της σε ένα σπίτι σε κάποιους λόφους στην Ινδονησία. Μια μέρα ο επικεφαλής μιας συμμορίας, ο Μάρκους, την ενημερώνει πως το βράδυ θα τη βιάσουν τα μέλη της συμμορίας του. Η Μαρλίνα θα δηλητηριάσει τα μέλη της συμμορίας και θα αποκεφαλίσει τον αρχηγό τους. Το επόμενο πρωί, κρατώντας το κεφάλι του Μάρκους στο χέρι θα ξεκινήσει ένα ταξίδι για το τοπικό αστυνομικό τμήμα, σε αναζήτηση δικαιοσύνης. Συνοδοιπόρος στο ταξίδι είναι η Νόβι, μία έγκυος που βρίσκεται στις μέρες της. Η Μαρλίνα έχει να αντιμετωπίσει δύο από τα μέλη της συμμορίας που είναι ζωντανά, καθώς και το αποκεφαλισμένο πτώμα του Μάρκους που νιώθει ότι την καταδιώκει.
Με εικόνες απίστευτης ομορφιάς, αχανείς εκτάσεις και υπέροχα φωτισμένους εσωτερικούς χώρους, η σκηνοθέτις Μούλι Σουρία αφηγείται την ιστορία όχι μόνο της Μαρλίνα, αλλά και όλων των γυναικών της Ινδονησίας. Επιδεικνύει όχι μόνο εξαιρετική ευαισθησία απέναντι στο θέμα της, αλλά δεν παραλείπει να εμποτίσει το όλο εγχείρημα με δόσεις χιούμορ. Έτσι, η Μαρλίνα καταφέρνει να… αδειάσει ένα λεωφορείο από τους άνδρες επιβάτες κρατώντας μόνο το μαχαίρι της και το κεφάλι του Μάρκους, αλλά οι γυναίκες δεν δείχνουν να φοβούνται -αντιθέτως, μάλλον την κατανοούν.
Η Μούλι Σουρία φροντίζει να κάνει μια αναφορά σε όλες τις ηλικίες: από το μικρό κοριτσάκι μέχρι τη μεγαλύτερη σε ηλικία γυναίκα που θέλει να πάει άλλα δύο άλογα προίκα στη γυναίκα του ανιψιού της.
Με φωτογραφία που παραπέμπει όχι μόνο στο σινεμά του Σέρτζιο Λεόνε, αλλά και σε πίνακες ζωγραφικής και μουσική που παραπέμπει σε Έννιο Μορικόνε (εάν ο τελευταίος είχε ταξιδέψει στην Ινδονησία), το Μαρλίνα, η δολοφόνος σε τέσσερις πράξεις είναι και μια οπτική απόλαυση, εκτός από μια ενδιαφέρουσα ιστορία γυναικείας χειραφέτησης. Η πρωταγωνίστρια Μάρσα Τίμοθι αποκαλύπτει όλη τη γκάμα των συναισθημάτων της Μαρλίνα: θλίψη, οργή, αποφασιστικότητα περνούν από το πρόσωπό της, καθώς αναγκάζεται να έρθει αντιμέτωπη όχι μόνο με τους θύτες της, αλλά και με την ανεπάρκεια της ινδονησιακής κοινωνίας.
Σίγουρα δεν είναι όλα τα μέρη της ταινίας εξίσου «δυνατά» (η δεύτερη πράξη είναι ίσως η καλύτερη από όλες), αλλά αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα ιστορία, με ένα άκρως ταιριαστό φινάλε που θα ικανοποιήσει ιδιαίτερα το σινεφίλ κοινό.
