Μια βραδιά στο the Oak Room
Θα μπορούσε ένα μπαρ να είναι το αποκλειστικό σκηνικό μιας ταινίας; Το έχουμε δει αρκετές φορές, από το αγαπημένο μου Albino Alligator (1997) στο πιο πρόσφατο ισπανόφωνο El Bar (2017). Το καναδικό The Oak Room του Cody Calahan, σε σενάριο Peter Genoway είναι ένα θρίλερ μυστηρίου με πρωταγωνιστές τους RJ Mitte (Breaking Bad, The Recall), Ari Millen (Orphan Black, The Expanse), Peter Outerbridge (Taken, Saw VI), που θα είναι διαθέσιμο για Digital Download από τη Strike Media από 26 Απριλίου 2021. Στo the Oak Room το μπαρ είναι ο σιωπηλός μάρτυρας τριών ξεχωριστών ιστοριών που θα γίνουν μια.
Με ατού του την όμορφα στιλιζαρισμένη φωτογραφία και το ατμοσφαιρικό μουσικό ντύσιμο του Steph Copeland, το the Oak Room σε βάζει από την αρχή στο κλίμα του. Τα εξωτερικά χιονισμένα τοπία μας οδηγούν στο εσωτερικό ενός ξεχασμένου, παρακμιακού, επαρχιακού μπαρ. Με την χιονοθύελλα να μαίνεται έξω, το ημιυπόγειο μπαρ μοιάζει ξεχασμένο στη μέση του πουθενά. Άδειο λίγο πριν το κλείσιμο, μυρίζει ακόμα καπνό, αλκοόλ, ιδρώτα και… μοναξιά. Κάπου εκεί θα κάνει την είσοδο του ο μυστηριώδης επισκέπτης, ένας νεαρός, γιός ενός παλιού θαμμώνα, ο οποίος είχε εξαφανιστεί για τρία χρόνια, αφήνοντας πίσω του ανοιχτούς λογαριασμούς.
Το μυστήριο παίρνει το χρόνο του για να ξετυλιχθεί, η αφήγηση κάνει παύσεις, διακόπτεται και μπλέκεται, σαν τις ιστορίες περαστικών οδηγών, κυνηγών ή φαντασμάτων. Μια ιδιαίτερη κλειστοφοβική, νεο-νουάρ ατμόσφαιρα -που φέρνει στο νου τις πρώτες ταινίες των αδερφών Κοεν: Παλιοί λογαριασμοί που αναμένουν να κλείσουν και μια ανατρεπτική ιστορία που περιμένει να ειπωθεί.
Κουλουριάζεται μια ιστορία μέσα στην ιστορία, μέσα σε μια άλλη ιστορία, -ένα αφηγηματικό Inception (2010), μέχρι να γίνουν όλα ένα, σε αυτή τη χιονισμένη βραδινή εξιστόρηση. Όπως γίνεται στον προφορικό λόγο, που συχνά ο ένας διακόπτει τον άλλο, κάποιες ιστορίες μοιάζουν να μένουν στη μέση ή να εξελίσσονται μέχρι εκεί που θέλει το σενάριο, για να τις χρησιμοποιήσει τελικά ως όχημα για να προχωρήσει προς μια άλλη κατεύθυνση, ίσως εντελώς διαφορετική απ’ότι περιμένει ο θεατής.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι μια ενδιαφέρουσα κλειστοφοβική ταινία, λαμπρό παράδειγμα του τι μπορείς να κάνεις με χαμηλό προϋπολογισμό, λιγοστό καστ ηθοποιών. Να πετυχαίνεις παράλληλα να έχεις και μπόλικη αυθεντικότητα.
