Νύχτες Πρεμιέρας: As good as it gets
Με δύο πολύ σημαντικές ταινίες συνεχίστηκαν οι Νύχτες Πρεμιέρας.
Armadillo
Τον Φεβρουάριο του 2009 μια ομάδα Δανών στρατιωτών φτάνει στη βάση Αρμαντίλο στο Αφγανιστάν. Ο κινηματογραφιστής Γιάνους Μετς τους ακολουθεί επί έξι μήνες καταγράφοντας εικόνες της καθημερινότητάς τους.
Έχει χαρακτηριστεί ως το δανέζικο «Hurt Locker». Ωστόσο, το Armadillo είναι τόσο σοκαριστικό και τόσο ρεαλιστικό όσο ο ίδιος ο πόλεμος.
Το ντοκιμαντέρ που προκάλεσε σάλο στη Δανία (επειδή άφησε να εννοηθεί ότι ίσως οι στρατιώτες και να το ευχαριστιούνται να σκοτώνουν Ταλιμπάν- λες και περίμεναν από το ντοκιμαντέρ για να μάθουν τους μηχανισμούς του πολέμου), κέρδισε το μεγάλο βραβείο της Εβδομάδας Κριτικής του Φεστιβάλ των Καννών.
Ο Γιάνους Μετς παρατηρεί τους ήρωές του, χωρίς να τους κρίνει. Βλέμματα, εκφράσεις, κινήσεις, χαμόγελα συνθέτουν ένα παζλ για την εμπειρία του πολέμου (η τελική σκηνή, μια συρραφή από στιγμές των «πρωταγωνιστών» και το βλέμμα του τραυματισμένου στρατιώτη κατά τη σκηνή μάχης τα λένε όλα). Το ντοκιμαντέρ αποτελεί απλά ένα αριστουργηματικό –και συγκλονιστικό- σχόλιο για την εμπειρία του πολέμου.
Σέμπε
Ο 15χρονος Σέμπε ζει με τη μητέρα του στο Γκέτεμπουργκ, κάτω από άσχημες οικονομικές συνθήκες. Υπομένει τις καθημερινές παρενοχλήσεις των συμμαθητών του, ενώ βρίσκει παρηγοριά συλλέγοντας σκουπίδια, στα οποία με τα ικανά του χέρια εμφυσά ζωή. Αν και η μητέρα του φροντίζει συχνά να του θυμίζει πως είναι ανεπιθύμητος, ο Σέμπε την αγαπά παθολογικά και προσπαθεί να την προστατεύει.
Η ιστορία ακούγεται καταθλιπτική (και είναι αρκετά), ωστόσο, το Σέμπε μας θυμίζει ότι το βαρύ από το ανθρώπινο έχει διαφορά. Η ταινία μου έφερε στο νου το Γλυκά Δεκάξι (άλλωστε το φιλμ του Μπαμπάκ Νατζάφι έχει αρκετά κοινά στοιχεία με το σινεμά του Κεν Λόουτς) και οι παραλληλισμοί μόνο θετικοί μπορεί να είναι.
Ρεαλιστικό και τρυφερό όσο δεν παίρνει, το Σέμπε βασίζεται πάνω σε πραγματικές σχέσεις: γεμάτες πόνο, αλλά και όμορφες στιγμές, μοναξιά και ελπίδα. Όπως τα συναισθήματα που βγάζει το γεμάτο σπίθες βλέμμα του ίδιου του Σέμπε.
Το φιλμ απέσπασε το βραβείο Καλύτερου Σκηνοθετικού Ντεμπούτου στο πρόσφατο Φεστιβάλ Βερολίνου.
Τάιλερ Ντέρντεν
Μου άρεσε και μένα αρκετά το Armadillo. Δεν μιλάει για τον πόλεμο, "δείχνει" τον πόλεμο. Είναι ειλικρινές και αυτό μόνο να το εκτιμήσω μπορώ!
Πραγματικά. Ακόμα και τις στιγμές που οι στρατιώτες δείχνουν να βαριούνται. Πόλεμος πραγματικός, χωρίς φρου-φρου και αρώματα.