Ο Άνθρωπος που Πούλησε το Δέρμα του ( The Man Who Sold His Skin)

Βαυμολογία: ***1/2

Σύριος πρόσφυγας αναγκάζεται να διαφύγει στην Ευρώπη για να γλιτώσει από τα γεγονότα της χώρας του αλλά ταυτόχρονα να κυνηγήσει και την αγαπημένη του στις Βρυξέλλες, η οποία δόθηκε από τους γονείς της σε έναν μεγάλο διπλωμάτη. Εκεί θα δεχθεί μία πρόταση από έναν καλλιτέχνη, να φιλοτεχνήσει πάνω στην πλάτη του ένα μοντέρνο έργο τέχνης και να εκτεθεί ο ίδιος ως εμπόρευμα τεράστιας αξίας στις γκαλερί της Ευρώπης. Τα πράγματα όμως θα ξεφύγουν από κάθε έλεγχο.

Από την Τυνησία κατευθείαν στην πεντάδα του Ξενόγλωσσου Oscar, η ταινία της Kaouter Ben Hania, ανήκει σε αυτά τα φιλμικά παράδοξα που όχι μόνο πετυχαίνουν χάρις στην τόλμη τους αλλά προκαλούν και τον θαυμασμό χάρις στην αποτελεσματική ιδιαιτερότητα τους. Εκεί που θα περίμενε κανείς ένα προσφυγικό δράμα, το σενάριο της ίδιας αλλάζει τα πράγματα μπλέκοντας ή καλύτερα συνδυάζοντας νοήματα και κινηματογραφικές ιδέες. Η τέχνη ως διέξοδος ή μία παγίδα τελικά εκμετάλλευσης; Δράμα, love story, εικαστικό ντελίριο, προσφυγικό, όλα συνδυάζονται με τον πιο ευφάνταστο και κινηματογραφικό τρόπο. Έχοντας τον απόλυτο έλεγχο της ταινίας, η σκηνοθέτιδα οδηγεί το φιλμ με τον καλύτερο τρόπο με μία πλοκή που αγωνιάς για την τελική έκβαση των πραγμάτων.

Δραματική περιπέτεια με στοιχεία κοινωνικής ταινίας και με καλλιτεχνικά φινιρίσματα στην καλύτερη μορφή τους που εξυπηρετούν μόνο το σενάριο και όχι απλά τον αμφιβληστροειδή του θεατή, ο Άνθρωπος που πούλησε το δέρμα του είναι μία από τις πιο ευρηματικές ξενόγλωσσες ταινίες των τελευταίων ετών. Προσθέστε και την συμμετοχή της Μόνικα Μπελούτσι σε ένα ρόλο γάντι που της δίνει και την διαπίστευση πλέον της ερμηνευτικής της ωριμότητας σε κάτι διαφορετικό από αυτό της μόνο όμορφης γυναίκας, και έχουμε ένα απολαυστικό φιλμ που δύσκολα ξεχνιέται. Μία ταινία που έχει να πει πάρα πολλά και καταφέρνει να μιλήσει δείχνοντας τα απολύτως απαραίτητα με έναν καινοτόμο καλλιτεχνικά κινηματογραφικό τρόπο. Είπαμε όλα είναι θέμα ελέγχου. Και τέχνης.