Ο Χρυσός Φοίνικας, ο εξαφανισμένος σκηνοθέτης και άλλες ιστορίες
Περίμεναν περίπου 40 χρόνια για να του δώσουν αυτό το βραβείο. Όχι εκείνος, βέβαια. Εκείνον μάλλον δεν θα τον ένοιαζε και ιδιαίτερα. Οι διοργανωτές του Φεστιβάλ των Καννών ήταν που περίμεναν.
Δεν είναι παράξενο. Εάν κοιτάξει κανείς τις ταινίες του Τέρενς Μάλικ (από το Badlands, στην Λεπτή Κόκκινη Γραμμή, ακόμα και στο The New World) θα διακρίνει μέσα σε αυτές ψήγματα αυτού που πολλοί κριτικοί λένε ότι είναι η νέα του ταινία: ένα φιλοσοφικό έπος για την οικογένεια, τη ζωή, τη φύση, τον άνθρωπο.
Αν και ήταν αρκετοί αυτοί που δεν τη λάτρεψαν, όλοι αναγνώρισαν το «όραμα» του σκηνοθέτη. Για το Φεστιβάλ, ο Τέρενς Μάλικ υπήρξε το αντίπαλον δέος του Λαρς Φον Τρίερ: μπορεί να είναι και αυτός λίγο εκκεντρικός, αλλά είναι με τον τρόπο που ήταν ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ (δεν είναι καθόλου μα καθόλου τυχαίο το ότι πολλοί έσπευσαν να παραλληλίσουν το Δέντρο της Ζωής με το 2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος).
Ο Τέρενς Μάλικ δεν πήγε σε καμία συνέντευξη Τύπου, δεν πήγε στη βράβευση της ταινίας, διατήρησε τον μύθο του και φυσικά δεν προκάλεσε με τις δηλώσεις του. Παρέμεινε, κατά κάποιον τρόπο απόμακρος. Και γι’αυτό τον λόγο και ανέγγιχτος (από σκάνδαλα και προκλήσεις).
Το αν το Δέντρο της Ζωής είναι μια καλή ταινία ή όχι, μένει να αποδειχθεί. Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο είπε ότι αυτή ήταν η πιο ταιριαστή επιλογή. Δεν είπε ότι αυτή ήταν η καλύτερη ταινία. Ένα largerthanlifeΦεστιβάλ χρειαζόταν και έναν largerthanlifeΧρυσό Φοίνικα.
«Είχε το μέγεθος, τη σημασία, την ένταση που απαιτείτο» είπε ο Ντε Νίρο, πρόεδρος της φετινής κριτικής επιτροπής. «Είναι πολύ δύσκολη απόφαση, δεν είναι ποτέ όλα τέλεια. Στο τέλος της μέρας θα πρέπει να κάνεις ενός είδους συμβιβασμό. Αυτός δεν ήταν συμβιβασμός, απλά λέω ότι στην όλη διαδικασία θα υπάρχει κάτι που δεν θα είναι 100% τέλειο».
Στη δημοσιογραφική της προβολή, η ταινία απέσπασε τόσο αποδοκιμασίες, όσο και χειροκροτήματα. Όπως κάθε αμφιλεγόμενο -και εν δυνάμει σημαντικό- έργο.
Το Tree of Life (Badlands, Days of Heaven) αποτελεί μια επική οικογενειακή ιστορία. Ο 11χρονος Τζακ αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην κοσμοθεωρία της καλοσυνάτης μητέρας του και του καταπιεστικού πατέρα του. Όταν καλείται να αποφασίσει, θα έρθει αντιμέτωπος με την απώλεια. Στο σύγχρονο κόσμο ο Τζακ έχει χάσει την αθωότητα και τον ενθουσιασμό του και ψάχνει να βρει ποιος επιθυμεί να είναι. Αλλά δεν είναι όλα χαμένα… Η αναζήτηση της αλήθειας για τον τρόπο που λειτουργεί ο κόσμος, αλλά και για τον εαυτό του, θα τον οδηγήσει σε μονοπάτια που ποτέ δεν φανταζόταν. Σε όλα αυτά βάλτε να παρεμβάλλονται εντυπωσιακές εικόνες από το διάστημα.
Το βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας απέσπασε η Κίρστεν Ντανστ του Melancholia. Όπως πολύ σωστά παρατηρήθηκε, επρόκειτο περισσότερο για μία βράβευση τύπου «το καϊμένο το κορίτσι που ανέχτηκε αυτόν τον τρελό σκηνοθέτη» και λιγότερο για μία βράβευση ερμηνείας. Όχι ότι η ερμηνεία της δεν ήταν καλή. Απλά όλοι μιλούσαν για την Τίλντα Σουίντον του WeNeedtoTalkAboutKevinμε τα θερμότερα λόγια. Η οποία ήταν παράπλευρη απώλεια της προσπάθειας να αποκλειστεί μεν η ταινία του Τρίερ, αλλά να μη φύγει και με άδεια χέρια.
Το TheArtistπου αρκετοί θεωρούσαν ένα από τα φαβορί για το βραβείο (σινεμά που μιλάει για το σινεμά), πήρε μόνο βραβείο ανδρικής ερμηνείας.
Ένας νεαρός Δανός με ένα χολιγουντιανό καστ πήρε το βραβείο σκηνοθεσίας για το Drive.
Για να μη μείνει παραπονεμένη η Ευρώπη, μεγάλο βραβείο της επιτροπής πήραν από κοινού οι ταινίες Κάποτε στην Ανατολία του Τούρκου σκηνοθέτη Νουρί Μπίλγκε Τζεϊλάν και Το παιδί με το ποδήλατο των Γάλλων αδελφών Νταρντέν.
Μέχρι του χρόνου, λοιπόν… που θα ξανασχολιάσουμε τον Λαρς Φον Τρίερ, θα περιμένουμε να δούμε εάν το Φεστιβάλ θα έχει λάμψη, ποιοι θα περπατήσουν στο κόκκινο χαλί. Αλλά πάνω από όλα ποια είναι τα κινηματογραφικά όνειρα που θα στοιχειώσουν τις καλοκαιρινές μας νύχτες.
Τάιλερ Ντέρντεν
Σε 3 μέρες θα μπορούμε να κρίνουμε κι εμείς αν τελικά η ταινία αξίζει το buzz που έχει δημιουργηθεί γύρω της ή όχι. Πάντως εγώ έχω να πω "όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι"! 😛
Btw, κάτι μου λέει ότι τις ταινίες που κέρδισαν στις 4 βασικές κατηγορίες (ταινία, ερμηνείες και σκηνοθεσία) θα τις ξανασυναντήσουμε σε Όσκαρ, Σφαίρες, Bafta και τα συναφή. Μπορεί όχι στις ίδιες κατηγορίες που επικράτησαν εδώ, αλλά σίγουρα κάπου θα παίξουν!
Πώς το είπες; Όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι;; Ακριβώς. Δες το ποστ παραπάνω…
Τάιλερ