Uncategorized

Τα οπωροφόρα της Αθήνας

Ή αλλιώς «Αγάπα την Αθήνα»

«-Πας για φραγκόσυκα? –Όχι, πάω για φραγκόσυκα! – Α! Κι εγώ νόμιζα πως πας για φραγκόσυκα…»
Σας φαίνεται τρελό? Κι όμως δεν είναι. Είναι απλά μια στιχομυθία από τη νέα ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου.
Μπορεί εκ πρώτης όψεως ο θεατής να ψάχνει «τι θέλει να πει ο ποιητής», μπορεί οι σκηνές που περνούν μπροστά από τα μάτια του να μοιάζουν σουρεάλ ή ασυνάρτητες, αλλά τελικά όταν βγαίνεις από την αίθουσα σε διακατέχει μια ευεξία κι ένα χαμόγελο είναι ζωγραφισμένο στα χείλη σου.

Μια ταινία για την Αθήνα, μια ταινία-βόλτα στους δρόμους της πόλης.
Ο ήρωας μας, ο Καρπουζοκέφαλος, περιδιαβαίνει τις γειτονιές, μιλάει με ανθρώπους-καρικατούρες αυτής της πόλης και «θερίζει» τους καρπούς των οπωροφόρων της πόλης!
Ο Νίκος Κουρής εντυπωσιάζει με την ερμηνευτική του δεινότητα! Ένας άλλος Κουρής από αυτόν που ξέρουμε και μια τελείως διαφορετική ερμηνεία από αυτές που μας έχει συνηθίσει. Αυτός είναι το μεγαλύτερο ατού της ταινίας, αυτός είναι που σε παρασύρει, σε κάνει να γελάς με την κίνησή του, τις γκριμάτσες και τις ατάκες του. Πραγματικά απολαυστικός!
Συνοδοιπόρος και καθοδηγήτής του σε αυτόν τον περίπατο, ο πάντα αξιόλογος Λευτέρης Βογιατζής στον ρόλο του συγγραφέα της ιστορίας.
Η ταινία διέπεται από μια τρυφερότητα, μια νοσταλγία, μια ανεμελιά που την κάνουν να θυμίζει παιδική ταινία. Η μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη, στο ίδιο κλίμα κι αυτή, νοσταλγική και ταξιδιάρικη!

Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος έχει βαλθεί να μας κάνει να αγαπήσουμε την πόλη και σε αυτό σίγουρα πετυχαίνει. Οι εικόνες είναι τόσο ζωντανές που πραγματικά σε ταξιδεύουν!

Βγαίνοντας από την σκοτεινή αίθουσα δεν βλέπεις την ώρα να περπατήσεις την πόλη, να γνωρίσεις τις κρυφές γωνιές της και να γευτείς τη «ζωή» που η καθημερινότητα σε κάνει να ξεχνάς.

                                                                                                                                    Ε.Τ. ο εξωγήινος

cinepivates

Συντακτική ομάδα

3 σκέψεις σχετικά με το “Τα οπωροφόρα της Αθήνας

  • Ουάου! Εσένα τελικά σου άρεσε περισσότερο από ό,τι περίμενα.. συμφωνώ σε πολλά, αλλά την αμαρτία μου θα την πω: εκει με τον συγγραφέα βαριόμουνα!!!! Το βρήκα πολύ «εγκεφαλικό». Η συνάντηση πάντως συγγραφέα-ήρωα ήταν απίστευτη!!!

    Τάιλερ

    Σχολιάστε
  • Ετσι είναι ο Παναγιωτόπουλος, από τους Τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας σου δημιουργεί ανάμικτα και όχι κλισέ συναισθήματα και γι αυτό τον αγαπώ πολύ. Και σε μένα άρεσε πολύ η ταινία.

    Σχολιάστε

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *