53ο ΦΚΘ: Χιγκίτα
The Boy..Oh Boy!
Χιγκίτα: Η πολύ κουλτούρα τρώει τον αφέντη κύριε the Boy ή “κατά κόσμον” Αλέξανδρε Βούλγαρη!
Το ζήσαμε κι αυτό. Ή να πω καλύτερα επιζήσαμε από αυτό;
Είναι φορές που η πρόθεση μπορεί να είναι καλή και το αποτέλεσμα να μη μας βγει. Από κάθε δουλειά μας μαθαίνουμε και κρατάμε στοιχεία και σημαντικές εμπειρίες που ίσως αποτελέσουν σκαλοπάτι για επόμενες δημιουργίες. Ας μη πω, λοιπόν μόνο τι είδαμε στην ταινία αλλά τι ήθελε να κάνει, τουλάχιστον όπως το εξέλαβα εγώ, διότι σε τέτοιες ταινίες τίποτα δεν είναι ευδιάκριτο και θα μπορούσα να σας αναλύω για ώρες θεωρίες μου που ίσως δεν έχουν καμία σχέση με τις αρχικές προθέσεις του δημιουργού.
[highlight color=”eg. yellow, black”]Θα βρεις περισσότερο κέφι σε ένα νεκροταφείο – Gimli[/highlight]
[badlist]
- Σε φουτουριστική ατμόσφαιρα μας βάζει σε ένα Μακρύ Νησί (πιθανή σημερινή Ελλάδα) το γαλάζιο έτος 37 (πιθανή ηλικιακή αναφορά) όπου όλα τα κινεί και τα δυναστεύει η επικαλούμενη Οικογένεια (κατεστημένο, πολιτικοί), ενώ τον τόπο απειλεί μια νόσος τροφοδοτούμενη από τους Ταριχευτές (πιθανή αναφορά στο δυτικό καπιταλισμό).
- Ο μόνος ήχος που θα ακούσουμε είναι η φωνή του δημιουργού που απαγγέλλει το κείμενο κάνοντας τις φωνές άλλοτε αντρικές άλλοτε γυναικείες, ενίοτε μιλά ποιητικά και σε κάποιες στιγμές σιγοτραγουδάει το κείμενο το οποίο συνοδεύει που και που ένα μονότονο πιάνο που παίζει πάλι ο σκηνοθέτης (σημειωτέων ο Αλέξανδρος Βούλγαρης-the Boy έγραψε τη μουσική για την ταινία “Χαρά” του Ηλία Γιαννακάκη, που επίσης προβλήθηκε στο φεστιβάλ)
- Οι εικόνες που προβάλλονται φλου και ανετάριστες είτε συγκεχυμένες και το έντονο κοντράστ και ντουμπλάζ δίνουν και παίρνουν. (Νομίζω άμα μπορούσε θα της έκανε και ντεκαπάζ!)
- Ένα μικρό σχόλιο εδώ, η θολούρα στα άκρα του κάδρου στο ‘αγόρι που τρώει το φαγητό του πουλιού’ απέδωσε εδώ μου φάνηκε η όλη επεξεργασία σαν να έγινε μετά για να κρυφθούν ατέλειες, παρόλο που ο σκηνοθέτης είπε ότι το είχε σκεφτεί έτσι εξαρχής. [/badlist]
Η 67λεπτη ταινία προβλήθηκε σε μια προβολή ακριβώς μετά το εντυπωσιακό 35′ The Capsule της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη. Η σκηνοθέτης δήλωσε ότι χαίρεται που η δημιουργία της προβάλλεται μαζί με το Χιγκίτα για λόγους που θα καταλάβουμε (θα αποφύγω να προσπαθήσω να το ερμηνεύσω) η οποία παρόλα αυτά δεν έμεινε στην αίθουσα να παρακολουθήσει.
[badlist]
- Είναι αυτό που μας είχαν συμβουλέψει και στο σεμινάριο σκηνοθεσίας και δημιουργικής γραφής σεναρίων. “Ποτέ μη κάνετε μεγάλη μικρού μήκους ταινία ή μικρή μεγάλου μήκους”. Παρόλα αυτά ο the Boy καταφέρνει σε μόλις 67 λεπτά να διώξει αρκετό κοινό από την αίθουσα, άλλους κουρασμένους κι άλλους αηδιασμένους. Σαν αρχή μου δεν φεύγω ποτέ από προβολή, ιδίως αν θέλω να γράψω κάτι για αυτή, αλλά η υπομονή μου δοκιμάστηκε σκληρά.
- Ένα από τα βοηθητικά στοιχεία ήταν ένας νεαρός που καθόταν δυο θέσεις πιο κει από μένα που μετά το πρώτο τέταρτο έπαθε νευρικό γέλιο με έντονα ξαφνικά ξεσπάσματα και παρέσυρε και άλλους δίπλα του κάτι που έδωσε λίγο ενδιαφέρον στην παράσταση αλλά με λύπησε και η σκέψη ότι ο σκηνοθέτης παρακολουθούσε κι αυτός καθισμένος λίγο εκεί την προβολή κι ίσως τα άκουσε. Για την ιστορία ο νεαρός τελικά αποχώρησε περίπου δέκα λεπτά πριν τη λήξη της προβολής.
- Η αλληγορία είναι σίγουρα έντονη στο κείμενο που σε σημεία είναι αρκετά αξιόλογο και ίσως αν δεν είχε όλο αυτό το μπλέξιμο της αρχαιότητας με τη μελλοντολογία και κυρίως την έντονη σεξουαλική φρασεολογία ίσως να μπορούσε να σταθεί από μόνο του. Δυστυχώς η εικόνα δε βοήθησε πολύ στο να ανεβάσει το κείμενο. Προσωπικά θα προτιμούσα να άκουγα τον ήχο χωρίς εικόνα.
- Από την άλλη η συνεχή αναφορά στον δυνάστη “Πατέρα” και η λέξη “αδαής” που χρησιμοποιεί συχνά για τον πρωταγωνιστή του, κατ’επέκταση για τον εαυτό του με έκαναν να μη μπορέσω να αποφύγω συσχετισμό με το ίνδαλμα και την πίεση που νιώθει ίσως ο ίδιος ο Αλέξανδρος Βούλγαρης από τον αναγνωρισμένο σκηνοθέτη πατέρα του (Παντελή Βούλγαρη). Γενικά μου φάνηκε ότι προσωπικά θέματα και κόμπλεξ του δημιουργού κράτησαν πιο χαμηλά το τελικό αποτέλεσμα.
- Πάντως, στις ευχαριστίες στο τέλος της ταινίας, η φωνή που απαγγέλλει δεν ξέχασε να ευχαριστήσει και την ψυχοθεραπεύτρια του! [/badlist]
Λίγα Λόγια από τον δημιουργό:
Ο σκηνοθέτης παρόλα αυτά κάθισε στο τέλος και απάντησε σε ερωτήσεις δημοσιογράφων αλλά και των θεατών. Ο Αλέξανδρος Βούλγαρης, γιος του γνωστού Παντελή Βούλγαρη (Νύφες) ακολούθησε κι αυτός το δρόμο της σκηνοθεσίας, όπως εξάλλου και η αδερφή του, προτιμά όμως το όνομα “The Boy”. Ο Rene Higuita ήταν ποδοσφαιριστής (είχε παίξει και στην εθνική Κολομβίας ως τερματοφύλακας). Ο ρόλος που επέλεξε για τίτλο στην ταινία του είναι ότι αποτελούσε έναν showman αλλά χωρίς κάποιον λόγο
αποτελεσματικό, όπως δήλωσε. “Από όταν ήμουν μικρός και έβλεπα αθλήματα, ο Χιγκίτα ήταν ένας από αυτούς που μου προκαλούσαν ενδιαφέρον να βλέπω πως θα προσπαθήσει να σπάσει τους κανόνες, χωρίς να έχει να προτείνει κάτι περεταίρω. Βέβαια ο Χιγκίτα είχε έντονη σχέση και με το Far Right Movement (Ακροδεξιά) και μάλιστα είχα ακούσει ότι είχε μπλεχτεί και σε κάποιες υποθέσεις με απαγωγές παιδίων. Δεν τρέφω κάποιο θαυμασμό για τον Χιγκίτα”. Μας είπε ότι δε βρίσκει οι δύο ταινίες (The Capsule – Χιγκίτα) να έχουν κάτι κοινό, ενώ συμπλήρωσε ότι δε θεωρεί ότι η ταινία του αποτελεί δείγμα πειραματικού κινηματογράφου. “Δεν υπάρχει κάτι πειραματικό στην ταινία. Δηλαδή αν εγώ πάω να φτιάξω πατάτες στο φούρνο και αποφασίσω να βάλω και λεμόνι χωρίς να έχω ξαναβάλει αυτό δε σημαίνει ότι κάνω κάποιο πείραμα, έχουν βάλει πολλοί πριν από εμένα λεμόνι. Δεν υπάρχει κάποιο πείραμα, κυρίως υπάρχει μια διάθεση τα ήδη υπάρχοντα υλικά που υπάρχουν στο σινεμά να τα εκμεταλλευτείς όλα ανεξαιρέτως. Το ντουμπλάζ, που κατά τη γνώμη μου δεν έχει ως τώρα αξιοποιηθεί στο σινεμά δημιουργικά. Ως τώρα χρησιμοποιείται για να καλύψουνε λάθη, δηλαδή κάπου που δεν έχει ακουστεί καλά η ερμηνεία και κάνουνε ντουμπλάζ για να το καλύψουν”.
Pingback: Cinepivates – 53ο ΦΚΘ: Απολογισμός
Pingback: Cinepivates – Κινηματογραφικός απολογισμός 2012: Οι επιλογές του Gimli
Pingback: Cinepivates – Οι ταινίες της εβδομάδας (14/3/2013)
ΟΝΤΩΣ ΓΙΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ. ΤΩΡΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΤΕ, ΑΝ ΤΟ ΑΠΟΚΗΡΥΣΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΕ ΞΕΡΩ. ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΟΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΝΑ ΤΑ ΞΕΡΕΙ ΟΛΑ. ΑΣ ΕΛΠΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΕΙ. ΕΞΑΛΛΟΥ ΙΣΩΣ ΔΟΥΛΕΨΕΙ ΚΑΙ Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΤΗΤΑ