Uncategorized

Το λιοντάρι, το πλοίο και η πράσινη ομίχλη

Σε μία Βρετανία που προσπαθούσε να συνέλθει ακόμα από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Κλάιβ Στέιπλ Λιούις αποφασίζει να γράψει μια σειρά παιδικών βιβλίων. Και παράλληλα να δώσει ελπίδα σε δεκάδες παιδιά ότι όσο άσχημα και αν είναι τα πράγματα, αρκεί να ανοίξεις μια… πόρτα μιας ντουλάπας για να περάσεις σε έναν μαγικό κόσμο. Αυτόν της Νάρνια.
Τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο στην παιδική λογοτεχνία –και τη λογοτεχνία γενικότερα- μετά το βιβλίο Το λιοντάρι, η μάγισσα και η ντουλάπα. Ήταν φυσικό το Χόλιγουντ να μην αργήσει να ασχοληθεί με το έργο του Λιούις. Αν και θεωρητικά είχε όλα τα στοιχεία που απαιτούνταν, η πρώτη ταινία μόνο ως αποτυχία μπορεί να θεωρηθεί: τι έφταιγε δεν έγινε ποτέ γνωστό. Και έμεινε μόνο η Τίλντα Σουίντον ως κακιά μάγισσα και η καριέρα του Τζέιμς Μακ Άβοϊ που εκτοξεύτηκε μετά τον… Τούμνους τον Φαύνο. Στη δεύτερη απόπειρα τα κατάφερε κάπως καλύτερα. Πήρε ένα μέτριο βιβλίο (τον Πρίγκιπα Κασπιανό) και κατάφερε να το μετατρέψει σε μια αξιοπρεπέστατη ταινία: γεμάτη περιπέτεια, χαρακτήρες, δράση, πλοκή.
Στον Ταξιδιώτη της Αυγής, όλα τα συστατικά ήταν εκεί: μια θαλασσινή περιπέτεια με τέρατα, μυθικές φιγούρες, συγκρούσεις εσωτερικές και εξωτερικές, μυστηριώδη νησιά και μαγεία. Τότε τι… πήγε λάθος;
Ας αρχίσουμε από τα βασικά. Το 3D ήταν μια λάθος επιλογή. Με έκανε να σκεφτώ τον Χάρι Πότερ και το πόσο καλό έκανε τελικά στο μαθητευόμενο μάγο η απόφαση να περιφρονήσει τη νέα τεχνολογία. Σε μια δυο σκηνές θεώρησα μόνο ότι το 3D εξυπηρετούσε κάτι, στο υπόλοιπο μου φαινόταν απλά ψεύτικο. Θα προτιμούσα να το δω σε δύο διαστάσεις…
Όσον αφορά τους χαρακτήρες και τις περιπέτειες την περισσότερη δουλειά έχει κάνει και εδώ ο Λιούις (sorry, αλλά όταν το υλικό είναι έτοιμο…) Το φινάλε, το οποίο στο βιβλίο λειτουργεί πολύ καλά, εδώ είναι απλά αδιάφορο μιας και έχει ακολουθήσει το peak της ταινίας. Και συγγνώμη που θα αναφέρω και πάλι το βιβλίο, αλλά εκεί όσο το ταξίδι προς το τέλος του κόσμου συνεχίζεται, τόσο πιο ανυπόμονος γίνεται ο αναγνώστης.
Ωστόσο, η Νάρνια διαθέτει καλοφτιαγμένους χαρακτήρες, κίνητρα, εφέ, δράση, καλά ψηφιακά. Και είναι ένα παραμύθι. Επομένως, μια καλή συντροφιά για ένα dvd night, όταν έξω έχει 0 βαθμούς Κελσίου.
Τάιλερ Ντέρντεν

cinepivates

Συντακτική ομάδα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *