14fff: Main dans la main (Στα χέρια σου)

Μετά το Πολεμώντας για τη Νίκη, η Βαλερί Ντονζελί επιστρέφει με μια ρομαντική κομεντί λίγο διαφορετική: με αρκετό χορό, λίγο τρελούτσικη, λίγο σουρεαλιστική.

Κι αυτό γιατί, όταν, διαβάζοντας την υπόθεση μαθαίνεις ότι η Ελέν και ο Ζοακίμ δεν μπορούν να ζήσουν χωριστά, είναι δύσκολο να το δεχτείς… κυριολεκτικά! Και όμως. Αυτό ακριβώς το τέχνασμα επιλέγει η Ντονζελί για να δώσει μια φρεσκάδα στο είδος της ρομαντικής κομεντί.

Ο Ζοακίμ είναι ένας σκεϊτμπορντίστας-εργάτης (Ζερεμί Ελκέμ) που ζει στην επαρχία με την αδελφή του (την ερμηνεύει η Ντονζελί) και τον σύζυγό της. Η Ελέν διευθύνει τη διάσημη σχολή χορού της Όπερας του Παρισιού. Όταν ο Ζοακίμ πηγαίνει στην Όπερα για μια δουλειά, ένα ξαφνικό φιλί θα οδηγήσει τους δύο σε αυτή την αχώριστη ένωση. Δεν εξηγείται ακριβώς (καταπιεσμένη έλξη;) αλλά παράγει μερικά αρκετά αστεία και χαριτωμένα αποτελέσματα. Εκεί που η ταινία δεν τα καταφέρνει είναι στους δεύτερους χαρακτήρες, στην κολλητή της Ελέν, Κοστάνς που την ακολουθεί παντού, ακόμα και στο κρεβάτι της και στην οικογένεια του «Ζοζό», ειδικά στην αδελφή του.

Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι, πάντως, παρά τη διαφορά ηλικίας (ή ίσως εξαιτίας της) κρατά το ενδιαφέρον του θεατή. Στο πρώτο μέρος της, η ταινία έχει μια τρυφερότητα και μια ελαφρότητα που τη διατηρεί μόνο όταν στην οθόνη βρίσκεται το πρωταγωνιστικό ζευγάρι. Σιγά-σιγά οι ρυθμοί πέφτουν, η ταινία χάνει τη δυναμική της, καθώς στο πλάνο μπαίνουν οι δεύτεροι χαρακτήρες.

Όσο γρήγορα γίνεται η ένωσή τους, τόσο βιαστικός είναι ο χωρισμός τους (δεν είχαν σκεφτεί νωρίτερα να ξαναφιληθούν; Δεν ήθελαν; Ο θεατής δεν μαθαίνει ποτέ την απάντηση). Πλέον η ταινία κινείται στη σφαίρα του αναμενόμενου και της αδιαφορίας, ενώ το τέλος της μοιάζει να έχει φτιαχτεί μόνο και μόνο για να κλείσουν κάποιες σεναριακές «τρύπες».

Και όμως. Η σκηνοθεσία είναι καλή (η Ντονζελί έχει χρησιμοποιήσει και εικόνες τραβηγμένες με Super 8 κάμερα), τα χρώματα έντονα -μοιάζει με ένα ρεαλιστικό παραμύθι-, οι ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών ξεχωρίζουν και η μουσική συνοδεύει γλυκά την ταινία. Ναι, μια κομεντί. Ωστόσο, σίγουρα όχι άλλη μια κομεντί, αλλά μια διαφορετική γλυκόπικρη κομεντί.