18fff: Κανέ και Κοτιγιάρ, ένα ζευγάρι rock’n roll
Πρεμιέρα στο 18ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου έκανε το βράδυ του Σαββάτου -σε μία κατάμεστη αίθουσα- η ταινία του Γκιγιόμ Κανέ, «Rock’ n Roll», αυτοβιογραφική και αυτοσαρκαστική -και πολυαναμενόμενη- καθώς το πρωταγωνιστικό δίδυμο παίζει τους εαυτούς τους, τον Γκιγιόμ και τη Μαριόν σε μία ταινία που ακολουθεί τη συνταγή της επιτυχίας -με αμφίβολα αποτελέσματα.
Η σύγχρονη πολιτικο-κοινωνική κατάσταση στη Γαλλία απασχολεί το Tour de France όπου παίζουν ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ και ο ράπερ Sadek.
Διαβάστε επίσης: 18fff: Χρηματιστήριο και Δηλητήριο
Rock’ n Roll/ Αχ, Αυτά τα 40!, Guillaume Canet
H πολυαναμενόμενη κωμωδία του Γκιγιόμ Κανέ αντλεί έμπνευση από τη… ζωή του και βρίθει αυτοβιογραφικών στοιχείων. Ο Γκιγιόμ είναι πλέον 43 ετών και βιώνει μία άνευ προηγουμένου κρίση ηλικίας, η οποία ξεκινά όταν μία δημοσιογράφος αναφέρεται στη νέα γενιά Γάλλων ηθοποιών όπως ο Πιέρ Νινί. Αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι στην τελευταία του ταινία ο Γκιγιόμ ερμηνεύει τον πατέρα μιας 20χρονης (και τον παππού ενός βρέφους), καθώς και η ρουτίνα της καθημερινότητας, τον οδηγούν να αρχίσει να αντιδρά με τρόπους παράξενους, αναζητώντας αυτή τη ροκ ποιότητα που ποτέ δεν είχε -αλλά θα ήθελε να έχει. Οι αντιδράσεις του φέρνουν σε δύσκολη θέση τη σύντροφό του, Μαριόν Κοτιγιάρ και αποσπούν βλέμματα θλίψης από τους φίλους του. Λιγότερο σαν τις κρίσεις ηλικίας του Λάμπρου Κωνσταντάρα και περισσότερο σαν μια ταινία του Έντι Μέρφι, το Rock’n Roll είναι μία άνιση κωμωδία. Το πρώτο μέρος της είναι άκρως διασκεδαστικό και αυτό γιατί βασίζεται στον ρεαλισμό. Συμπάσχεις με αυτόν τον ηθοποιό που μοιάζει να πιστεύει ότι κάποτε ήταν εξαιρετικά επιθυμητός και τώρα νοιώθει να μεγαλώνει. Τα αυτοβιογραφικά στοιχεία κάνουν την ταινία ακόμα πιο ευχάριστη: ο μανάβης αποκαλεί τον Γκιγιόμ «κύριο Κοτιγιάρ», ο ίδιος βλέπει τον Πιέρ Νινί να κερδίζει Σεζάρ Καλύτερου Ηθοποιού για τον Yves Saint Laurent (με τον ίδιο να χάνει, κάτι που έγινε στην πραγματικότητα), αναζητά την έμπνευση για την επόμενη ταινία στην ίδια τη… ζωή του. Ο Κανέ δίνει έναν εξαιρετικό ρόλο και στην Κοτιγιάρ, η οποία ερμηνεύει μια ηθοποιό που κινείται στα όρια της μεθόδου. Στη μισή ταινία μιλά γαλλικά του Κεμπέκ (στους Γάλλους το αστείο θα είναι πιο επιτυχημένο, αλλά η ελληνική μετάφραση βοήθησε την αίθουσα στον Δαναό να ξεραθεί στα γέλια σε αυτές τις σκηνές), καθώς προετοιμάζεται για τη νέα ταινία του… Ξαβιέ Ντολάν, ενώ το πιο δύσκολο κομμάτι το κρατά για τον ίδιο. Δεν είναι εύκολο να ρεζιλεύεσαι και να βγάζεις τις ανασφάλειές σου στη μεγάλη οθόνη.
Προβληματικό είναι το δεύτερο μέρος της ταινίας (που με διάρκεια πάνω από 120 λεπτά είναι έτσι κι αλλιώς πολύ μεγάλη): Καθώς η εμμονή του Γκιγιόμ με τα νιάτα και την εμφάνιση μεγαλώνει, τόσο μεγαλώνουν και οι υπερβολές. Εκεί είναι που τα αστεία γίνονται χοντροκομμένα, που η… αύρα του Έντι Μέρφι μοιάζει να εισβάλει στην ταινία και που το Rock’ n Roll χάνει την επαφή με την πραγματικότητα που το έκανε επιτυχημένο στο πρώτο μέρος. Ο Κανέ σατιρίζει τη φήμη, την ανάγκη να μείνεις νέος και ολόκληρη την γαλλική και αμερικάνικη show biz, αλλά δεδομένης της φιλμογραφίας του θα περιμέναμε να το κάνει με πιο εκλεπτυσμένο τρόπο. Προς τιμήν του, επιλέγει να μη δώσει στους θεατές ένα συμβατικό φινάλε, αποφασισμένος καθώς είναι να τραβήξει την κατάσταση στα άκρα.
Tour de France, Rachid Daidjani
Ο Φαρούκ είναι ένας μουσουλμάνος ράπερ, ο οποίος βρίσκεται αντιμέτωπος με απειλές από έναν αντίπαλο ράπερ εξαιτίας μιας διαμάχης. Προκειμένου να ξεφύγει από τον κίνδυνο, πηγαίνει στο σπίτι του πατέρα του παραγωγού του (τον ερμηνεύει ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ), μαζί με τον οποίο θα ξεκινήσουν ένα road movie στα λιμάνια που ζωγράφισε ο Βερνέ τον 18ο αιώνα.
Λίγο πριν τις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας, ο σκηνοθέτης Ρασίντ Ραϊτζανί εμφανίζεται μάλλον ανήσυχος για την κατάσταση στη χώρα του (αναφορά στις εκλογές γίνεται και στην ταινία) και φέρνει αντιμέτωπους έναν μουσουλμάνο ράπερ και έναν λευκό με ρατσιστικές απόψεις. Αυτό που θα ακολουθήσει είναι ένα road movie, όπου οι δύο χαρακτήρες θα έρθουν -όπως άλλωστε αναμένεται- κοντά και που θα διαπιστώσουν ότι βρίσκονται απέναντι στην ίδια μοίρα. Ο ράπερ Sadek ερμηνεύει τον Φαρούκ με αφοπλιστική απλότητα, ενώ ο Ζεράρ Ντεπαρτιέ επιλέγει την υπερβολή σε έναν ρόλο που της ταιριάζει (αν και έχει χάσει κάτι από τη λάμψη του). Ευαίσθητη ταινία με σεναριακές αφέλειες.
Παρών στην προβολή ήταν και ο πρωταγωνιστής της ταινίας, ο ράπερ Sadek, ο οποίος περιγράφοντας την κατάσταση στη Γαλλία, είπε ότι όταν ανήκεις σε μία διαφορετική κουλτούρα, «ζεις διαφορετικά, μπαίνεις στη νοοτροπία ότι είσαι πολίτης δεύτερης κατηγορίας. Ελάχιστοι από τους φίλους μου ψηφίζουν ή δουλεύουν». Σημείωσε ότι ο ίδιος είναι πιο «πεσιμιστής» για αυτό που συμβαίνει στη Γαλλία και τόνισε ότι βλέπει τα πράγματα «πιο μαύρα από ότι φωτεινά». Σε μία υπέροχη απάντηση για τους λόγους για τους οποίους κάνει μουσική, ο Sadek -γνωστός ράπερ στη Γαλλία και φαινόμενο στο YouTube- είπε: «Κάνω μουσική για να γιορτάσουν οι νέοι, να ελευθερωθούν από τις κοινωνικές συμβάσεις, μια μουσική που είναι για να κάνεις σπορ, να φύγεις με το αυτοκίνητο, να τρέξεις με ταχύτητα. Η μουσική μου και τα βιντεοκλίπ μου μπορεί να έχουν βία, αλλά είναι πραγματικά. Δεν κάνω μουσική για να προκαλέσω φιλοσοφική συζήτηση. Κάνω αυτή τη μουσική για αυτούς που τους αρέσει και για όσους την καταλαβαίνουν».
