25ο ΠΕΚ: Death of A Man in the Balkans
“O Θεός να σε φυλάει να μη πεθάνεις σε αυτή την πόλη!” (ατάκα από την ταινία)
Μια low-budget μονοκάμερη μαύρη κωμωδία από τη Σερβία που αγάπησε το ελληνικό κοινό:
Άλλη μια ταινία από το διαγωνιστικό κομμάτι του 25ου φεστιβάλ Ευρωπαϊκού Πανοράματος που άφησε καλές εντυπώσεις σε κοινό και κριτικούς. Ένας απελπισμένος άντρας θέτει τέλος στη ζωή του μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή του. Έτσι ξεκινά η ταινία που διαδραματίζεται στο δωμάτιο αυτό και η πλοκή της δένεται στο παγωμένο πλάνο του δωματίου που παίρνει η κάμερα του υπολογιστή. Γείτονες σπεύδουν να δουν και να σχολιάσουν, “κοράκια” από γραφείο κηδειών, ένας μεσίτης, νοσοκόμοι του αντίστοιχου ΕΚΑΒ, ιατροδικαστές και αστυνομικοί, μέχρι κι ένας πιτσαδόρος θα κάνει την εμφάνιση του. Μέσα στο χάος που δημιουργείται νοοτροπίες και αντιλήψεις θα σχολιαστούν με καυστικό τρόπο αλλά και πολύ απλοϊκό και κατανοητό για τον θεατή.

Χαρακτηριστική η αντίδραση στην αρχή της ταινίας του γείτονα του νεκρού αυτόχειρα (κεντρικό πρόσωπο), ο οποίος δε πιστεύει σε προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες και κατεβάζει την πετσέτα με την οποία η γυναίκα του καλύπτει τον καθρέφτη για να μη παγιδευτεί η ψυχή του νεκρού. Όταν όμως η γυναίκα απομακρύνεται το ξανασκέφτεται και την ξαναβάζει. Ο σκηνοθέτης-σεναριογράφος (Miroslav Momcilovic) εφευρίσκει έξυπνα τεχνάσματα για να μη γίνει η ταινία κουραστική. Σε αυτό τον βοηθά και η σχετικά μικρή διάρκεια της (80 λεπτά) …που να έκανε τα 172′ του Cloud Atlas! Κερδίζει τα εύσημα, όχι μόνο για αυτό, αλλά και για την σωστή τοποθέτηση του σταθερού μονοπλάνου του, με βάθος πεδίου, ώστε να δίνει μια θεατρική απεικόνιση στο έργο. Το πείραμα δυσκολεύει από την ενιαία λήψη (θεωρητικά θα μπορούσε να κοπεί σε τρία-τέσσερα σημεία όταν δεν είναι κανένας χαρακτήρας στο πλάνο, αλλά και πάλι οι ενιαίες λήψεις θα είναι μεγάλες σε διάρκεια). Αναπάντεχα σε μια στιγμή ένας χαρακτήρας κουνάει την κάμερα (καταλάθος ή εσκεμμένα;) αλλά η πλοκή δε σταματά. Τέλος, έχοντας δει τόση βία τελευταία στη μεγάλη οθόνη να ευχαριστήσουμε τη διακριτικότητα του έργου όπου η αυτοκτονία στην αρχή γίνεται off σε μαύρο φόντο και ο νεκρός δεν είναι ποτέ μέσα στο πλάνο.
Το σέρβικο χιούμορ μιλάει την ίδια γλώσσα με εμάς και σίγουρα θα αναγνωρίσετε στους χαρακτήρες τον Γιάννη Ζουγανέλη, τον Βλαδίμηρο Κιριακίδη και πολλούς άλλους δικούς μας ηθοποιούς ενώ θα βρείτε στοιχεία και από παλιό καλό ελληνικό κινηματογράφο, ενώ το θεατρικό στήσιμο (όπως και στο La Noche D’Enfrente) ίσως ξυπνήσει μνήμες από “Δείπνο Ηλιθίων”. Παρόλα αυτά, η ταινία κάθε άλλο παρά μόνο κωμωδία δεν θέλει να είναι καθώς θίγει σημαντικά προβλήματα που ζει καθημερινά ο κόσμος στο σύγχρονο Βελιγράδι, στην Ελλάδα (για να μη πάμε μακρυά), στα Βαλκάνια, στον κόσμο γενικότερα. Με την οικονομική κρίση να χτυπά την πόρτα πολλών νοικοκυριών και τα ποσοστά αυτοκτονιών να έχουν χτυπήσει κόκκινο στις στατιστικές υπηρεσίες η ταινία κρούει δυνατά τον κώδωνα του κινδύνου.
agaphte konte… panta tetoia sas eyxomai….