56o ΦΚΘ: Ανασκόπηση Κυριακής 8/11

Με sold out προβολές και το βλέμμα στραμμένο στο ελληνικό σινεμά συνεχίζεται το 56ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Σε λίγες ημέρες οι Cinεπιβάτες θα βρεθούν στην συμπρωτεύουσα και θα σας μεταδίδουν τον παλμό και το κλίμα του Φεστιβάλ. Μέχρι τότε διαβάστε τις κριτικές μάς για τις ταινίες που προβάλλονται στη Θεσσαλονίκη και έχουμε ήδη δει σε άλλα Φεστιβάλ.

Me and Earl and the Dying girl

Πανέμορφη, φρέσκια ματιά στη νεανική ψυχοσύνθεση, από τον Αλφόνσο Γκόμεζ – Ρεχόν, που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε ως βοηθό δίπλα σε Σκορσέζε, Ινιαρίτου, Έφρον. Βασισμένη στο βιβλίο του Τζέσι Άντριους, η ταινία μας μιλά για ένα σύχρονο λυκειόπαιδο, τον Γκρεγκ. που οι γονείς του αναγκάζουν να κάνει παρέα σε μια συμμαθήτρια του που διαγνώστηκε με λευχαιμία. Ο Γκρεγκ, που ως τότε προσπαθούσε να περνά αόρατος και απολάμβανε μόνο να κάνει διασκευές γνωστών ταινιών με τον κολλητό του Ερλ, ανακαλύπτει μέσα από την «αγγαρεία» της παρέας της Ρέιτσελ, μια δυνατή πρωτόγνωρη φιλία. Το πιο σημαντικό προτέρημα της ταινίας, είναι το πως διαχειρίζεται τη δραματική υπόθεση, τόσο σεναριακά όχι και σκηνοθετικά. Καταρχάς σέβεται την ασθένεια και αποφεύγει να περιπέσει στα γνωστά λάθη. Μπαίνει στην ψυχολογία των σύγχρονων νέων και βλέπουμε από τα μάτια τους, με χιούμορ, ρομαντισμό, κέφι, στοιχασμό αλλά και αβεβαιότητα για ζωή. Όσοι περίμεναν ένα δακρύβρεχτο δράμα είδαν με έκπληξη μια ταινία κοντά στα Garden State, Juno, Stay, Door on the Floor. Ο σκηνοθέτης εκμεταλλεύεται τα έξυπνα ευρήματα των ταινιών για να δημιουργήσει διασκεδαστικά μικρά βιντεάκια και αφίσες, χρησιμοποιώντας παράλληλα μικρές σεναριακές ανατροπές που κρατούν ζεστό το ενδιαφέρον του θεατή. Τα εύσημα σίγουρα ανήκουν στο πρωταγωνιστικό δίδυμο του Γκρεγκ και της Ρέιτσελ. Τόσο ο Τόμας Μαν όσο και η Ολίβια Κουκ δείχνουν ότι μπορούν να έχουν ένα λαμπρό μέλλον μπροστά τους, ο πρώτος έχοντας στοιχεία από νεανικούς ρόλους του Τζεφ Μπρίτζες και του Ράιαν Γκόσλινγκ, η δε νεαρά φέρνοντας στη μνήμη ωραίες παλιές εμφανίσεις της Γουινόνα Ράιντερ, Νάταλι Πόρτμαν ή Κίρα Νάιτλι. Ωραίες ερμηνείες όμως έχουμε και από το υπόλοιπο καστ, όπως του Τζον Μπέρνθαλ του Walking Dead στο ρόλο του καθηγητή, σε έναν πολύ διαφορετικό ρόλο από ότι τον έχουμε συνηθίσει, την Μόλι Σάνον ή του Νικ Όφερμαν. Είναι μια όμορφη ταινία που κατεφέρνει και να μας διασκεδάσει και να μας συγκινήσει και το κάνει με τρόπο υπέροχο.

Gimli

Victoria

Δεκαεπτά χρόνια μετά το Τρέξε Λόλα, Τρέξε, η ταινία του Σεμπάστιαν Σίπερ αποδεικνύει ότι το γερμανικό σινεμά μπορεί να παραμένει γεμάτο ενέργεια και ένταση. Μία παρέα νεαρών συναντά μία κοπέλα, τη Βικτόρια. Στη διάρκεια μιας ηλεκτρισμένης νύχτας, η κοπέλα θα αναγκαστεί να βοηθήσει την παρέα των αγοριών να πραγματοποιήσει μία ληστεία. Έρωτας, κίνδυνος, παραβατικότητα, η αίσθηση ότι είσαι πιο δυνατός, ότι μπορείς να ζεις πέρα από τα όρια σε μία ταινία γυρισμένη στο νυχτερινό Βερολίνο με ένα μονοπλάνο που δίνει ισχύ στα πλάνα -αλλά καμιά φορά ζαλίζει. Υπέροχες ερμηνείες από όλο το καστ, με καλύτερες εκείνες του πρωταγωνιστικού δίδυμου Λάια Κόστα και Φρέντερικ Λάου.

Tyler

 

My Skinny Sister (Η Μεγάλη μου Αδερφή)

Οφείλουμε να εξηγήσουμε τη διαφορά της νευρικής ανορεξίας, όπου ο ασθενής αρνείται πεισματικά να φάει, από τη βουλημία, όπου ο ασθενής τρώει αλλά μετά προκαλεί κρυφά στον εαυτό του να κάνει εμετό τις τροφές που έφαγε. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν πολλές ταινίες που ασχολούνται άμεσα με το θέμα, αν εξαιρέσει κανείς τις συχνές αναφορές σε μοντέλα, σε ταινίες μόδας κτλ. Εδώ, στο Min lilla syster, το πρόβλημα παρουσιάζεται όπως το ζει η μικρότερης ηλικίας αδερφή της κοπέλας που έχει το πρόβλημα. Στα μάτια της μικρής παχουλής Στέλλας, η αδερφή της, Κάτια είναι το είδαλμα της. Είναι όμορφη και καλογυμνασμένη, αθλήτρια πατινάζ, με προσωπικό προπονητή, έναν όμορφο ξένο δάσκαλο, με τον οποίο η Στέλλα είναι κρυφά ερωτευμένη. Η Κάτια αντικατοπτρίζει όλα όσα η Στέλλα θα ήθελε να γίνει αυτή όταν μεγαλώσει. Η πίεση και το αυστηρό πρόγραμμα του πρωταθλητισμού αλλάζει την Κάτια, που αρχίζει σιγά σιγά να αποφεύγει να τρώει και όταν το κάνει νιώθει ενοχές και πάει κρυφά και ξερνάει όσα έφαγε. Η συμπεριφορά της σταδιακά αλλάζει και κλείνει τις πόρτες της επικοινωνίας με την αδερφή της. Η Στέλλα τα βλέπει όλα αυτά, όμως η Κάτια την βάζει να υποσχεθεί να μη το πεις στους γονείς της. Η σουηδική σχολή ξεδιπλώνει εδώ τα ταλέντα της παιδικής της ακαδημίας θα έλεγε κανείς. Η μικρή Ρεμπέκα Τζόζεφσον στο ρόλο της Στέλλας είναι καταπληκτική και σηκώνει το βάρος ενός ρόλου -πρωταγωνιστικού εδώ- που σε άλλο σενάριο θα ήταν σίγουρα δευτερεύον.  Λείπει όμως η σφαιρικότητα, ίσως ο δυνατός κεντρικός χαρακτήρας της αδερφής, του πρόσωπου που έχει το πρόβλημα, ή μια βαθύτερη ανάλυση του οικογενειακού δράματος από την πλευρά των γονιών.

Gimli

Very Big Shot (Σπουδαίος και Τρανός)

Ένα ενδιαφέρον μίγμα ταινίας από το Λίβανο. Πρόκειται για συμπαραγωγή Λίβανου και Κατάρ που σκηνοθέτησε ο Μιρ-Ζαν Μπου Τσαγιά. Επίκεντρο του ενδιαφέροντος μας ένας τοπικός μικρομαφιόζος και ένας φιλόδοξος σκηνοθέτης. Ξεκινάμε από τη νεαρή ηλικία, όπου ο Ζιάντ, που έχει ήδη λερωμένο μητρώο σε διαπλοκή με συμμορίες δολοφονεί κάποιον και τελικά για το έγκλημα κατηγορείται ο μικρότερος αδερφός του και πάει φυλακή αντί για αυτόν. Περνάνε τα χρόνια και αποφυλακίζεται ο μικρός για να βρει τον αδερφό του να έχει ανοίξει πιτσαρία βιτρίνα για να πουλάει ναρκωτικά. Μια μέρα ο Ζιάντ μπλέκεται ακόμα περισσότερο, κλέβοντας τεράστια ποσότητα ναρκωτικών από τοπικό καρτέλ. Για να τα «σπρώξει» βρίσκει τον σκηνοθέτη που θέλει να κάνει μια φιλόδοξη ταινία για τη σχέση ενός μουσουλμάνου και μιας χριστιανής. Ο Ζιάντ θέλει να κρύψει τα ναρκωτικά στις μπομπίνες του φιλμ, αλλά η ταινία τους πρέπει να κάνει και γυρίσματα για να είναι πιστευτή και να περάσει ανενόχλητα τα τελωνεία. Στην πορεία, λοιπόν, ο Ζιάντ θα αρχίσει να επεμβαίνει ενεργά στα γυρίσματα, όχι μόνο ως υποτιθέμενος παραγωγός, αλλά και στη σκηνοθεσία, στο σενάριο και σύντομα και στα media. Ενδιαφέρουσα ιδέα και κεντρική ερμηνεία (που παραπέμπουν άμεσα σε χαρακτήρα Κουστουρίτσα -βλέπε Underground), σε ένα σενάριο που παραπέμπει κυρίως σε καθαρόαιμη κωμωδία. Ο σκηνοθέτης όμως μοιάζει να μη τη διαχειρίστηκε όπως της άξιζε, προσπαθώντας να βάλει κι άλλα στοιχεία, που την βαραίνουν τελικά. Θρίλερ, σκοτεινή περιπέτεια και κοινωνική σάτιρα, μπλέκονται και θαμπώνουν τα κωμικά στοιχεία. Φυσικά, δεν είναι κακό μια ταινία να δυσκολεύεται να κατηγοριοποιηθεί, στην προκειμένη περίπτωση όμως είναι εις βάρος του τελικού αποτελέσματος.

Gimli

Χίλιες και μία Νύχτες Volume 1, Ο Ανήσυχος

Ο Πορτογάλος κινηματογραφιστής, Μιγκέλ Γκόμες, αποφασίζει να μιλήσει για την οικονομική και κοινωνική κρίση στην οποία έχει βυθιστεί η χώρα του. Επιλέγει να το κάνει με μία πρωτότυπη αφήγηση, αντλώντας έμπνευση από τις ιστορίες της Σεχραζάτ στις 1.001 Νύχτες. Ακόμα και η τρόικα κάνει την εμφάνιση της στην ταινία, που ξεκινά μάλλον αργά, αλλά όσο περνά η ώρα αποκτά όλο και μεγαλύτερη δυναμική. Ποιητική διάθεση με πινελιές χιούμορ, σε μία ταινία που χωρίζεται σε τρία μέρη.

Tyler

Αν

Ένας Ιάπωνας με θλιμμένο βλέμμα έχει ένα κατάστημα όπου φτιάχνει ντοριγιάκι, ένα παραδοσιακό γλυκό της Ιαπωνίας γεμισμένο με μία πάστα κόκκινου φασολιού, η οποία ονομάζεται «αν». Μία ηλικιωμένη γυναίκα φτάνει στο μαγαζί του και επιμένει να της δώσει δουλειά. Εκείνος, μη βλέποντας με καλό μάτι την ηλικία της, αρνείται. Εκείνη, όμως, δεν το βάζει κάτω και τα καταφέρνει. Σύντομα, το μαγαζί γεμίζει κόσμο, εξαιτίας της συνταγής του «αν» που φέρνει μαζί της η γυναίκα. Παράλληλα, όμως αποκαλύπτεται και ένα μυστικό για την ηλικιωμένη γυναίκα που έχει σχέση και με το παρελθόν της Ιαπωνίας. Η Ναόμι Καουάσε προσπαθεί να φτιάξει μια τρυφερή ταινία, στην πραγματικότητα, όμως, το γλυκό της περιέχει μεγάλη ποσότητα ζάχαρης, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να το καταπιεί εύκολα ο θεατής. Μερικά μαθήματα ηλικίας και πείρας, το δέσιμο δύο ανθρώπων πάνω από την κουζίνα, όλα αυτά είναι πράγματα που τα έχουμε ξαναδεί, ενώ φανερές γίνονται και οι λογοτεχνικές επιρροές του έργου. Η σκηνοθέτης καταφέρνει, πάντως, και αποσπά καλές ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές της.

Tyler

Thirst (Δίψα)

H δίψα την οποία αναφέρει ο τίτλος θα την συναντήσουμε στις ψυχές όλων των πρωταγωνιστών. Εκφράζει τον πόθο που φωλιάζει στη σάρκα και πολλές φορές οδηγεί μυαλό και σώμα. Στην επαρχία της Βουλγαρίας ζει ένα νεαρό αγόρι με τη μητέρα και τον πατέρα του, έχοντας μια μικρή επιχείρηση που αναλαμβάνει το πλύσιμο κλινοσκεπασμάτων ξενοδοχείων. Το νερό όμως έχει στερέψει κι έτσι καλούν έναν περιπλανώμενο εργάτη με γαιοτρύπανο, η μικρή κόρη του οποίου υποτίθεται ότι έχει ταλέντο στην εύρεση νερού. Ενώ η γαιότρηση αργεί να φέρει αποτελέσματα, εκατέρωθεν πόθοι διαφαίνονται να σχηματίζονται. Το αγόρι ποθεί το νεαρό κορίτσι, για το οποίο δείχνει συμπάθεια και ο πατέρας του ο οποίος λόγω προβλημάτων με την καρδιά του αδυνατεί να κάνει έρωτα με τη γυναίκα του. Για τη γυναίκα του, από την άλλη δείχνει να τρέφει πόθο ο εργάτης. Όσο το τρυπάνι κάθε μέρα σκάβει όλο και πιο βαθιά στη γη για να καλύψει τη δίψα του, οι άνθρωποι μοιάζουν κι αυτοί να αναζητούν απεγνωσμένα να ξεδιψάσουν. Ο σκηνοθέτης, όμως επιλέγει στο τέλος την εύκολη λύση. Μπορεί να μην είναι κακή ως ταινία, όμως σίγουρα ο βουλγαρικός κινηματογράφος μας έχει παρουσιάσει πολύ καλύτερα δείγματα.

Giml