A COMPLETE UNKNOWN

Το 1961 σε ηλικία 19 ετών ο Μπομπ Ντίλαν φτάνει στην Νέα Υόρκη κατευθείαν από την Μινεσότα με το σακ βουαγιάζ του και μία κιθάρα. Πηγαίνει κατευθείαν να συναντήσει τον μύθο της φολκ μουσικής Γούντι Γκάθρι ο οποίος νοσηλεύεται, προκειμένου να του παρουσιάσει το τραγούδι που έγραψε για αυτόν. Εκεί βρίσκεται και ο Πιτ Σίνγκερ, εμβληματική μορφή της φολκ και του τραγουδιού διαμαρτυρίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο οποίος θα τον πάρει υπό την προστασία του. Η επιτυχία δεν θα αργήσει να έρθει, ό ίδιος ο Ντίλαν όμως αρνείται να αποκαλύψει οτιδήποτε προσωπικό και όταν θα αποφασίσει να αλλάξει την μουσική του από φολκ και να χρησιμοποιήσει ηλεκτρική κιθάρα, μαζί με την μουσική θα αλλάξουν όλα…εκτός από τον απόλυτα αγνώστου περιεχόμενου Μπομπ Ντίλαν.
Με τις ευλογίες και την έγκριση του ίδιου του καλλιτέχνη, το A COMPLETE UKNOWN του Τζέιμς Μάνγκολντ δεν είναι μία μουσική βιογραφία αλλά περισσότερο μία καταγραφή γεγονότων για το πέρασμα του Μπομπ Ντίλαν από την φολκ μουσική στο επόμενο επίπεδο, δηλαδή να αφήσει την ακουστική κιθάρα και να κάνει μουσική με ηλεκτρική. Ούτως ή άλλως δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα για την προσωπικότητα του καλλιτέχνη ή λεπτομέρειες για την ζωή του, παρά μόνο από μαρτυρίες τρίτων που είχαν κάποια εμπλοκή με τον ίδιο. Όση εμπλοκή μπορεί να είχε κάποιος δηλαδή με μία τέτοια προσωπικότητα. Γιατί ας μην κρυβόμαστε, μόνο συμπαθητική δεν μπορείς να χαρακτηρίσεις μία τέτοια φιγούρα. Εδώ όμως κρίνουμε την ταινία και όχι τον καλλιτέχνη ως προσωπικότητα. Ούτε και το σημαντικό έργο του.

Η ταινία τεχνικά ειναι σε εξαιρετικά επίπεδα, σκηνοθετικά , σεναριακά βασισμένη σε βιβλίο του Ελάιζα Γουόλντ, ακόμα και η φωτογραφία του ΦΑΙΔΩΝ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ (υποψήφιος δύο φορές για Όσκαρ στο ΝΕΜΠΡΑΣΚΑ και στην ΔΙΚΗ ΤΩΝ 7 ΤΟΥ ΣΙΚΑΓΟ) δίνει στην ταινία αυτό που δεν μπορεί να δώσει ο χαρακτήρας του Ντίλαν, την ζεστασιά αλλά και την φωτεινότητα της τέχνης του τραγουδιού. Φωτίζει επίσης εξαιρετικά την Μόνικα Μπαρμπάρο που παραδίδει μία εξαιρετική Τζόαν Μπαέζ, που ενεπλάκην συναισθηματικά με τον Μπομπ Ντίλαν για να έρθει (φυσικά) σε σύγκρουση μαζί του τόσο συναισθηματικά όσο και επαγγελματικά. Όλοι στην ταινία τραγουδάνε με την φωνή τους και παίζουν οι ίδιοι κιθάρα. Βέβαια ακούμε αποσπάσματα τραγουδιών και όχι ολόκληρα τα τραγούδια. Ο Τιμοτέ Σαλαμέ ερμηνευτικά αποδίδει στο μέγιστο τον απόλυτα άγνωστο Ντίλαν, έναν άνθρωπο συναισθηματικά τόσο φλατ και απαθή (τουλάχιστον ως προς το πως το έδειχνε στον περίγυρο του) και πετυχαίνει το ζητούμενο του ρόλου, παίρνοντας άριστα και στις τραγουδιστικές του ικανότητες.
Στο ερώτημα ποιον αφορά τελικά η ταινία και ποιοι ενδιαφέρονται για μία σχεδόν αντιπαθητική περσόνα, την απάντηση δίνει για άλλη μία φορά η τέχνη του σινεμά και η ικανότητα της να ομορφαίνει την πραγματικότητα. Γιατί η ταινία διαθέτει την ομορφιά της και το ενδιαφέρον της, τα όμορφα τραγούδια της, το επαναστατικό της πνεύμα ακόμα και αν αυτό εκφράζεται μέσα από μία περσόνα που δεν δίνει δεκάρα τσακιστή για το τι συμβαίνει γύρω της.
Η ταινία κυκλοφορεί 23 Ιανουαρίου σε διανομή Feelgood