Η μέθοδος των 3

Τα ονόματα Cronenberg και Hampton σε προδιαθέτουν ,αν μη τι άλλο, για ενα γοητευτικό αποτέλεσμα. Η ταινία του David Cronenberg A Dangerous Method ( σε σενάριο διασκευασμένο για την οθόνη, απο τον εμπειρότατο και εμπνευσμένο Christopher Hampton) ειναι σιγουρα γοητευτική. Και το οφείλει πιστεύω, σε τρία στοιχεία: τις ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ερμηνείες του πρωταγωνιστικού δίδυμου Michael Fassbender και Viggo Mortensen(υποδυόμενοι τα “ιερά τέρατα” της Ψυχανάλυσης Γιούνγκ και Φρόϊντ, αντιστοίχως) την πάρα πού καλή ανασύσταση της Βιέννης των αρχών του 20ουαιώνα(τα κοστούμια ειναι δημιουργίες της αδελφής του σκηνοθέτη Denise Cronenberg)και την εξαίρετη μουσική του Howard Shore. Ποιά ξέχασα; Μα την έτερη συμπρωταγωνίστρια Keira Knightley η οποία υποδύεται τον συνδετικό και κατοπιν διχαστικό κρίκο μεταξυ των δύο ανδρών, την ευφυή υστερική Σαμπίνα Σπίλραϊν. Για την οποια συμπρωταγωνίστρια, όπως και γαι την ταινία, πριν την προβολή της διαδίδονταν teasers οπως: “σε τολμηροτατη ερωτικη σκηνή εμφανίζονται οι Knigtley-Fassbender” μπλα, μπλα ,μπλα. Αηδίες με λοφίο, επιτρέψτε μου. Τολμηρότατο και ολισθηρό είμαι ολόκληρο το θέμα που πραγματεύεται ο πάντα “ενοχλητικός” Cronenberg , δύσκολο επισης και επικίνδυνο, για το λογο οτι μπορεί ν’ανακαλέσει “οικεία κακά” στη συνειδηση( ή το υποσυνείδητο) του θεατή.
Πολύ φοβάμαι όμως οτι η σωματοποιημενη εξωτερίκευση της υστερίας,απ΄την οποία πράγματι ταλανιζόταν η νεαρή Σαμπίνα. Μου ήτνα τοσο αποκρουστική η προσέγγισή της, και θελω να πιστεύω οχι για υποσυνείδητους λόγους, ώστε να μου προκαλεί δυσφορία κι εκνευρισμό. Και σας το λεει αυτο άνθρωπος που γουστάρει κάργα τη Knightley. Που την ειχε λατρέψει στο Atonement και το Last Night.
Αδυνατούσα φερειπείν να καταλάβω γιατι επέμενε να την παίζει ως υστερική ακόμη κι οταν υποτίθεται πως ειχε θεραπευτεί. Οχι οτι δεν απαντώνται τετοια περιστατικά σωματοποιημενης ψυχασθένειας, απλώς η ερμηνεια της μου φανηκε υπερβολική.
Οι Fassbender, Mortensen πάντως ειναι απολαυστικότατοι. Ο Mortensen βεβαια, δεν μοιαζει εντελώς στον Φρόϊντ, τουλάχιστον οπως εγω τον θυμαμαι απο φωτογραφίες, αλλα εχει δουλεψει εξαιρετικα το ρόλο, την κίνηση, το ύφος του επιστήμονα που αγωνιά για την αποδοχή της οποίας θα τύχουν ή όχι, οι θεωρίες του. Η Knightley επισης εχει πετύχει τη ρώσικη προφορά που απαιτουσε η καταγωγή της Σαμπίνα.
Εν πάσει περιπτώσει, η ταινία ειναι μία αξιοσημείωτη “υποσημείωση” στο εργο των τριών αυτων ανθρώπων που διαπλέχτηκαν και ερωτικά. Καθώς και μιά εμμεση υπενθύμιση οτι οι γιατροί -σώματος ή ψυχής- είναι κι αυτοί άνθρωποι, όπως όλοι. Με όσα κωμικοτραγικά συνεπάγεται αυτή η διαπίστωση. Δια του λογου το αληθές, παρατηρήστε το ρόλο του “συνηγόρου του διαβόλου” που υποδύεται ο Vincent Cassel, αυτον του επισης γιατρού με προβληματική(;) προσωπικότητα, Ότο Γκρος.

Φράνσις