Μια Βροχερή Μέρα στη Νέα Υόρκη (A Rainy Day in New York)
Βαθμολογία: 3 στα 5
Νεαρό ζευγάρι από την επαρχία, ο Γκάτσμπι και η Άσλευ επισκέπτονται την Νέα Υόρκη προκειμένου η Άσλεη να πάρει συνέντευξη από έναν σκηνοθέτη (φυσικά με υπαρξιακά προβλήματα) για την τοπική τους εφημερίδα και να περάσουν ταυτόχρονα ένα ρομαντικό Σαββατοκύριακο. Διάφορες καταστάσεις όμως και η ίδια η πόλη θα τους ανατρέψει τα σχέδια και σχεδόν όλη τους την ζωή.
Μετά από πολύ καιρό αναμονή, η τελευταία ταινία του ακούραστου Γούντι Άλλεν είναι εδώ και μάλιστα τον επαναφέρει στον ρομαντισμό του σε συνδυασμό με τις μόνιμες υπαρξιακές και φιλοσοφικές αναζητήσεις του για την ζωή, τον έρωτα και το παρελθόν που ορίζει τον άνθρωπο. Μπορεί να είναι κάτι που έχουμε ξαναδεί από τον Γούντι, όμως η διαφορά είναι πως κάθε φορά βρίσκει και έναν νέο κινηματογραφικό καταλύτη για να κάνει ελκυστικό το έργο του. Εδώ λοιπόν βρίσκει ξανά την Νέα Υόρκη αλλά με καταλύτη την βροχή, τον ρομαντισμό που αποπνέει και ένα υπέροχο piano jazz soundtrack.
Περισσότερο διαλογικό και λιγότερο αστείο, αυτή η Βροχερή Μέρα αν και πάσχει λίγο από πλευράς πρωταγωνιστή (ο Τιμοτέ Σαλαμέ όσο και αν προσπαθεί δεν είναι το alter ego του Woody) σε αντίθεση με την Ελ Φάνιγκ που εγκλιματίζεται, ο Τζουντ Λο και ο Λιβ Σράιμπερ ικανοποιητικοί, ο Ντιέγκο Λούνα χάρμα οφθαλμών αλλά η Σελένα Γκόμεζ είναι αυτή που αντανακλά πλήρως το πνεύμα του σκηνοθέτη και με έναν μεγαλύτερο ρόλο θα την απολαμβάναμε ακόμα πιο πολύ. Η ένσταση μας είναι πως ο σκηνοθέτης ρίχνοντας το ηλικιακό όριο των πρωταγωνιστών του, χάνει και την δυνατότητα της έκπληξης (βλέπε έστω στο σχεδόν πρόσφατο Blue Jasmine ή ακόμα και στο Wonder Wheel).
Ρομαντικό και εύκολο στην θέαση του, άλλο ένα φιλμ του Γούντι Άλλεν η Βροχερή Ημέρα στην Νέα Υόρκη προσφέρει 90 λεπτά απλής αλλά τόσο ευχάριστης κινηματογραφικής απόλαυσης. Λίγο αλλά καλό.
