Αγκάθι (Thorn)
Δανέζικη ταινία, ελληνική όμως συμπαραγωγή με έντονο το ελληνικό στοιχείο στο συνεργείο της, αποτελεί μια αφαιρετική ταινία μυστηρίου. H σκηνοθεσία είναι του Γαβριήλ Τζάφκα, στην πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας, που κάνει ένα ελπιδοφόρο ξεκίνημα.
Νιόπαντρο ζευγάρι πάει να ζήσει στην εξοχή, δίπλα σε ένα μεγάλο δάσος και πλάι σε ένα σπίτι που μένει ένα λίγο πιο ηλικιωμένο ζευγάρι που έχει περισσότερα κοινά στοιχεία με αυτούς από όσα φαινομενικά αντιλαμβάνονται αρχικά. Πέραν των επιμέρους στοιχείων, του κλέφτη, του χαμένου αλόγου, της ίδιας καραμπίνας, του δαχτυλιδιού, οι δυο ιστορίες στην πορεία γίνονται ένα, μάλιστα η μια σαν αντικατοπρισμός της άλλης.
Ένα δραματικό ερωτικό παραμύθι με το δικό του προσωπικό τρόπο αφήγησης που φαίρνει στο μυαλό στοιχεία του σύμπαντος του Λιντς μεταξύ άλλων, παρουσιάζεται χωρίς τόπο και χρόνο. Ο Γαβριήλ Τζάφκας έχει προσέξει να μην είναι ξεκάθαρη η απόδοση του χρόνου (σε κοστούμια κτλ), ενώ διαθέτει ωραία μουσική με την οποία ντύνονται μεγάλα διαστήματα της ταινίας, κυρίως παύσης ή ανάπαυλας, με πλάνα φύσης. Έχει προσεγμένη φωτογραφία, ενώ γυρίσαν ένα δύσκολο και αριστοτεχνικό travelling στη σκηνή που ο πρωταγωνιστής τρέχει στο δάσος.
Θα μπορούσε να αποτελέσει μια αξιολογότατη ταινία μικρού μήκους, σε κανονικής διάρκεια ταινία όμως το σενάριο μοιάζει λίγο και το τελικό αποτέλεσμα περισσότερο φλύαρο και από πολύ νωρίς προβλέψιμο.
Στο 58ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης είχα τη χαρά να γνωρίσω το σκηνοθέτη και μέρος του δανέζικου γκρούπ από κοντά και να μιλήσουμε για τη ταινία. Στον Γαβριήλ ξεχώρισα την ηρεμία και ευγένια που χαρακτηρίζει έναν άνθρωπο που έχει ζήσει αρκετό καιρό στο εξωτερικό, στοιχείο που χαρακτηρίζει τον γενικότερο τρόπο σκέψης του, όπως την άνεση για να μιλήσουμε για τα καλά και κακά στοιχεία της ταινίας. Φυσικά, η συζήτηση πήγε και στις συμπαραγωγές, που για τους Έλληνες δημιουργούς συχνά μοιάζει μονόδρομος για να καταφέρουν να φτιάξουν τις ταινίες τους όπως θέλουν και ο σκηνοθέτης έδειξε να τον έχει κερδίσει περισσότερο το εξωτερικό, χωρίς να αποκλείει ότι στο μέλλον θα κάνει μια ταινία και στη χώρα μας. Ενδιαφέρον είχε η συζήτηση και με τους Δανούς, που μου είπαν πόσο εντύπωση τους έκανε ότι η αποδοχή της ταινίας στη χώρα μας και στις βόρειες χώρες, ενώ σε κάποιες άλλες κριτικοί και κοινό έμοιαζαν να μη καταλαβαίναν ακριβώς τι ήθελαν να πουν.
