ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινε-προτάσειςΣινεμά

Άγρια Αχλαδιά

featured_poirier-sauvage-1050x591

three-half-popcorn

Ο Σινάν επιστρέφει στο χωριό του μετά το τέλος των σπουδών του. Γεμάτος όνειρα για επαγγελματική αποκατάσταση, αλλά και με την επιθυμία να γράψει το πρώτο του μυθιστόρημα, περιπλανάται συναντώντας όλους τους ανθρώπους με τους οποίους μεγάλωσε. Καθένας από αυτούς έχει πλέον την δίκη του ιστορία να αφηγηθεί και ο Σινάν νιώθει μέρα με την ημέρα πιο απόμακρος από εκείνο που θα έπρεπε να τον προσδιορίζει, την καταγωγή του.

Οι ταινίες του Νουρί Μπιλγκέ Τσεϋλάν δεν χαρακτηρίζονται από την ευκολία τους. Κάθε σενάριο του Τούρκου δημιουργού είναι ένα διαλογικά άρτιο σεναριακό κομψοτέχνημα. Ο Τσεϋλάν βρίσκει την ευκαιρία με κάθε έργο του να σχολιάσει την χώρα του τόσο σε πολιτικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Στέκεται ενάντια στις σκληρές κοινωνικές παραδόσεις που δεν επιτρέπουν, για παράδειγμα, σε μια γυναίκα να ερωτευτεί, να σπουδάσει, ούτε καν να καπνίσει. Ο κάθε χαρακτήρας που δημιουργεί είναι ένας ακόμα κρίκος, μια ακόμα εκδοχή της κοινωνικής δομής. Ο Σινάν είναι ο νέος που τα όνειρά του να γίνει δάσκαλος κατάστρέφονται από το ίδιο το σύστημα που τα τροφοδότησε. Εκείνος όμως έχει και άλλα όνειρα, να γίνει συγγραφέας, τα οποία δεν εγκαταλείπει παρόλο που φαίνεται να είναι ο μόνος που πιστεύει στον εαυτό του.

under-the-pear-tree-cannes

Η Άγρια Αχλάδια δεν είναι ένα ευχάριστο θέαμα, καθώς τα προβλήματα εμφανίζονται πιο εύκολα απ’ότι λύνονται, είναι όμως ένα αισιοδοξο μουρμουρητό για τον κόπο που οφείλει κάθε άνθρωπος στην διαδρομή του προς τα όνειρά του, και αν αυτά δεν πετύχουν τότε δεν ήταν τα σωστά όνειρα. Παρόλο που οι διάλογοι του σεναρίου είναι η δύναμη της ταινίας, το τελικό αποτέλεσμα δεν θα ήταν εφικτό χωρίς την σωστή επιλογή των ηθοποιώνπου μοιάζει να έχουν χαρακτεί τα λόγια στα πρόσωπά τους. Ο Μουράτ Τζεμσίρ στον ρόλο του τζογαδόρου πατέρα, που όπως ο γιος του έχει ένα όνειρο που κανένας άλλος δεν πιστεύει – για εκείνον το πηγάδι του έχει νερό, είναι Ιδανικός στην ενσάρκωση ενός ανθρώπου που θα έπρεπε να μισείς αλλά δεν τα καταφέρνεις. Ο Τσεϋλάν δεν αφήνει τίποτα ασχολίαστο από αυτά που θέλει να θίξει, ακόμα και αν μερικά από αυτά ακουστούν σε μια συζήτηση που προέκυψε ως αποτέλεσμα τυχαίας συνάντησης. Όμως το κόστος για την ταινία είναι, για ακόμα μια φορά, η μεγάλη της διάρκεια που πιθανόν να κουράσει τους απροετοίμαστους θεατές αλλά θα ανταμείψει εκείνους που επιθυμούν η σκέψη τους να μαγνητιστεί από την ιστορία μιας αχλαδιάς.

Γιώτα Τσιορβά

Θυμάται τον εαυτό της να κλαίει επειδή η μαμά της δεν ήθελε να την πάει να δει το «Μπάμπι το Ελαφάκι»... Σκασίλα της για το ελαφάκι, σινεμά ήθελε να πάει… και ακόμα αυτό θέλει… να πηγαίνει σινεμά… να βλέπει ταινίες… με αδυναμία στα κινούμενα σχέδια (όσα χρόνια και αν περάσουν!) και μεγάλη της αμαρτία οι ταινίες με μεταφυσικούς πρωταγωνιστές (βαμπίρ, λυκανθρώπους, ζόμπι κτλ.). Παρ’όλα αυτά θα δει τα πάντα. Και σημαντική σημείωση: δεν έχει κοιμηθεί ποτέ σε ταινία, όσο κουρασμένη και αν είναι, όσο βαρετή και να είναι η ταινία. Αρκεί να είναι σινεμά… χόμπι, ανάγκη, εξάρτηση, έρωτας…

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *