25ες Νύχτες Πρεμιέρας: Honeyland για Oscar και το Bliss για λάτρεις του gore

Με την sold out προβολή ενός εξαιρετικού ντοκιμαντέρ από την Βόρεια Μακεδονία ονόματι Honeyland συνεχίστηκε το 25ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας. Και καθόλου τυχαίο το sold out για αυτό το βραβευμένο στο Sundance ντοκυμανταίρ που φιλοδοξεί να φτάσει την Βόρεια Μακεδονία μέχρι και τα Oscar. Τρία χρόνια γυρισμάτων και μία βαθιά ανθρώπινη, ρεαλιστική αλλά κυρίως σκληρή ιστορία της Χατίτζ, η οποία είναι η τελευταία κάτοικος ενός εγκαταλελειμένου χωριού η οποία ζει με την υπερήλικη και ανήμπορη μητέρα της. Μοναδική της ασχολία η εκτροφή άγριων μελισσών, στο φυσικό τους περιβάλλον από τις οποίες παίρνει το μέλι. ”Μισό για εμένα, μισό για αυτές” λέει η Χατίτζ. Και κρατάει το περιβάλλον σε ισορροπία. Η έλευση όμως μιας οικογένειας με 7 παιδιά ως γείτονες, αν και στην αρχή θα χαροποιήσει την Χατίτζ, θα αποδειχθεί μοιραία και για την ίδια αλλά και για το ίδιο το περιβάλλον.

Το Honeyland είναι ένα άκρως κινηματογραφικό ντοκιμαντέρ που από τη μία σε καθηλώνει με την ομορφιά του και από την άλλη σου προκαλεί υπέρμετρο θαυμασμό για την δύναμη ενός ανθρώπου που είναι ακόμα εναρμονισμένος απόλυτα με το φυσικό μας περιβάλλον και την φύση. Η αναγκαστική αλλοτρίωση που έρχεται από την οικογένεια για να μπορέσει να επιβιώσει, και η καταστροφή του περιβάλλοντος που δημιουργεί μας βάζει σε σκέψεις. Η αόρατη κάμερα των Tamara Kotevska και Ljubomir Stefanov από την εναρκτήρια σκηνή που κόβει την ανάσα, μας προϊδεάζει από την αρχή πως θα δούμε κάτι πολύ δυνατό. Και το είδαμε. Ανθρωπιά, συγκίνηση, περιβάλλον, αλλοτρίωση αλλά και σεβασμός για την ανθρώπινη δύναμη που κρύβεται καλά ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες διαβίωσης.

Στα πλαίσια του τμήματος Μετά τα Μεσάνυχτα (Midnight Screenings) είδαμε και το Bliss ( Η Έκσταση του Αίματος) του Joe Begos, ένα αιματοβαμμένο αλλά απολαυστικό b movie. Μία νεαρή καλλιτέχνιδα που αδυνατεί να ολοκληρώσει έναν πίνακα, θα βρεθεί υπό την επήρεια ουσιών και μαζί με την έμπνευση θα της έρθει και μία ακόρεστη δίψα για ανθρώπινο αίμα. Ακραίες σκηνές και καταστάσεις, σκηνοθετικό όργιο, το Bliss αποτελεί ένα ιδιαίτερο φιλμ, με θεμέλιο την κεντρική ιδέα του και την αγάπη για τα 80ς έργα τρόμου, που αν και υπερβολικό στα σημεία του καταφέρνει να παρασύρει τον θεατή στην κόλαση του, χωρίς να πέφτει στην παγίδα του trash.