30ες ΝΥΧΤΕΣ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ: TO ARMAND ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΓΓΟΝΟ ΤΟΥ ΙΝΓΚΜΑΡ ΜΠΕΡΓΚΜΑΝ
Το 30ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας συνεχίζεται με μεγάλη επιτυχία και προσέλευση στις προβολές του και στο πλαίσιο του διαγωνιστικού τμήματος του Φεστιβάλ, ανάμεσα δηλαδή στις 12 ταινίες που διαγωνίζονται για την Χρυσή Αθηνά, είδαμε την ταινία ARMAND του Χάλφνταν Ούλμαν Τόντελ που ήρθε κατευθείαν από το τελευταίο Φεστιβάλ Καννών.
ARMAND
Βραβευμένο ήδη με την Χρυσή Κάμερα στις Κάννες, το βραβείο δηλαδή που δίνεται στις ταινίες ντεμπούτο, το ARMAND είναι σκηνοθετημένο από έναν γόνο με βαριά κληρονομιά. Ο Χάλφνταν Ούλμαν Τόντελ είναι γιος της Λιν Ούλμαν, δηλαδή εγγονός της Λιβ Ούλμαν και του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν. Βέβαια αυτό από μόνο του δεν λέει κάτι συγκεκριμένο, οπότε ας ασχοληθούμε με την ταινία. Η ταινία εστιάζει σε μία κρίση που ξεσπάει σε ένα σχολείο, με αφορμή ένα περιστατικό που εμπλέκεται ο Αρμάντ και ο Γιον. Όμως τον Αρμάντ και τον Γιον δεν τους βλέπουμε καθόλου, παρά μόνο την μητέρα του πρώτου και τους γονείς του δεύτερου, όταν τους καλούν στο σχολείο για να τους ενημερώσουν, την μητέρα του Αρμάντ για το περιστατικό και τους γονείς του Γιον για τα μέτρα που θα πάρουν. Μέχρι να μάθουμε βέβαια τι έχει συμβεί και τι τελικά κρύβεται και αν κρύβεται κάτι πίσω από όλα αυτά, θα γίνουμε κοινωνοί ενός άλλοτε εφιαλτικού και άλλοτε σουρεαλιστικού σύμπαντος μέσα στο σχολείο και στους διαδρόμους του, με τους εμπλεκόμενους να επιδίδονται σε ένα παιχνίδι σχεδόν επιβίωσης, εφόσον το ζητούμενο είναι τελικά ποιος θα βγει αλώβητος από εκεί μέσα και με το λιγότερο δυνατό κόστος.
Το σενάριο του ίδιου του σκηνοθέτη, μπορεί σε μερικά σημεία να βγάζει ηθελημένα την πίστη του θεατή για να του αποκαλύψει το τι συμβαίνει (το ίδιο κάνει όμως και στους πρωταγωνιστές του), είναι όμως προσεχτικά γραμμένο και οι δαιδαλώδεις διαδρομές του μοιάζουν σαν τους σκοτεινούς διαδρόμους του σχολείου. Ακροβατώντας ανάμεσα στο προσωπικό δράμα αλλά και στο κοινωνικό θρίλερ, η ταινία πετυχαίνει επίσης με την εξαιρετική ατμόσφαιρα της, την άκρως επιβλητική μουσική επένδυση της Έλλα Βαν ΝτερΒουτ που δεν σταματάει λεπτό, αλλά και στην κεντρική ερμηνεία της πρωταγωνίστριας, της μητέρας του Αρμάντ, την Ρενάτε Ράινσβε. Την είχαμε πρωτοαπολαύσει βέβαια στο καταπληκτικό Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, εδώ όμως σε έναν εντελώς διαφορετικό ρόλο, πιο σκοτεινό, σε ρόλο από αυτούς που η βόρεια σχολή ξέρει καλά να γράφει, πόσο μάλλον που ο Τόντελ έχει μελετήσει τους ρόλους του παππού του. Η ηθοποιός νευριάζει, γελάει, κλαίει (υπάρχουν δύο σκηνές στην ταινία που η ηθοποιός χτυπάει κόκκινο ερμηνευτικά), παρανοεί, χορεύει, φαντασιώνεται και στο τέλος κερδίζει με τον δικό της τρόπο.
Επίσημη πρόταση της Νορβηγίας για το Όσκαρ Διεθνούς Ταινίας, το ARMAND δεν είναι εύκολη ταινία, είναι όμως σαν πολεμική ταινία ανάμεσα σε ανθρώπους που επιλέγουν πεδίο μάχης ένα σχολείο και που νικητής στο τέλος βγαίνει αυτός που δεν έκρυψε τίποτα από τον πραγματικό εαυτό του. Η απόδραση από το πεδίο μάχης θα γίνει με σύμμαχο την βροχή που θα ξεπλύνει τα πάντα και μία αγκαλιά θα επουλώσει τα τραύματα.
