ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινεμά

Αναπαράστασις: Η ζωή και το έργο του Γιάννη Χρήστου

3popcorn

Για το έργο του Γιάννη Χρήστου γνώριζα λίγα πράγματα.

Βλέποντας το ντοκιμαντέρ Αναπαράστασις: Η ζωή και το έργο του Γιάννη Χρήστου  (1926-1970), ήμουν περίεργη τόσο για το ντοκιμαντέρ ως ντοκιμαντέρ, όσο και για το ποιος ήταν τελικά αυτός ο Γιάννης Χρήστου.

Η φωτογραφία που δείχνει έναν νεαρό -αλλά άλλωστε νεαρός έμεινε ως το τέλος της ζωής του- να κοιτά με φιλοπερίεργο και έντονο βλέμμα την κάμερα, δίνει μόνο ένα στίγμα για τον πρωτοποριακό συνθέτη.

_MG_6785a nikolopoulos

Μέσα από σπάνιο αρχειακό υλικό, φωτογραφίες, πολύτιμες ιδιόχειρες σημειώσεις, αλλά κυρίως -και πάνω απ’ όλα- μέσα από τη μουσική του, ο Κωστής Ζουλιάτης σκιαγραφεί τον Χρήστου μέσα από το έργο του. Από τον Φοίνικα και την Ευρώπη που αναγεννάται από τις στάχτες του πολέμου, στη μυστηριακή, πρωτόγονη (σχεδόν αταβιστική) και ενστικτώδη μουσική του, όπως καταγράφεται για παράδειγμα στις Αναπαραστάσεις.

Για τον Χρήστου η μουσική ήταν ένα πείραμα, ένας τρόπος να μετατρέψει το κοινό σε κοινωνό των όσων συμβαίνουν στη σκηνή. Με στοιχεία από το σύγχρονο σωματικό θέατρο, η μουσική του Χρήστου μετατρέπεται σε μία μυσταγωγία και έναν ήχο που απαιτεί την προσοχή, αν όχι και την συναισθηματική εμπλοκή του θεατή.

Το ίδιο και η ταινία του Κ.Ζουλιάτη. Ξεκινά μάλλον συμβατικά με την εξιστόρηση των πρώτων χρόνων της ζωής του Χρήστου, το ενδιαφέρον του για την ψυχανάλυση (η οποία κατατρέχει όλο το έργο του), τα πρώτα μουσικά πειράματα. Για να περάσει σε μία αποθέωση μουσική, σε ένα κρεσέντο όπου τα σκίτσα του συνθέτη, μαζί με τις ερμηνείες (με την κυριολεκτική έννοια της λέξης) των μουσικών και τις μαρτυρίες των ανθρώπων που έζησαν κοντά στον Χρήστου, πλησιάζουν την προσωπικότητα του συνθέτη.

gianni-christouΟ Γιάννης Χρήστου έφυγε την ημέρα της γιορτής του σε δυστύχημα με το αυτοκίνητο που οδηγούσε η γυναίκα του, Σία. Σωστά ο σκηνοθέτης δεν επέλεξε να μιλήσει για τα τρία παιδιά του που έμειναν ορφανά. «Η τραγικότητα του θανάτου του Χρήστου ήταν ήδη ένα μεγάλο γεγονός. Για τα παιδιά, ο θάνατος του Γιάννη Χρήστου και της Σίας ήταν ο θάνατος των γονιών τους. Όπως μου είπαν άνοιξε μια μέρα η πόρτα και δεν ήρθαν ποτέ ξανά. Σταμάτησε και η μουσική στο σπίτι. Ωστόσο, δεν θέλαμε να βαρύνουμε την ταινία και με αυτό το στοιχείο» είχε δηλώσει ο σκηνοθέτης μετά την προβολή της ταινίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Το ντοκιμαντέρ χρειάστηκε δέκα χρόνια για να ολοκληρωθεί. «Κι αυτό επειδή δεν είμαι σκηνοθέτης αλλά μουσικός. Είναι μια ταινία από έναν μουσικό για έναν μουσικό που και οι δύο απευθύνονται στους απλούς ανθρώπους ή απλά σε ανθρώπους» είχε προσθέσει ο Κ.Ζουλιάτης.

Η ταινία θα προβληθεί στον κινηματογράφο Τριανόν, με αφορμή τα 45 χρόνια από τον θάνατο του Χρήστου -και ημέρα της γέννησής του, καθώς ο συνθέτης πέθανε την ημέρα των γενεθλίων του.

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *