Ανεκπλήρωτος γάμος (On Chesil Beach)
Ο Έντουαρντ (Μπίλι Χάουλ) και η Φλόρενς (Σίρσα Ρόναν) βρίσκονται τη βραδιά του γάμου τους σε ένα παραλιακό ξενοδοχείο. Το βιβλίο του Ίαν ΜακΓιούαν εξερευνά εκείνη τη βραδιά του 1962, όταν το ζευγάρι επιχειρεί να έρθει κοντά. Με φλασμπάκ μαθαίνουμε λίγα πράγματα για το περιβάλλον της Φλόρενς -ανήκει σε μια οικογένεια αστών- και του Έντουαρντ, γιου ενός διευθυντή σχολείου και μιας καλλιτέχνιδος με εγκεφαλική βλάβη.
Δύσκολη η μεταφορά του συγκεκριμένου βιβλίου του Ίαν ΜακΓιούαν στο σινεμά. Κι αυτό γιατί το συγκεκριμένο μυθιστόρημα βασίζεται περισσότερο στα ανείπωτα, σε όσα δεν λέγονται, παρά σε αυτά που λέγονται. Ο σκηνοθέτης Ντόμινικ Κουκ καταφέρνει να αποδώσει με τρυφερό τρόπο αυτά τα ανείπωτα, έχοντας ως σύμμαχο τον ίδιο τον συγγραφέα, ο οποίος έχει αναλάβει την διασκευή του βιβλίου του.
Ο Κουκ επιλέγει να κάνει χρήση των φλασμπάκ σε καίριες στιγμές, παράλληλα με τις προσπάθειες του νεαρού ζευγαριού να έρθει κοντά και να κάνει για πρώτη φορά σεξ. Αυτή η διακοπή της δράσης σχηματίζει την εικόνα της σχέσης τους. Η Φλόρενς εντυπωσιάζεται από το θράσος του Έντουαρντ και ελπίζει ότι αυτό είναι που θα καταφέρει να την κάνει να ξεπεράσει τα δικά της τραύματα (στα οποία ούτε το βιβλίο, ούτε η ταινία αναφέρονται ξεκάθαρα).
Η οικειότητα, η ερωτική προσέγγιση είναι ζητήματα που θίγει η ταινία -όπως έκανε και το βιβλίο- και οι δύο πρωταγωνιστές λάμπουν στους ρόλους τους: η Σίρσα Ρόναν σε δεύτερη μεταφορά μυθιστορήματος του ΜακΓιούαν (το πρώτο ήταν η Εξιλέωση, ταινία που την έκανε και γνωστή), ενώ ο Χάουλ διαθέτει αυτό το κράμα ευαισθησίας και αλητείας που είναι απαραίτητο για τον χαρακτήρα του.
Ο διευθυντής φωτογραφίας Σον Μπόμπιτ (στενός συνεργάτης του σκηνοθέτη Στιβ ΜακΚουίν) έχει αναλάβει την ανάδειξη των βρετανικών τοπίων, ενώ ιδιαίτερη σημασία έχει δοθεί στην αναβίωση της εποχής.
Στο πρώτο μέρος, λοιπόν, η ταινία πετυχαίνει απόλυτα τον στόχο της. Εκεί που αποτυγχάνει είναι στην τρίτη πράξη, όταν συναντάμε τον Έντουαρντ μία δεκαετία μετά και στη συνέχεια στα γεράματά του. Στο βιβλίο ο χαρακτήρας επιδίδεται σε μία αναπόληση της ζωής του, σκεφτόμενος τι θα μπορούσε να είχε γίνει διαφορετικά. Αντ’ αυτού, το «Ανεκπλήρωτος Γάμος» -ο ελληνικός τίτλος της ταινίας αποκαλύπτει και ένα σημαντικό σημείο της πλοκής και κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να έχει επιλεγεί το λιτό «Στην Ακτή», τίτλος της ελληνικής έκδοσης- υποκύπτει σε συμβατικές αναπαραστάσεις.
Αποτυχημένο το μέικ απ των ηθοποιών -στην προσπάθεια να φανούν γερασμένοι-, αλλά αποτυχημένη και η επιλογή της ταινίας να στραφεί στο εύκολο συναίσθημα και το μελό, αντί να επιλέξει ένα λιγότερο αναμενόμενο -και πιο ενδιαφέρον- φινάλε.
