Κινηματογραφικός απολογισμός 2017: Η Κατερίνα Σ. επιλέγει τις ταινίες της χρονιάς

28 Δεκεμβρίου, 2017 Κατερίνα Σιδηροπούλου

Άλλη μια χρονιά φεύγει και παίρνει μαζί της όλες εκείνες τις καλές και ευχάριστες αναμνήσεις καθώς και εκείνες που μας στεναχώρησαν. Μαζί της όμως κάνουμε και την ανασκόπηση όλων όσων εκείνων που ζήσαμε. Οι Cinepivates όμως, κλασικά, κάνουν τον κινηματογραφικό τους απολογισμό, δίνοντας ο καθένας την γνώμη του για αυτόν τον κινηματογραφικό χρόνο.

Top 10 of the year + 1

Moonlight

Από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς, με εκπληκτικές ερμηνείες και εξαιρετικό σενάριο. Να μην ξεχνάμε, τρία Όσκαρ για Προσαρμοσμένο Σενάριο, Καλύτερη Ταινία και Β’ Ανδρικού Ρόλου.

Τρέξε!

Ιδιαίτερο θρίλερ με τον φυλετικό ρατσισμό να αποτελεί τον βασικό κορμό της ταινίας, μέσα από μια ιστορία αγάπης. Αναρωτηθήκαμε πως γίνεται ένα θρίλερ να θίγει ένα τέτοιο σοβαρό κοινωνικό ζήτημα. Το θρίλερ του Τζόρνταν Νιλ λέει πως γίνεται.

Λόγκαν

Η τελευταία ταινία του Χιου Τζακμαν ως Γούλβεριν ήταν ίσως η καλύτερη τις σειράς που σίγουρα δεν απευθύνεται μόνο σε comic book lovers.

Όλα αρχίζουν αύριο

Μεταφορά της ταινίας «Πουθενά χωρίς την κόρη μου» του Ούγκο Γκελιν με άρωμα Γαλλίας. Ο Ομαρ Σάι είναι μοναδικός τόσο στην κωμωδία όσο και στο δράμα και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στην ταινία αυτή. Κωμική και ταυτόχρονα συγκινητική.

Τα παράπονα στον δήμαρχο

Η ιταλική εκδοχή της διαφθοράς μιας πόλης μοιάζει τόσο γνώριμη στα δικά μας δεδομένα, που σχεδόν ταυτιζόμαστε. Άπλετο χιούμορ και πολύ καλές ερμηνείες.

Αόρατος επισκέπτης

Ένα θρίλερ γεμάτο ίντριγκα με θέμα την απονομή δικαιοσύνης και την τιμωρία των πραγματικών ενόχων. Ένα γεμάτο ανατροπές ισπανικό θρίλερ που αξίζει να παρακολουθήσετε αν δε το έχετε δει ακόμα.

Δουνκέρκη

Η πρόσφατη ταινία του Νόλαν για την οποία έγινε αρκετή συζήτηση δεν θα μπορούσε να λείπει από την λίστα μου με τις καλύτερες ταινίες. Μπορεί να μην είχε τόση δράση όση περίμενα, αλλά η φωτογραφία, η δομή και οι ερμηνείες με κέρδισαν.

Loving Vincent

Τι παραπάνω θα μπορούσα να πω για αυτήν την υπέροχη και πρωτότυπη ταινία. Το επίτευγμα της έβδομης τέχνης που γυρίστηκε κανονικά και έπειτα μετατράπηκε σε ελαιογραφία ζωγραφισμένη στο χέρι μεταφέρει στον θεατή κάτι από την φιλοσοφία του Βαν Γκογκ.

Το Αυτό

Η μεταφορά του πολυδιαβασμένου μυθιστορήματος του Στίβεν Κινγκ σε σκηνοθεσία Άντι Μουσκιέτι δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την πρώτη ταινία. Ίσως ο κλόουν Πενιγουάιζ να μην είναι τόσο τρομακτικός όσο στο πρώτο, αλλά η ταινία είναι άρτια σκηνοθετικά και σεναριακά.

Τι συνέβη στη Δευτέρα

Άπλετη δράση, βία, λίγο από μελόδραμα και η μοναδική Ρούνεϊ Μαρά, όχι σε έναν, αλλά σε εφτά διαφορετικούς ρόλους!

Bonus film: Η Αποπλάνηση

Η Σοφία Κόπολα δίνει μια διαφορετική ματιά της ταινίας – σε σχέση με την πρώτη του 1971 – με πιο ενδιαφέροντες χαρακτήρες και μια σινεφιλ αισθητική. Η ταινία στηρίζεται στον υπαινιγμό, τον οποίο συμπληρώνει ο θεατής κατά την κρίση του, στο μυστήριο και σε μια απροσδιόριστη απειλή.

No good for you

Όπως είναι αυτονόητο, δεν γίνεται να μην υπάρχουν και μερικές από αυτές τις ταινίες που μετάνιωσες που είδες, που σπατάλησες το πολύτιμο δίωρό σου ή που βγήκες από την αίθουσα λέγοντας “τουλάχιστον ήταν ωραία τα ποπ κορν”.

Bye bye man : Κλασικό αμερικάνικο θρίλερ… Αυτό!

Baywatch: Άλλη μια μεταφορά δημοφιλούς σειράς, όχι τόσο επιτυχημένη όσο θέλαμε να πιστεύουμε.

Atomic Blonde: Η Σαρλίζ Θερόν έχει δείρει κάθε άντρα της σειράς με τόση ευκολία που λες «Μπορώ και έγω». Ούτε καν!

Leatherface: Εύπεπτη ταινία τρόμου που δεν ενθουσιάζει καθόλου – κατά τη γνώμη μου.

O Στόχος: Πολεμικό φιλμ πολύ φτωχό σε σενάριο, που ενώ τοποθετείται σε μια ιδιαίτερη ιστορική περίοδο, εντούτοις δεν καθηλώνει τον θεατή να το παρακολουθήσει.

So and so

Φυσικά υπάρχουν και αυτές οι ταινίες που, μετά το τέλος τους, δεν ξέρεις αν σου άρεσαν ή όχι. Δεν μπορείς να εντοπίσεις τι ήταν αυτό που σε χάλασε ή που τελικά σου άρεσε.

Ο Χιονάνθρωπος : Αν και είμαι θαυμάστρια του Jo Nesbo και έχω διαβάσει πολλά από τα βιβλία του, η ταινία αυτή δεν ήταν τόσο καλή όσο περίμενα.

Ο θάνατος του Ιερού Ελαφιού: Η νέα ταινία του Λάνθιμου ήταν η πρώτη που βγαίνοντας από την αίθουσα δεν μπορούσα να αποφασίσω αν μου άρεσε ή όχι.

Blade Runner 2019: Εντάξει, δεν είμαι ιδιαίτερα φαν του συγκεκριμένου είδους, αλλά δε μπορώ και να πω ότι η ταινία ήταν χάλια. Τα εφέ του είναι αυτά που σε κερδίζουν, το ίδιο και η φωτογραφία.

Artistic Posters

Εκτός από το σύνολο των ηθοποιών, τη σκηνοθεσία ή το τρέιλερ, εξίσου σημαντική είναι και η αφίσα της ταινίας. Όσο πιο περίτεχνη και αισθητικά ιδιαίτερη, τόσο περισσότερο ελκύει το φιλοθεάμον κοινό. Προσπάθησα, λοιπόν, να ξεχωρίσω μερικά από αυτά, αποδεικνύοντας πως η γραφιστική αισθητική είναι απαραίτητη στον κινηματογράφο.

Mother!