ΑΡΚΑΝΤΙΑ

Ο Γιάννης και η Κατερίνα πηγαίνουν στην λίμνη του Μαραθώνα προκειμένου να αναγνωρίσουν το πτώμα μιας γυναίκας. Είναι κόρη τους; Είναι γνωστή τους; Δεν ξέρουμε. Ο αστυνομικός τους ενημερώνει για τις συνθήκες του δυστυχήματος, για την ύπαρξη ενός ακόμη επιβάτη, επίσης νεκρού, και τους παραδίδει τα προσωπικά αντικείμενα της γυναίκας. Ανάμεσά τους και το κινητό της, εκεί όπου ο Γιάννης θα δει αργότερα το πρόσωπο του άλλου άντρα που είχε σχέση με το θύμα. Και τι σχέση έχει τελικά η παράκτια ταβέρνα της περιοχής ονόματι ΑΡΚΑΝΤΙΑ;
Σε σκηνοθεσία Γιώργου Ζώη που πριν οχτώ χρόνια είχε παρουσιάσει στην Βενετία το άκρως ενδιαφέρον INTERRUPTION, το ΑΡΚΑΝΤΙΑ είναι ένα δυστοπικό ψυχολογικό κοινωνικό θρίλερ που παρουσιάζει ένα αίνιγμα, ένα μυστήριο που ο θεατής καλείται να λύσει ή καλύτερα να συνδέσει τις πληροφορίες που του δίνει η ταινία και η ευρηματική ιδέα του σεναρίου, προκειμένου να οδηγηθεί στην λύση και την κάθαρση, δηλαδή στην ικανοποίηση και την ”κινηματογραφική ηρεμία”. Αυτό που καταφέρνει η ταινία είναι να ταυτίσει απόλυτα τον θεατή με το πρωταγωνιστικό ζευγάρι, άλλοτε με τον Γιάννη, που ζει ένα δράμα που μας φαίνεται φυσιολογικό και άλλοτε με την Κατερίνα, η οποία ζει και αυτή μία κατάσταση λίγο περίεργη, την οποία καλούμαστε να κατανοήσουμε.

Η ταινία σκηνοθετικά ακολουθεί τον μινιμαλισμό και την αφαιρετικότητα, το σενάριο ξεδιπλώνεται ακολουθώντας τους σωστούς κανόνες εξέλιξης της ιστορίας και οι ηθοποιοί Βαγγέλης Μουρίκης και Αγγελική Παπούλια αποδεικνύουν ξανά την ερμηνευτική τους δύναμη, απόλυτα ενταγμένοι και πολύ σωστά καθοδηγούμενοι από το ύφος της ταινίας. Οτιδήποτε άλλο αποκαλύψουμε ως προς την ιστορία της ταινίας θα είναι spoiler, για μία ταινία που δεν μπορείς εύκολα να πεις πολλά, μπορείς όμως να της δώσεις μία ευκαιρία να την καταλάβεις και να εκτιμήσεις τις πανέξυπνες και ευρηματικές σεναριακές της ιδέες.
Μπορεί σε σημεία το ΑΡΚΑΝΤΙΑ να ”μαυρίζει” υπερβολικά και το κλίμα της ταινίας να γίνεται παραπάνω νοσηρό από όσο θα έπρεπε, μπορεί στο τεχνικό κομμάτι του ήχου να μην τα πηγαίνει και τόσο καλά, όμως οι ευρηματικές ιδέες του που λειτουργούν άψογα ( τα παπούτσια, η χρήση του φράγματος του Μαραθώνα ως αστυνομικό πεδίο δράσης), οι ηθοποιοί του και τελικά το μήνυμα της ως ταινία, το καθιστούν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ελληνικά έργα των τελευταίων ετών. Με άποψη δηλαδή.
Η ταινία κυκλοφορεί 23 Ιανουαρίου σε διανομή TANWEER