ASTEROID CITY
Το καλοκαίρι του 1955 στην μέση του πουθενά και συγκεκριμένα στην Asteroid City, μία σχεδόν ερημική πόλη που φιλοξενεί έναν κρατήρα από την κάποτε πτώση μετεωρίτη και λίγο πιο πέρα εκτελούνται δοκιμαστικές εκρήξεις ατομικής βόμβας, καταφθάνουν τα πέντε τζίνιους παιδιά με τους γονείς κηδεμόνες τους προκειμένου να βραβευτούν για τα επιτεύγματα τους στην αστρονομία. Σύντομα όμως η εμφάνιση μίας εξωγήινης μορφής θα τους θέσει σε καραντίνα από τον στρατό και θα προσπαθήσουν να κατανοήσουν τι έχει συμβεί.
Από την ιδιαιτερότητα του Άντερσον ως σκηνοθέτη και τα σενάρια του (αυτή την φορά σε συνεργασία με τον Ρομάν Κόππολα) μέχρι την συνεργασία του με τον μόνιμο διευθυντή φωτογραφίας των ταινιών του Ρόμπερτ Γιόμαν ( υποψήφιο για Οσκαρ για το GRAND BUDAPEST HOTEL) και τα κοστούμια της τετράκις βραβευμένης με Οσκαρ Μιλένα Κανονέρο, το ASTEROID CITY είναι αυτό που λέμε στο σινεμά η ισχύς εν τη ενώση. Ο Γουές Άντερσον έχει καταφέρει να πλάσει ένα εντελώς δικό του κινηματογραφικό σύμπαν που άλλοτε λειτουργεί ( ΑΡΧΑΡΙΟΣ, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΕΝΕΝΜΠΑΟΥΜ, ΑΠΙΘΑΝΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΦΟΞ, ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΣΚΥΛΩΝ), άλλοτε είναι το απόλυτο κενό (ΥΔΑΤΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ), άλλοτε διακατέχεται από επιδειξιομανία (ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ DARJEELING, ΓΑΛΛΙΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ), άλλοτε χτυπάνε ‘Οσκαρ (GRAND BUDAPEST HOTEL) και τώρα ήρθε η ώρα του ASTEROID CITY να κάνει την πιο ώριμη ταινία του (αλλά και της ομάδας).
Ηθοποιοί που μιλάνε άψυχα και χωρίς κανένα πάθος αλλά με συναισθηματική αταραξία, παστέλ χρώματα, σουρεαλιστικές αφηγήσεις, παιχνιδιάρικα μουσικά μοτίβα του Αλεξάντρ Ντεσπλά, κοστούμια της Κανονέρο, ντεκόρ και σκηνικά σαν να βγήκαν από polaroid των 50s, all star cast και αυτή την φορά η Σκάρλετ Γιόχανσον καταφέρνει να δώσει πνοή και συναισθηματικό βάρος σε ρόλο γραμμένο από τον Γουές Άντερσον, κάτι που μπορεί να επισημάνει και η Αμερικανική Ακαδημία όταν έρθει η ώρα των υποψηφιοτήτων ως πραγματικό επίτευγμα. Χιούμορ, Τίλντα, ένας χήρος με τα παιδιά του που κουβαλάνε την τέφρα της μητέρας σε πλαστικό τάπερ, ο πεθερός Τομ Χανκς, ο ξενοδόχος Στιβ Καρέλ, ένα θεατρικό που μεταδίδεται στην τηλεόραση, ανακατεύονται όλα με έναν πολύ ευφάνταστο κινηματογραφικό τρόπο που μπορεί λίγο στην μέση να ξεφουσκώνει και να αρχίσει να ψάχνει το φινάλε που του πρέπει, όμως το όλο εγχείρημα διασώζεται χάρις στον ελκυστικό σουρεαλισμό που αποπνέει η ταινία και στην διεύθυνση των ηθοποιών που δείχνουν ξεκάθαρα τον τρόπο που ο Άντερσον ως σκηνοθέτης επιθυμεί και αρέσκεται να επαναλαμβάνει ευτυχώς εδώ, όχι επικίνδυνα.
Το ASTEROID CITY ανήκει στο είδος της παράδοξης κινηματογραφικής κομεντί, εμπεριέχει από εξωγήινους και κινηματογραφικές αναφορές μέχρι κομήτες και ατομικές βόμβες κυρίως όμως αποδεικνύει την φαντασία του σκηνοθέτη, το είδος που καθιερώνει αυτός και η ομάδα του, και αυτό από μόνο του είναι πολύ σημαντικό στο σινεμά. ”You cant wake up if you dont fall asleep” επαναλαμβάνουν λίγο πριν το φινάλε οι χαρακτήρες της ταινίας, βασική αρχή του σινεμά να αφήνεσαι για να σε παρασύρει. Και το ASTEROID CITY το κατάφερε, ακόμα και αν δεν είμαι φανατικός οπαδός των ταινιών του…τουλάχιστον μέχρι εχθές.
Η ταινία κυκλοφορεί 22 Ιουνίου σε διανομή TANWEER
