ΒΑΒΥΛΩΝΑ (BABYLON)
Στο Λος Άντζελες το 1926 νεαρός μετανάστης από το Μεξικό και μία νεαρή φιλόδοξη ηθοποιός, προσπαθούν να κάνουν το όνειρο τους πραγματικότητα και να δουλέψουν στην κινηματογραφική βιομηχανία. Θα βρεθούν μαζί τυχαία σε ένα επικό χολυγουντιανό πάρτι και από εκεί και μετά τα πάντα θα αλλάξουν στην ζωή τους εφόσον θα εισέλθουν στον βρώμικο και ψυχοφθόρο γεμάτο απατηλή λάμψη κόσμο του Χόλυγουντ.
Τρίωρο έπος γεμάτο από τα πάντα, υπερφιλόδοξο σαν τους ήρωες της, η ΒΑΒΥΛΩΝΑ είναι η νέα ταινία του Νταμιέν Σαζέλ (Χωρίς Μέτρο, La La Land) που μας μεταφέρει στα κινηματογραφικά σετ του τότε Χόλυγουντ, στην παράνοια των γυρισμάτων, στην εφιαλτική μετάβαση από τον βουβό στον ομιλούντα κινηματογράφο, στις καριέρες που ανεβοκατέβαιναν εν μία νυκτί, στα έκφυλα πάρτι και τελικά στο πόσο ασήμαντα είναι όλα μπροστά στην σημαντικότητα της τέχνης του κινηματογράφου. Η φιλόδοξη νεαρή στάρλετ που θα κάνει τα πάντα για να πετύχει αλλά θα προσγειωθεί επικά ανώμαλα, ο μετανάστης που από δουλειές του ποδαριού θα καταφέρει να γίνει μεγαλοπαράγοντας του στούντιο αλλά και αυτός θα λήξει άδοξα, ο μεγάλος σταρ που βλέπει σταδιακά το άστρο του να σβήνει και δίπλα τους η κοσμικογράφος της εποχής που αναλάμβαναν τότε τον ρόλο των σημερινών αντζέντηδων. Όλα αυτά μέσα σε ένα επιβλητικό κινηματογραφικό σύμπαν και σενάριο του ίδιου του Σαζέλ, που δεν σε αφήνει λεπτό να πάρεις ανάσα, με σκηνές ανθολογίας, με πλάνα πλήθους και με γρήγορο αλλά όχι εξοντωτικό μοντάζ.
Η Μάργο Ρόμπι μαζί με τον Ντιέγκο Κάλβα είναι το πρωταγωνιστικό ζευγάρι, που δεν είναι και ποτέ ζευγάρι επίσημο αλλά δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό ερμηνευτικά, χαμένοι μέσα στις επιλογές τους και το ρεύμα που τους έχει παρασύρει τόσο στους ρόλους τους αλλά όσο και στους χαρακτήρες που υποδύονται. Το σενάριο δεν τους δίνει όμως την δυνατότητα να εμβαθύνουν ως χαρακτήρες και έτσι η σχέση τους μένει λίγο στην επιφάνεια και μετέωρη. Είναι μία γοητευτική αποτυχία της ταινίας που της στερεί πόντους, αν και τα υπόλοιπα μέρη της ταινίας λειτουργούν άψογα. Ο ρόλος του Μπραντ Πιτ είναι κομμένος και ραμμένος για τον ηθοποιό, σαν μία Νόρμα Ντέσμοντ (υπάρχει και σαφέστατη αναφορά στην Γκλόρια Σουάνσον) που έρχεται αντιμέτωπος με το τέλος της καριέρας του αλλά δεν μπορεί να το κατανοήσει. Η Τζιν Σμαρτ ως δημοσιογράφα κοσμικογράφος της εποχής, είναι η μόνη που επιβιώνει διότι όπως λέει είναι η κατσαρίδα του σπιτιού που ζει μόνιμα στο σκοτάδι και όχι στα φώτα, και το τελευταίο δεκάλεπτο της με τον Μπραντ Πιτ αποτελεί μία από τις σπουδαιότερες σκηνές της ταινίας αλλά και στιγμή της εξαιρετικής ηθοποιού.
Στο τεχνικό μέρος της ταινίας δεν μπορεί να υπάρξει ψεγάδι, οσκαρούχος από το La La Land ο Τζάστιν Χόρβιτς με τις τρομπέτες του, οσκαρούχος και ο φωτογράφος Λάινους Σάντγκρεν ,οσκαρούχος και ο Τομ Κρος στο μοντάζ από το Χωρίς Μέτρο, τριπλά υποψήφια η Μαίρη Ζόφρες στα κοστούμια, σκηνικά και παραγωγή άριστα για την ομάδα που αποτελεί και την βασική δύναμη της ταινίας, ήχος και εφέ στο πικ τους, και από εκεί και μετά το σενάριο και η σκηνοθεσία του Σαζέλ που δείχνει πόσο αγαπάει το σινεμά αναγνωρίζοντας όμως ταυτόχρονα και την δύναμη της παρακμής που ελοχεύει για κάθε άνθρωπο που ασχολείται με αυτή την τέχνη.
Μερίδα κριτικής στο εξωτερικό και παγκοσμίως χτύπησαν την ταινία σαν υπερφίαλο και κενό κατασκεύασμα χαρακτηρίζοντας το αποτυχία και είναι αυτό ακριβώς που λέει και η ίδια η ταινία. Σαν να περιμένουν μόνιμα τον δημιουργό στην γωνία για να τον κατακρεουργήσουν, περιμένοντας ξανά ένα δεύτερο La La Land. Είναι το τίμημα μια μεγάλης επιτυχίας και τι ακολουθεί με μαθηματική ακρίβεια μετά από αυτή στο Χόλυγουντ. Η ταινία είναι εξαιρετική, είναι σινεμά μεγάλου βεληνεκούς, είναι κινηματογραφική εμπειρία στην σκοτεινή αίθουσα και ακόμα και αν της μείνει η ρετσινιά της αποτυχίας πάντα η λέξη μαγική και γοητευτική θα την συνοδεύει.
Η ταινία κυκλοφορεί 19 Ιανουαρίου σε διανομή Tulip
