Κινηματογραφικός απολογισμός 2012: Οι επιλογές του Frankenweenie
1) Moonrise Kingdom / μία ταινία για τον Ιούνιο
Η φετινή δεκάδα μου, δεν έχει και πολύ μεγάλη καλλιτεχνική αξία, με την πραγματική έννοια του όρου. Αποτελείται στην πραγματικότητα από αρκετές μετριότητες οι οποίες αν συγκριθούν μεταξύ τους αποκτούν μία κάποια κλιμάκωση. To Moonrise Kingdom, όμως, διαφέρει παρασάγκας α. γιατί είναι κομμάτι του σύμπαντος του Wes Anderson και β. γιατί είναι μία ολοκληρωμένη ταινία.
Το σύμπαν του Γουες
Πάντα αδιάφορες ακοινώνητες φιγούρες παίρνουν τις πιο δραστικές αποφάσεις και ζουν την σουρρεαλιστική σύγκρουσή τους με το κατεστημένο σε όλα τα επιπέδα. Τους όμοιους τους, τους ανομοιούς τους, τους γονείς τους, τους συμμαθητές τους, τους γκόμενους και τις ερωμένες τους, εν γένει με όλους. Αυτές οι φιγούρες ζουν σε μικρά εικαστικά πανδαιμόνια, με ξεπλυμένα, αλλά γεμάτα αντιθέσεις χρώματα και εξίσου υπέροχες και αναπάντεχες μουσικές. Το παράλογο σύμπαν του συμπληρώνουν η εικαστικότητα των πλάνων η επιλογή σκηνικών αντικειμένων και η άπαιχτη φωτογραφία του.
To Moonrise Kingdom
Ο κλασσικός αντιήρωας μαζί με την κλασσική αντιηρωϊδά του Γουες, πολύ νεαροί σε ηλικία αυτή τη φορά, σουλατσάρουν στην ταινία, προσπαθώντας να συμβιβαστούν με τους εαυτούς τους, τον ερωτά τους και τους γύρω τους. Δεν τους πολυενδιαφέρουν οι γύρω τους γιατί δεν τους έχουν δώσει και ποτέ σημασία. Αυτοί οι δύο σε άλλες ταινίες θα ήτο κομπάρσοι, ή ο τρόπος με τον οποίο το Χόλυγουντ θα έδειχνε την όχι και τόσο πολιτικά ορθή πλευρά. Ο Γουες, τους τοποθετεί στο κέντρο και χτίζει την πλοκή γύρω τους.
Την ηθική και την τάξη στο Moonrise Kingdom πρέπει να την επιβάλλουν
Α. το ερωτικό τρίγωνο, μαμά Frances McDormand, μπαμπάς Bill Murray, μπάτσος Bruce Willis, πράγμα εξ΄ορισμού τοποθετημένο στην σωστή θέση για να βλέπεις την διαφθορά στην ενηλικίωση και την υποκρισία.
Β. Η απολύτως αδιάφορη κοινωνική λειτουργός-Tilda Swinton που βλέπει τα παιδιά σαν αριθμούς και χρησιμοποιείται με την παλιά 60’ς τεχνική της παρουσίασης της στρίγγλας.
Γ. Ο αποτυχημένος αρχηγός πρόσκοπος-Edward Norton, που βλέπει τον εαυτό του μάλλον στο πιτσιρικί και έχει τρελλή ανάγκη να γίνει ήρωας και φυσικά στο σύμπαν του Γουες το καταφέρνει σε μία αδιάφορη και γεμάτη ένταση στιγμή.
Ταυτόχρονα, ο Γουες μας βουτάει στο κουφό μυαλό των πιτσιρικιών σε φάση Γκούνιζ, που είμαστε ομάδα, αλλά έχουμε και στάνταρ έχθρες και θα σκοτωθούμε μεταξύ μας αργά η γρήγορα αλλά χωρίς να διασπαστεί η ομάδα.
Και συμπληρώνει με παλαβά διλήμματα, αδιανόητες αποφάσεις, συκγρούσεις, και μία γερή δόση περιπλάνησης για να φτιάξει ένα πολυεπίπεδο καυστικό παραμύθι, για την ταυτότητα, το περιβάλλον και την σαρδέλλα.
Στα έξτρα + Οι πρωταγωνιστές δίνουν ρέστα όπως πρέπει. Αρχικά τα πιτσιρίκια -Jared Gilman, Kara Hayward-, η θεά Frances McDormand και οι κλάσικ Bill Murray και Jason Schwartzman που ξέρουν πολύ καλά τους ρυθμούς του Γουες.
Στα ελαφρώς – Οι επιλογές των Bruce Willis, Edward Norton και Tilda Swinton, έχουν ενδιαφέρον αν και βρίσκονται σε σύγχυση -μπας μπήκα σε λάθος στούντιο-, και το γεγονός πως ήταν ελαφρά πασπαλισμένο με απλοϊκότητα ευτυχώς ελαφρά.
Το Moonrise Kingdom αποτυπώνει για άλλη μια φορά την σκηνοθετική διάνοια του Γουες. Αναπτύσσει σε βάθος και με συνέπεια τους χαρακτήρες του, χρησιμοποιεί μεθοδικά και ταυτόχρονα αυθόρμητα τους ηθοποιούς του, διαλέγει έξοχα εικαστικά πλάνα , υποστηρίζει την πλοκή με μία ιδιόμορφα ποικιλόμορφη μουσική επένδυση, ενώ ταυτόχρονα το σενάριο σκίζει κάνοντας ταυτόχρονα κοινωνική κριτική και όντας παραμύθι.
Το απόλυτο νούμερο ένα για το ζομπόσκυλο, γιατί είναι ένα τεράστιο αργόσυρτο άρτια καλλιτεχνικό κωλοδάχτυλο στους κλασσικούς χολυγουντιανούς ήρωες και την υποκρισία που τους διακατέχει, ένα κωλοδάχτυλο που μόνο ο Γουες ξέρει να φτιάχνει.
2) Ο Δικτάτορας-μία ταινία για τον Ιούλιο
Για πολιτικούς και επαναστατικούς λόγους διαλέγω στη συνέχεια τον Δικτάτορα. Παρακολουθώ την Αμερικάνικη πολιτική σκήνη κάνα δυο χρόνια τώρα και θεωρώ ότι η παρουσίαση της νοοτροπίας τους ήταν πέρα για πέρα αληθινή όπως και η καυστικότητα με την οποία τους προσεγγίζει. Δεν σε πείθει και πολύ γιατί σου πέφτει πολύ κάφρικο αγαπητέ αναγνώστη αλλά έχεις άδικο. Ο Δικτάτορας παίρνει το δίπολο, Ταλιμπάνια- Αμερικανακιά και του δίνει και καταλαβαίνει.
Από την μία τσαμερικάκια που στην μεγάλη τους pleionothta είναι πολιτικά ορθοί, αφελείς τραμπούκοι με την πλάστικ φαντάστικ tailor-made οπτική τους για τον υπόλοιπο κόσμο. Βαυκαλίζονται μονίμως την ικανότητα τους να θέλουν ανεξαρτησίες και δημοκρατικότητες και καταλήγουν χειρότεροι από τα Ταλιμπάνια που κράζουν, γιατί τα ταλιμπάνια είναι απλώς απαίδευτα κι έχουν τον ασυμμάζευτο.
Τα Ταλιμπάνια από την άλλη είναι Ναι μεγάλε ηγέτη, ότι πείτε μεγάλε ηγέτη και από πίσω ρακόμελα, χοιρινά και σφαγές. Σαν ταινία με ικανοποίησε η προσπάθεια υπεράσπισης και εξανθρωπισμού των Ταλιμπανίων-που δεν απέχουν και τόσο από μας, όπως και η ωμή και εκ βαθέων προβολή της Αμερικάνικης υποκρισίας και αλαζονείας.
Στα έξτρα + αυτής της ταινίας εντάσσω τον Σάσα… που επειδή μου αρέσουν οι αναφορές νομίζω θα μπορούσε να είναι ο σύγχρονος Peter Sellers.
Από – ουκ ολίγα, ήταν μία ταινία που στην πραγματικότητα ήταν απλοϊκη, αμερικανοποιημένη, με φωτογραφία απαράδεκτη, σκηνοθεσία αδιάφορη και εν γένει καλλιτεχνικά μονοδιάστατη και πεζή.
Αλλά η μεταφορά της πληροφορησής και της αντιληψής μου με μικρή απόκλιση στην μεγάλη οθόνη κακά τα ψέμματα με κολακεύει.
3) Hugo / μία ταινία για τον Φεβρουάριο
Ένα μικρό διαμαντάκι από τον Μάστερ Μαρτίνο με υπέροχες εικόνες και τον μαγικό κόσμο του George Méliès.
4) Χόμπιτ: Ενα Αναπάντεχο Ταξίδι / μία ταινία για τον Δεκέμβριο
Αχ, 48fps, και ο κόσμος του Μπίλμπο μπρόστα στα μάτια μας, αλλά γιατί μου έκανες επική την παιδική ιστορία Πίτερ.
5) Dark Shadows / Μία ταινία για τον Μαϊο
Βαρνάβας Κόλινς, τελεία και παύλα.
6) Frankenweenie / Μία ταινία για τον Νοέμβριο
Εγώ, που μου φεύγει η ουρά, το αυτί, που με κυνηγάνε τα τέρατα… που ηλεκτρίζω ότι βρω… ααααααααααααααα!!!
7) Το Μερίδιο των Αγγέλων / Δεύτερη ταινία για τον Δεκέμβριο
Αυτό το ουϊσκι είναι η Μόνα Λίζα των ουϊσκι. Και ποια είναι αυτή η Μόνα…;;
Ω είσαι ο Αϊνσταϊν. Ποιος είναι αυτός… ; Α είναι φίλος της Μόνα. Πάλι με αυτή τη Μόνα.
8) Το Κορίτσι με το Τατουάζ / Μία ταινία για τον Ιανουάριο
Αχολίαστη και απεχθής, αλλά τουλάχιστον μία αξιοπρεπής κινηματογραφική προσπάθεια.
9) Το Κοράκι / Μία ταινία για τον Ιούνιο
Θα μπορούσε να είναι τόσο καλή ταινία αλλά ότι αγγίζει το Hollywood… αγαπώ τον Kusack τον αγαπώ..και τώρα για να συμπληρώσω την δεκάδα.
10) Ανδρες με τα Μαύρα 3
Πλακίτσα.
AS-Angel’s Share, D-Dictator, DS-Dark Shadows, F-Frankenweenie, H- Hugo, MK-moonrise kingdom
Βραβείο Α’ Ανδρικού ρόλου Sam – MK, Αλλαντίν-Μουτζαχεντίν D, Βαρνάβας Κόλινς DS
Βραβείο Β’ Ανδρικού ρόλου, Walt Bishop MK, Station Inspector H, Sparky F, και ο φίλος της Μόνα Λίζα AS
Βραβείο Α΄ Γυναικείου ρόλου Suzy MK, Isabelle H,
Βραβείο Β΄Γυναικείου Ρόλου Laura Bishop MK, Dr Julia Hoffman DS
Βραβείο Καλύτερων εφέ Το Χόμπιτ
Βραβείο Καλύτερης Μουσικής Moonrise Kingdom
Βραβείο πρωτότυπου σεναρίου το Moonrise Kingdom and Dark Shadows
Βραβείο Καλύτερης Φωτογραφίας Hugo
Βραβείο καλύτερου σκηνοθέτη Γουες Αντερσον και Μαρτίνος Σκορτσέζιος με ελάχιστη διαφορά
Βραβείο Καλύτερης μεταφοράς βιβλίου στην Οθόνη, κανείς.
