Κινηματογραφικός απολογισμός 2016: Οι επιλογές της Ηρούς
Η δεκάδα των ταινιών που ξεχώρισα την χρονιά αυτή, λίγο πριν την αποχαιρετίσουμε…
Το έτος που σε λίγο αφήνουμε πίσω μας, σίγουρα έφερε σε όλους άσχημες αλλά και όμορφες στιγμές… όπως φυσικά και στον κινηματογράφο! Ανάμεσα στις αμέτρητες ταινίες που κυκλοφόρησαν φέτος, κάποιες ενθουσίασαν το κοινό, κάποιες άλλες όχι…. ορισμένες δε χαρακτηρίστηκαν και ως ταινίες της χρονιάς! Πάμε να θυμηθούμε μερικές από αυτές:
⦁ «Τhe Red Turtle»( Η Κόκκινη Χελώνα-Μίκαελ Ντουντόκ ντε Βιτ)
Γαλλικό animation με μαγευτικές σκηνές, χωρίς καμία χρήση διαλόγων… Άλλωστε δε τους χρειάζεται. Τα νοήματα της ζωής αποδίδονται με άμεσο τρόπο μέσα από την ταινία και πιο συγκεκριμένα μέσα από την ιστορία ενός ναυαγού που παρασύρουν τα κύματα σε ένα ερημικό νησί. Μετά από αποτυχημένες προσπάθειες να ξεφύγει από εκεί, αποφασίζει να επιβιώσει στο νησί αυτό που φαίνεται να κατοικείται μονάχα από καβούρια, χελώνες και πτηνά, έως που μια απρόσμενη συνάντηση θα αλλάξει για πάντα τη ζωή του. Μια ταινία που σε ταξιδεύει μέσα από ειδυλλιακές εικόνες, που με λόγια δεν εκφράζονται.
2) «The Revenant» (Η Επιστοφή-Αλεχάντρο Ιναρίτου)
Με πρωταγωνιστή τον πολυσυζητημένο Λεονάρντο Ντι Κάπριο, και μετά την επιτυχία του σκηνοθέτη Ιναρίτου στην ταινία του «Birdman», η «Επιστροφή» επικεντρώνεται στην ανθρώπινη δύναμη, ψυχική και σωματική, όταν μάλιστα αυτή τροφοδοτείται από το αίσθημα της εκδίκησης και της προδοσίας. Πρόκειται για μια αληθινή ιστορία εμπλουτισμένη βεβαίως από μυθοπλαστικά στοιχεία που μετατρέπουν την ταινία σε «κινηματογραφική εμπειρία».
3) «I, Daniel Blake» ( Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ- Κεν Λόουτς)
Βαθιά ανθρωποκεντρική, κοινωνική και πολιτική, η ταινία αυτή αποτελεί μια σκληρή αφύπνιση και συνειδητοποίηση του απάνθρωπου κοινωνικού μηχανισμού μέσα στον οποίον ζούμε. Ο σπουδαίος Κεν Λόουτς, αποτυπώνει με τρόπο συγκινητικό και ρεαλιστικό την πραγματική ζωή ενός ηλικιωμένου παππού, ο οποίος βρίσκεται μπλεγμένος στα «δίχτυα» μιας ατέρμονης γραφειοκρατίας με μόνη βοήθεια την αλληλεγγύη και την αγάπη που αναπτύσσει με μια οικογένεια.
4) «The Witch» Η Μάγισσα-Ρόμπερτ Έτζερς)
Παρόλο που οι σύγχρονες ταινίες τρόμου δε μας ικανοποιούν πάντα, η συγκεκριμένη ήρθε να κάνει την διαφορά. Πρόκειται για μια καλογυρισμένη ταινία τρόμου με πρωταγωνιστές μια οικογένεια που ζεί απομονωμένα στην άκρη ενός σκοτεινού δάσους με πέντε παιδιά, ενώ σύντομα ένα από τα μέλη της οικογένειας εξαφανίζεται μυστηριωδώς και τότε αρχίζουν τα προβλήματα… Εικόνες που προμηνύουν το κακό, μουσική που σε διαπερνά ολόκληρο, η ταινία υπόσχεται πολλά χωρίς να καταπίπτει στους συνηθισμένους μηχανισμούς « τρομοκρατίας» που βλέπουμε στο κινηματογραφικό αυτό είδος. Η ταινία αυτή ήταν και μια από τις αποκαλύψεις του τελευταίου φεστιβάλ του Sundance, ενώ δυστυχώς προβλήθηκε αποκλειστικά στο αφιερωματικό Horrorant Film Festival: Νύχτες Τρόμου 3.
5) «Anomalisa» (Τσάρλι Κάουφμαν)
Η επιστροφή του Τσάρλι Κάουφμαν (‘Οσκαρ πρωτότυπου σεναρίου για την «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού», «Η Συνεκδοχή της Νέας Υόρκης») με μια ταινία γυρισμένη με τεχνική stop-motion, μας συγκλόνισε για ακόμη μια φορά… Καθαρά ανθρώπινη, με χαρακτήρα ψυχογραφικό, η ταινία ακολουθεί τον μελαγχολικό πρωταγωνιστή της στο ταξίδι του από μια αρνητική και ακοινώνητη στάση ζωής, σε έναν πρωτόγνωρο ρομαντισμό , διαφορετικό από τον ανθρώπινο «αυτισμό» και την αδυναμία των ανθρώπων για επικοινωνία. Ιδιαίτερο κινηματογραφικό φιλμ, με την τεχνική του stop-motion, να το απογειώνει.
6) «Theeb»( Theeb: Ο Λύκος της Ερήμου- Νάτζι Αμπού Νουάρ)
Υποψήφιο για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας, η ταινία «Theeb» αφηγείται μέσω ενός μικρού παιδιού, ενός μικρού Βεδουίνου, την προσπάθεια επιβίωσης τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο αλλά και την διαδρομή ενηλικίωσής του μέσα από αναπάντεχες αλλαγές στη ζωή του. Όπως και ο ίδιος ο σκηνοθέτης χαρακτηριστικά ανέφερε, πρόκειται για ένα αραβικό γουέστερν, ενώ η χρήση του γλυκού αγοριού, της διαπεραστικής μουσικής και της απέραντης ερήμου έρχονται να δώσουν σε ένα αρμονικό σύνολο ένα αριστούργημα.
7) «Toni Erdmann» (Μάρεν Άντε)
Γερμανική κωμωδία που χαρακτηρίστηκε η καλύτερη ταινία που έχει προβληθεί έως τώρα στις Κάννες. Ο κεντρικός ήρωας είναι ένας άντρας που δεν μπορεί παρά να δει το χιούμορ σε κάθε κατάσταση , συναισθηματικά «ανώριμος», θα αποφασίσει να επισκεφθεί την κόρη του στο Βουκουρέστι όπου δουλεύει, χωρίς καμιά προειδοποίηση. Πρόκειται για μια πρωτότυπη και αστεία ιστορία συναισθηματικής «ενηλικίωσης» με έντονες κοινωνικές παρατηρήσεις. Η σκέψη μας δεν σταματά στην σχέση πατέρα-κόρης, αλλά παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις καθώς μέσω αυτής αποτυπώνονται οι προβληματικές ανθρώπινες σχέσεις της κοινωνίας μας με ιδιαίτερα σαρκαστικό τρόπο.
8) « Elle» (Εκείνη, Πολ Βερχόφεν)
Θριαμβευτική επιστροφή του επιτυχημένου σκηνοθέτη( Total Recall, Robocop, Βασικό Ένστικτο) με την μεγαλειώδη Ιζαμπέλ Ιπέρ. Η Ιπέρ υποδύεται μια επιτυχημένη γυναίκα, που είναι διευθύντρια σε μια εταιρία κατασκευής ηλεκτρονικών παιχνιδιών, και δέχεται επίθεση και βιασμό μέσα στο σπίτι της από ένα εισβολέα. Η πρωταγωνίστρια αποδίδει με τον καλύτερο τρόπο την αποφασιστικότητα και την δύναμη της γυναικείας φύσης, καθώς η ίδια αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της.
9) «The Room» (To Δωμάτιο, Λένι Άμπρααμσον)
Ιρλανδοκαναδέζικο δράμα, με θέμα την δύναμη της μητρικής αγάπης. Ο μικρός Τζακ έχει μεγαλώσει σε ένα δωμάτιο δέκα τετραγωνικών με τη μητέρα του. Μια μέρα, εκείνη αποφασίζει να ξεγελάσει τον άντρα που τους κρατά φυλακισμένους εκεί και να βγουν στον έξω κόσμο… Η απλότητα της ταινίας, συνδυασμένη με τις συνταρακτικές ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών κάνουν την ταινία να ξεχωρίζει και να μετατρέπει ένα σύνηθες θέμα, όπως αυτό της μητρικής αγάπης, σε κάτι μοναδικό.
10) «The Handmaiden»( H Yπηρέτρια- Chan-wook Park)
O Κορεάτης σκηνοθέτης που τείνει να μας συγκλονίζει κάθε φορά με τις ταινίες του ,όπως με το Oldboy το 2003, επέστρεψε στις κινηματογραφικές αίθουσες με ένα θρίλερ εποχής γύρω από τα γυναικεία πάθη. Η ιστορία διαδραματίζεται στην Κορέα της δεκαετίας του ’30, η οποία βρισκόταν υπό Ιαπωνική κατοχή και με ένα ριζωμένο βαθιά ταξικό σύστημα που καθόριζε την κοινωνία. Ο γυναικείος ερωτισμός στο φιλμ είναι διάχυτος, ενώ οι απροσδόκητες τροπές και η ίντριγκα το μεταμορφώνουν σε ένα από τα πιο σπουδαία ερωτικά θρίλερ που είδαμε εδώ και πολύ καιρό.