BLONDE
Η ζωή της Νόρμα Τζην από την παιδική τραυματική της ηλικία που έμελλε να γίνει η μεγαλύτερη και πιο διαχρονική star και σύμβολο του sex Μαίριλυν Μονρό. Ο αγώνας της να εδραιωθεί στην κινηματογραφική βιομηχανία ως κάτι παραπάνω από μία όμορφη ξανθιά, το μεγάλο τραύμα της απουσίας του πατέρα της, η πάλη με τον ίδιο της τον εαυτό και τους δαίμονες της, η ανάγκη της να αγαπηθεί ως Νόρμα Τζην, οι αποτυχημένοι γάμοι της, τα παιδιά που έχασε και το τραγικό της φινάλε. Όταν μιλάμε για την Μαίριλυν Μονρό, μιλάμε για μεγέθη που δεν μπορούν να μετρηθούν, μιλάμε για πρόσωπο μύθο που άφησε εποχή στον κινηματογράφο και μετέπειτα στην ποπ κουλτούρα, μιλάμε για μία από τις ομορφότερες γυναίκες που είδαμε ποτέ στην μεγάλη οθόνη αλλά με πολύ σκοτάδι πίσω από αυτό που έβλεπε ο κόσμος. Άρα μιλάμε για κάτι τεραστίων διαστάσεων και ίσως δυσβάσταχτο. Και έτσι όφειλε να είναι και η ταινία του Άντριου Ντόμινικ , το BLONDE. Ταινία διαστάσεων, σχεδόν επικών, και δυσβάσταχτο. Και το καταφέρνει εξαιρετικά βάζοντας τα γυαλιά στις ταινίες του σήμερα (τα στούντιο του Χόλυγουντ δηλαδή) που φοβούνται να κάνουν τον άνθρωπο που βλέπει ταινίες να κλάψει, να στεναχωρηθεί, να δει αίμα και να έρθει αντιμέτωπος με ένα τραγικό φινάλε. Το Netflix απέδειξε πως δίνει καλλιτεχνική ελευθερία στους δημιουργούς (Σκορσέζε, Κάμπιον) και τώρα ήρθε η ώρα του Άντριου Ντόμινικ. Μάλλον της Μαίριλυν γιατί αυτή είναι η μεγάλη της στιγμή ως Νόρμα Τζην. Αυτήν βλέπουμε και όποτε θέλουμε μαζί με την Νόρμα Τζην, λίγο για να χαλαρώσουμε, καλούμε όπως έκανε και η ίδια την Μαίριλυν Μονρό.
Με διάρκεια 165 λεπτών, το BLONDE συστήνεται από τα πρώτα του λεπτά ως μία δυσβάσταχτη ιστορία. Η τραγική και κακοποιητική μητέρα και η έλλειψη του πατέρα. Η ορφάνια και οι πρώτες φωτογραφίες. Το πέρασμα στο σινεμά με εντελώς ανορθόδοξο τρόπο. Το εισιτήριο της για μεγάλες ταινίες που ποτέ δεν ευχαριστήθηκε. Η δημοσιότητα που ποτέ δεν την απασχόλησε. Ο σκηνοθέτης βάζει σε πρώτο πλάνο και μπαίνει τόσο βαθιά στον χαρακτήρα της Νόρμα Τζην που σχεδόν ανατριχιάζει με την χειρουργική (αμβλωτική) ακρίβεια. Το σενάριο είναι βασισμένο στο βιβλίο της Τζόις Κάρολ Όουτς που αναφέρει λεπτομέρειες που δεν ξέρουμε αν είναι και αλήθεια. Όμως οι κυριότερες αλήθειες είναι εδώ όλες. Διατηρεί από την αρχή ένα κλίμα κόλασης που το περνάει στον θεατή και ναι, υπάρχει λόγος όταν βλέπεις μια τέτοια ιστορία και οφείλεις να κατανοήσεις την Νόρμα Τζην και να μην ζήσεις το γκλάμουρ της Μαίριλυν εφόσον ούτε και η ίδια το απολάμβανε. Γεμάτο από σκηνές ανθολογίας, με εξαιρετική δουλειά στο επίπεδο της ασπρόμαυρης αλλά και έγχρωμης φωτογραφίας, με το εξαιρετικό επίτευγμα του κοπιαρίσματος και γέννησης ζωντανού υλικού από αρχειακές φωτογραφίες και βίντεο της εποχής. Με την μουσική του Νικ Κέηβ και την αναπαράσταση εποχής μέσα από την καλλιτεχνική διεύθυνση και τα κοστούμια (από το εξαιρετικό φόρεμα του 7 Χρόνια Φαγούρα που σχεδόν το αγγίζουμε, μέχρι τα κάπρι παντελόνια της), το έξυπνο μοντάζ εικόνων και τον ήχο που πολλές φορές σβήνει απότομα, όπως η καλή διάθεση της Νόρμα Τζην. Εξαιρετικοί δεύτεροι ρόλοι (η Τζουλιάν Νίκολσον στον ρόλο της μητέρας, ο Μπόμπι Καναβάλε ως Τζο Ντιμάτζιο, ο Άντριεν Μπρόντι ως Άρθουρ Μίλλερ) στο κέντρο όμως η Άνα Ντε Άρμας.
Δεν υπάρχει αμφιβολία για το επίτευγμα της ηθοποιού στον συγκεκριμένο ρόλο. Αν και με καταγωγή από την Κούβα, η Ανα Ντε Άρμας αποδεικνύει πως όχι μόνο μελέτησε την Μαίριλυν αλλά έμαθε την Νόρμα Τζην. Με την καθοδήγηση του σκηνοθέτη και με την βοήθεια του μακιγιάζ, κινείται, μιλάει, κλαίει και γελάει ελάχιστα. Στις σκηνές όπου είναι η Μαίριλυν δεν βρίσκουμε την παραμικρή διαφορά ακόμα στην κίνηση. Είναι αναμφίβολα η μεγάλη πρωταγωνίστρια της ταινίας, είναι η Ξανθιά που επικαλείται το είδωλο Μαίριλυν να μην την εγκαταλείψει, αν και δεν την αντέχει τις πιο πολλές στιγμές. Το τελευταίο μισάωρο της ταινίας είναι μία πραγματική κατάβαση στην κόλαση (όχι πως πριν περνάμε ευχάριστα) με την ηθοποιό να δίνει ρεσιτάλ μοναξιάς και προσωπικής κατάπτωσης, ενισχυμένη και βοηθούμενη πάντα από τα κινηματογραφικά τερτίπια του Άντριου Ντόμινικ. Μένει να δούμε εάν η Αμερικανική Ακαδημία θα μιλήσει για την ταινία ή θα βρει την μεγάλη ειδοποιό διαφορά για να μην προτείνει την ηθοποιό. Διότι επαναλαμβάνουμε πως η ταινία ανήκει στη Νόρμα Τζην και όχι στην Μαίριλυν. Οι υποτιθέμενες σοκαριστικές σκηνές μπορεί να μην προσδίδουν τίποτα στην ταινία-αν και αχρείαστες- αλλά ίσως ήταν απλά ένας σκηνοθετικός πειραματισμός.
Στενάχωρο αλλά απολαμβάνεις κάθε στιγμή του νοιώθοντας κινηματογραφική ευχαρίστηση πως βλέπεις κάτι σπουδαίο που ο απλός κόσμος και η εποχή ίσως να μην το αντέξει. Το μεγάλο κρίμα ανήκει στο γεγονός πως δεν απολαύσαμε στην χώρα μας την ταινία στην μεγάλη οθόνη της σκοτεινής αίθουσας και είναι το μόνο αρνητικό το οποίο φυσικά δεν πιστώνεται στην ταινία. Είναι ταινία που ανήκει στην κατηγορία, δες το αν σου βαστάει και δεν φοβάσαι. Δες κάτι δυνατό, δες κάτι του συγκλονισμού, δες κάτι που θα σε κάνει να κλάψεις αρκεί να κατανοήσεις και να αγαπήσεις την Νόρμα Τζην. Την ουσία δηλαδή.
Η ταινία προβάλλεται στην πλατφόρμα του NETFLIX από 28 Σεπτεμβρίου.
