Captain Marvel
Μία πρώην αξιωματικός και πιλότος δοκιμών της Πολεμικής Αεροπορίας, η Carol Danvers γίνεται η πιο ισχυρή ηρωίδα στον κόσμο, όταν η Γη βρίσκεται εν μέσω γαλαξιακής πολεμικής σύρραξης μεταξύ δύο εξωγήινων φυλών, των Kree και των Skrulls. Η Danvers είναι αντισυμβατική και ανεξέλεγκτη, αλλά μέσα από αυτό το μοιραίο το ταξίδι, θα βρει τον αληθινό της εαυτό και τον τρόπο να χαλιναγωγήσει τις απίθανες δυνάμεις της.
Κάπως έτσι το κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel καλωσορίζει την πρώτη ταινία της με γυναίκα hero πρωταγωνίστρια και μάλιστα την βραβευμένη με Oscar Brie Larson. Σε σκηνοθεσία του ζεύγους Anna Boden και Ryan Fleck ( σεναριογράφος και σκηνοθέτης του Half Nelson του 2006) αυτή η υπερπαραγωγή φιλοδοξεί να συνδυάσει το θέαμα του blockbuster με μία πιο ανθρωποκεντρική ματιά και αναμενόμενο ήταν η δράση να εκτυλίσσεται στην δεκαετία του 90, αποφεύγοντας έτσι διάφορα κλισέ γνώριμα στον teenager θεατή που ας μην κρυβόμαστε αυτό είναι και το μεγαλύτερο target group της ταινίας. Έτσι λοιπόν μετά από ένα απογοητευτικό πρώτο εικοσάλεπτο, θα προσγειωθούμε ανώμαλα μαζί με την Brie Larson σε ένα video club της δεκαετίας του 90, γεμάτο από σινεφιλικές αναφορές που οι μεγαλύτεροι θεατές θα καταλάβουν, και το χιούμορ μαζί με την δράση θα πηγαίνουν χέρι χέρι, όχι πάντα επιτυχημένα αλλά ανεκτά για τις επόμενες δύο ώρες.
Αρκετά διαλογικό και λιγότερο εφετζίδικο από το υπόλοιπο σύμπαν της Marvel, το νέο blockbuster συστήνει παλιούς γνώριμους αλλά και νέους χαρακτήρες. Δεν υπάρχει λόγος να αναλυθεί η παιδιάστικη ιστορία περί παρελθόντος της ηρωίδας ή της φιλίας της ακόμα και το ίδιο το story είναι γραμμένο για ηλικίες κάτω των 18 ετών, οι χαρακτήρες όμως και οι ηθοποιοί είναι αυτοί που σώζουν την κατάσταση. Η Brie Larson καλοχτενισμένη ακόμα και μετά τις διαγαλαξιακές της συντριβές φαίνεται πως θα αρέσει στο εφηβικό κοινό με το μπλαζέ mood που προτείνει και το μόνιμα αδιάφορο βλέμμα της. Ο Samuel L. Jackson είναι απολαυστικός στον γνωστό ρόλο του (πειραγμένος ψηφιακά για να δείχνει 20 χρόνια νεότερος), ο Jude Law μία από τα ίδια σε ρόλο είναι ή δεν είναι κακός και η Annette Bening στον ρόλο της Ανώτερης Νοημοσύνης δείχνει να εντάσσεται ομαλά σε ένα σύμπαν που της ήταν παντελώς άγνωστο μέχρι τώρα.
Γεμάτο από τραγούδια 90ς-ακούσαμε Nirvana, Hole, TLC, Garbage, No Doubt, En Vogue- το Captain Marvel λειτουργεί ως παλαιομοδίτικο blockbuster με άφθονη κατανάλωση αναψυκτικού και ποπ κορν. Δεν περιμένουμε πλέον τίποτα σε ένα σύμπαν με super ήρωες που ούτως ή άλλως έχουν κουράσει το κινηματογραφικό περιβάλλον. Απλά δεν το βρήκαμε και τόσο ενοχλητικό ή τόσο παιδαριώδες όπως το πρόσφατο Aquaman. Μέχρι τα ταμεία της Αμερικής και το απαίδευτο κοινό των multiplex να πει stop, θα αντιμετωπίζουμε και εμείς αυτές τις ταινίες-απειλές. Απλά αυτή ήταν ευχάριστη και ανώδυνη.