Κινηματογραφικές εμπειρίες: H Εκδίκηση των Cars!

Με το Planes να προβάλλεται στις αίθουσες, νομίζω, ήρθε η ώρα για μια  κινηματογραφική εμπειρία εμπνευσμένη από τον προκάτοχό του, το Cars.

Παρόλο που μου αρέσουν πολύ ταινίες animation, Shrek, Toy Story, Nemo, κτλ τα Cars τα μίσησα από την αρχή.Ποτέ δε κατάφερα να κάτσω να τα δω ολόκληρα ακόμα κι όταν το είχα βάλει για τα ανιψάκια μου (Δημήτρη και Δανάη) να το δουν κόντεψε να με πάρει ο ύπνος και το παράτησα. Καταρχάς, δε μου άρεσαν τα σκίτσα των αυτοκινήτων με τα ανθρωπόμορφα χαρακτηριστικά. Κατά δεύτερο λόγο, είναι όλα αυθαίρετα βαλμένα σε μια κοινωνία μόνο με αμάξια. Δηλαδή, στην τελική πως είναι μόνο αμάξια; Αμάξια τα οποία δεν έχουν χέρια να κινούν, αλλά να ανοιγοκλείνουν πόρτες! Είναι χαζό να έχουν φτιάξει κτίρια και δρόμους χωρίς να τα βοηθάει κάποιος. Πως να το εξηγήσεις αυτό στα ανιψάκια σου;

Τέλος πάντων, πριν κάποια χρόνια, νοικιάζαμε το ένα διαμέρισμα στο εξοχικό μας στο Ναύπλιο, σε ένα ανεύθυνο ζευγάρι με μικρά παιδιά. Από την αρχή που μπήκαν στο σπίτι άρχισαν τα προβλήματα. Αρχικά, όλο έβρισκαν ζημιές ή προβλήματα στο σπίτι που ζητούσαν να τα φτιάξουμε, αλλά έφερναν δικούς τους μαστόρους και χρέωναν ό,τι ήθελαν. Ίσως κι εμείς δείξαμε πολύ ελαστικοί μαζί τους. Σύντομα άρχισαν να κλαίγονται για το νοίκι και να καθυστερούν τις πληρωμές. Λόγω και των μικρών παιδιών τους οι γονείς μου τους λυπήθηκαν και μείωσαν αισθητά την τιμή. Φυσικά, το αποτέλεσμα ήταν ότι έφυγαν από το διαμέρισμα αφήνοντας απλήρωτα 9 νοίκια και το σπίτι σε μαύρα χάλια. Μας «φέσωσαν» και τους τελευταίους λογαριασμούς. Ζημιές πολλές, σκισμένες σίτες, ραγισμένα πλακάκια, σπασμένες πόρτες, βγαλμένες λάμπες. Τα κλασικά, δηλαδή. Το χειρότερο; Είχαν αλλάξει κλειδαριά μπαίνοντας στο σπίτι και έβαλαν μια μεγαλύτερη ασφαλείας. Για να μπει έσκαψαν την πόρτα. Φεύγοντας, λοιπόν και παρόλο που είχαμε πληρώσει εμείς για τα έξοδα θεώρησαν σωστό να πάρουν την κλειδαριά για το νέο σπίτι, αφήνοντας στην πόρτα της κυρίας εισόδου μια τεράστια τρύπα! Είδαμε και πάθαμε για να μας την δώσουν, μιας που για να καλυφθεί η τρύπα δεν ταίριαζαν άλλες κλειδαριές και έπρεπε να βρούμε ίδια. Με τα πολλά παρακάλια μας έδωσαν και μερικά από τα κλειδιά!

Μπαίνοντας στο σπίτι σε έπιανε μια απελπισία. Για αυτό πολλοί ιδιοκτήτες αποφεύγουν να νοικιάζουν σε οικογένειες με μικρά παιδιά! Η ευτυχής μαμά είχε την φαεινή ιδέα να βάψει τους τοίχους, χωρίς να μας ενημερώσει ή να προσλάβει κάποιον και έκανε πειράματα με χρώματα κάνοντας το σπίτι να μοιάζει ουράνιο τόξο! Οι λαδομπογιές που χρησιμοποίησε άφηναν να φαίνεται το προηγούμενο χρώμα σε σημεία και γωνίες που δεν «το πήρε» καλά. Που να φτάνει στα ψηλά, εξάλλου στους δικούς μας τοίχους έμαθε η γυναίκα! Επειδή το αποτέλεσμα δε την ικανοποίησε αποφάσισε να κολλήσει αυτοκόλλητα αστεράκια (ξέρετε αυτά που φωτίζουν και με σβηστά τα φώτα για ρομαντική ατμόσφαιρα) και να ζωγραφίσει λουλουδάκια και σχεδιάκια στα παιδικά δωμάτια, αφήνοντας μας να απολαύσουμε το υπέροχο έργο τέχνης της φεύγοντας. Έπρεπε λοιπόν, όλα αυτά να διορθωθούν για να μπορέσει το σπίτι να ξαναγίνει κατοικήσιμο!

Το τρίψιμο και το βάψιμο δεν με κούρασαν τόσο πολύ, ούτε με εκνεύρισε… Αυτό που μου έμεινε αξέχαστο από όλη αυτή την εμπειρία ήταν τα απαίσια αυτοκόλλητα των Cars! Σε διαφορετικά μεγέθη και σχέδια, όλοι οι γνωστοί χαρακτήρες των έργων πόζαραν ολόκληροι ή μισο-ξυσμένοι πάνω στις ντουλάπες, πίσω από πόρτες, ακόμα και στον καθρέφτη της τουαλέτας. Πολλοί εμφανίζονταν πάνω από τρεις φορές και σε χρωματικές διαφοροποιήσεις που δεν υπήρχαν, φαντάζομαι, στις ταινίες. Παρέα είχαν έναν ταλαίπωρο spiderman, με ξεπλυμένο χρώμα από τo φως και την πολυκαιρία και λίγα αυτοκόλλητα ταπών (από αυτά που βάζουν στα σακουλάκια με γαριδάκια και πατατάκια). Επίσης έβρισκε κανείς από εκείνα τα περίεργα γιαπωνέζικα κόμικ, που πουλάνε πιο πολύ τα αυτοκόλλητα και τα παιχνιδάκια παρά οι ίδιες οι σειρές!

Δεν τα συμπαθούσα -που δε τα συμπαθούσα, βρέθηκα αναγκασμένος να παλεύω με τον «εχθρό» πάνω από 3 μέρες! Τα έβαζα μια με την τύχη μου, μια με τις εταιρίες που κοροϊδεύουν τον “κοσμάκη”, παραπληροφορώντας τις ανεγκέφαλες μανάδες ότι τα αυτοκολλητάκια φεύγουν εύκολα και απλά μόνο με λίγο χλιαρό νεράκι! Ήταν βασανιστικό, απορώ πως δεν έβλεπα και στον ύπνο μου Cars αυτοκινητάκια να με περιτριγυρίζουν μανιασμένα και απειλητικά, σε ένα κύκλο που όλο και στενεύει! Όταν μετά από μέρες ξεμπέρδεψα από το μαρτύριο αποφάσισα να απολαύσω ένα μπανάκι στην όμορφη παραλία του Ναυπλίου, την Καραθώνα. Είναι χρόνια τώρα υπό συζήτηση να την πουλήσουν κι οι Ναυπλιώτες την κρατάνε με νύχια και με δόντια, επομένως πρέπει κάθε χρονιά να την χαιρόμαστε σαν να είναι η τελευταία. Ο διάολος όμως εμφανίστηκε πάλι εκεί δίπλα μου για να με εξοργίσει! Είχε τη μορφή μικρού παιδιού και συνοδευόταν από κουβαδάκια, σωσίβιο-μπρατσάκια και ασορτί καπελάκι… ναι, ήταν όλα από την ταινία Cars~!