Φάκελος: Τι είδαν, άκουσαν, έγραψαν οι Cinepivates στο 15ο ΦΝΘ
Οι Cinεπιβάτες βρέθηκαν στο 15ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ στη Θεσσαλονίκη και προσπάθησαν να σας μεταφέρουν τις εικόνες, τις απόψεις και όλες τις πληροφορίες για τα ντοκιμαντέρ που προβλήθηκαν στη συμπρωτεύουσα.
Απ’ όλα είχε το φετινό Φεστιβάλ: κόντρες (για τις οποίες θα διαβάσετε σύντομα), προβολές, συζητήσεις, εκθέσεις φωτογραφίας.
Ο Τάιλερ και ο Γκίμλι βρέθηκαν στη Θεσσαλονίκη είδαν πολλές (μα πάρα πολλές) ταινίες και σας μεταφέρουν τις εντυπώσεις τους:
Συγκεντρωτικά γράψαμε κείμενα για τις εξής προβολές: Πρώτη Θέση, Συλλαμβάνοντας τους Φρίντμαν, Ο Αόρατος Πόλεμος, Αναπαράστασις: Η ζωή και το έργο του Γιάννη Χρήστου, Για την αποκατάσταση του Μαύρου-Κατερίνα Γώγου, Λέγε με Κούτσου, Νεοναζί: Το Ολοκαύτωμα της Μνήμης, Ο Πρέσβης, The Imposter (Ο Απατεώνας), Νομάδες του Χειμώνα, Ένα Βήμα Μπροστά, Ντίνος Κατσουρίδης: Μια Ζωή σαν Σινεμά, Ένας Τυχερός Ελέφαντας, Νοσταλγώντας το Φως, Το Μασάζ, Στο Λύκο, For your Love, Little Land, Στρατόπεδο 14-Ζώνη Ολοκληρωτικού Ελέγχου, the Forget-Me-Not Egg, Ένα χωρίο στην άκρη του Κόσμου, Το τελευταίο Ασθενοφόρο της Σόφιας, Blood Brothers, Fire in the Blood, Το Κλεμμένο μας Τσίρκο, Welcome to the Show, 24 Κουβάδες 7 Ποντίκια 18 Χρόνια, Η μάνα μου η Βελανιδιά, Λιβ και Ίγκμαρ, Η μηχανή που κάνει τα Πάντα να εξαφανίζονται, Ο Μανάβης, και Intersexion.
Η απομυθοποίηση του μπαλέτου παρουσιάζεται στο ντοκιμαντέρ Πρώτη Θέση, την ταινία που άνοιξε το Φεστιβάλ και που ο Τάιλερ χαρακτηρίζει ως «το Fame των ντοκιμαντέρ».
Αρκετοί δημιουργοί βρέθηκαν στη Θεσσαλονίκη και οι πρώτες συνεντεύξεις Τύπου είναι γεγονός. Διαβάστε τι δήλωσαν οι κινηματογραφιστές και τι είχαν στο μυαλό τους.
Η αποκέντρωση και η ελληνική επαρχία μονοπώλησαν το ενδιαφέρον των ελληνικών ντοκιμαντέρ που προβλήθηκαν στο 15ο ΦΝΘ. Όχι, φυσικά, ότι έλλειψαν τα άλλα θέματα. Η ελληνική μουσική αποτελεί ένα από τα θέματα με τα οποία καταπιάνονται οι έλληνες ντοκιμαντερίστες, ενώ ένα άλλο είναι οι άνθρωποι της τέχνης. Λαμπρό παράδειγμα το ντοκιμαντέρ του Κωστή Ζουλιάτη Αναπαράστασις: Η ζωή και το έργο του Γιάννη Χρήστου, ντοκιμαντέρ που αποτελεί ουσιαστικά έναν φόρο τιμής από έναν μουσικό σε έναν άλλο μουσικό και παρουσιάζει έναν άγνωστο -και πρωτοποριακό- σχετικά συνθέτη.
Ο Νίκος Νταγιαντάς και το Little Land κέρδισε δύο βραβεία (ΕΡΤ3 και WWF). Είναι μόλις μία από τις ελληνικές ταινίες που ασχολήθηκαν με το φαινόμενο ελληνική επαρχία. Περισσότερα μας γράφει ο Τάιλερ. Στο ίδιο κλίμα και Ο Μανάβης του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου που κέρδισε το βραβείο κοινού για ελληνική ταινία
Αυτά σε συνδυασμό με την πολιτική, τη μνήμη δείχνουν ότι το ελληνικό ντοκιμαντέρ δεν κινείται απλά: τρέχει!
Φέτος το Φεστιβάλ γιόρτασε τα 15 του χρόνια. Οι Cinεπιβάτες ρίχνουν μια ματιά σε κάποιες από τις ταινίες του αντίστοιχου αφιερώματος που διοργάνωσε το Φεστιβάλ και το οποίο μεταφέρεται και στην Αθήνα, ενώ με αφορμή διαφορετικά ύφη και είδη σκηνοθεσίας (στα ντοκιμαντέρ Ο αόρατος πόλεμος, Ο Απατεώνας, Νομάδες του Χειμώνα), αναρωτιούνται: τι είναι τελικά ντοκιμαντέρ;
Ο άνθρωπος στο προσκήνιο
Τα περισσότερα ντοκιμαντέρ έχουν ως επίκεντρο τον άνθρωπο. Τον άνθρωπο που αγωνίζεται, που συνάπτει σχέσεις με άλλους ανθρώπους, με τη φύση, που διαφωνεί, που ελπίζει. Μερικές τέτοιες συναρπαστικές ιστορίες παρακολουθήσαμε στο Φεστιβάλ (Στρατόπεδο 14, Το τελευταίο ασθενοφόρο της Σόφιας, Η μηχανή που κάνει τα πάντα να εξαφανίζονται, Λέγε με Κούτσου).
Μία από τις ταινίες που ξεχώρισαν ήταν το Φωτιά στο Αίμα, το οποίο ακολούθησε ανοιχτή συζήτηση για τις φαρμακοβιομηχανίες. Κριτική για το ντοκιμαντέρ γράφει ο Γκίμλι, κάνοντας μερικές καίριες σκέψεις για τον τρόπο που λειτουργούν οι βιομηχανίες φαρμάκων και η (μη) πρόσβαση στα προϊόντα τους.
Στην άκρη του κόσμου και συγκεκριμένα στη Γροιλανδία μάς ταξιδεύει το ντοκιμαντέρ Ένα Χωριό στην Άκρη του Κόσμου προσφέροντας μια… παγωμένη ανθρωπολογική ματιά.
Όσο για τα βραβεία; Αυτά παρουσιάστηκαν σε μία λιτή τελετή απονομής. Το βραβείο κοινού για ξένη ταινία κέρδισε το Blood Brother, το οποίο είδε ο Τάιλερ και μας μεταφέρει τις εντυπώσεις του. Τις συζητήσεις απασχόλησε και η κόντρα του Φεστιβάλ με την ΠΕΚΚ. Διαβάστε την άποψη του Τάιλερ για το θέμα
WOW 32 ταινίες σε τόσο μικρό διάστημα 2 άτομα! Μπράβο ρε παλικάρια είστε θηρία!!!
Πραγματικά πολύ καλή δουλεία!!!
Pingback: Cinepivates – Τρεις νέοι μιλούν: «Πώς ζήσαμε το 15ο ΦΝΘ»