Ψυχρή Καταδίωξη (Cold Pursuit)

 

 

Στις χιονισμένες βουνοπλαγιές στα Βραχώδη Όρη κοντά στο χειμερινό θέρετρο Κεχόε, οδηγός εκχιονιστικού μηχανήματος θα αναλάβει δράση εξολοθρευτή μελών ενός καρτέλ ναρκωτικών που ευθύνεται για τον ξαφνικό θάνατο του μονάκριβου γιου του. Παράλληλα μια βεντέτα θα ξεσπάσει ανάμεσα στον Βαρώνο Viking του καρτέλ και στον Ινδιάνο αρχιμαφιόζο της περιοχής White Bull, περιπλέκοντας την κατάσταση και γεμίζοντας πτώματα το χιονισμένο τοπίο.

Αμερικάνικο ριμέηκ του Νορβηγικού Με Σειρά Εξαφάνισης (Kraftidioten) του 2014 και μάλιστα από τον ίδιο σκηνοθέτη Hans Peter Moland που προτίμησε ο ίδιος να αναλάβει την μεταφορά του στην αμερικάνικη version. Η ταινία αν και ξεκινάει νομίζοντας ότι θα δεις άλλη μια action movie εκδίκησης με πρωταγωνιστή τον Liam Neeson, σταδιακά εξελίσσεται σε κάτι εντελώς διαφορετικό. Οι λεπτές διαχωριστικές γραμμές μεταξύ σάτιρας, περιπέτειας, κωμωδίας και λουτρού αίματος και βίας είναι δυσδιάκριτες με αποτέλεσμα η ταινία να παρακολουθείτε ως ένα σουρεαλιστικό παράδοξο. Οι βαριοί χαρακτήρες του Liam Neeson και της Laura Dern (εμφάνιση 5 λεπτών) θα δώσουν την σκυτάλη σε χαρακτήρες με ονόματα όπως Limbo, Speedo, Dante και μια σειρά από ευφάνταστους κινηματογραφικά φόνους και καρικατούρες κακούς.

Σαν να παρακολουθούμε έναν αποτυχημένο Ταραντίνο ή χαλασμένους Αδελφούς Κοέν, η Ψυχρή Καταδίωξη θα μπορούσε να αποτελέσει μια ωραιότατη βίαιη κωμωδία εάν φυσικά το ήθελε ο ίδιος ο σκηνοθέτης ή το σενάριο. Αντί αυτού ο Liam Neeson εξακολουθεί να δέρνει και να σκοτώνει με περισσή ευκολία (όπως και όλοι μέσα στην ταινία) και ο Tom Bateman προσπαθεί να κατανοήσει ακόμα εάν πρωταγωνιστεί σε φαρσοκωμωδία ή σε ταινία δράσης αν κρίνουμε από την ερμηνεία του (ίσως από τις χειρότερες της χρονιάς).

Προορισμένο για κινηματογραφικό χαβαλέ εντός multiplex και με κάποιες δόσεις σουρεαλισμού αλλά δοσμένες με λάθος τρόπο, η Ψυχρή Καταδίωξη μας πάγωσε το αίμα υπενθυμίζοντας μας όλες αυτές τις τραγικές απόπειρες Ευρωπαίων σκηνοθετών να κάνουν περιπέτειες για λογαριασμό του Hollywood. Εδώ πλέον περάσαμε και σε σουρεαλιστικά επίπεδα.