Κουβανέζικος έρωτας
Ο Μπρούς Γκάρετ ήταν ένας από τους καλύτερους χορευτές της σάλσα όταν ήταν έφηβος έχοντας κερδίσει πολλά βραβεία σε διαγωνισμούς. Σταματάει τα πάντα λίγο πριν το εθνικό διαγωνισμό γιατί μια ομάδα νταήδων τον τρομοκρατεί λόγω της εκκεντρικής εμφάνισης του. Χρόνια μετά ο Μπρούς είναι ένας ευτραφής μηχανικός που δουλεύει για μια μεγάλη εταιρεία και περνάει τον χρόνο του πίνοντας μπύρες και παίζοντας γκολφ με τους συμπαθείς αλλά λίγο αποτυχημένους φίλους του. Η άφιξη της καινούριας υπεύθυνου του τμήματος τους Λίζα, μια δροσερής και χαμογελαστής Αμερικάνας, τον κάνει να συνειδητοποιήσει πως η ζωή του είναι μονότονη και χωρίς εκπλήξεις. Ανακαλύπτει ότι η Λίζα έχει πάθος με την σάλσα και έτσι αποφασίζει να ξαναφορέσει τα παπούτσια του χορού και να ξαναβρεί το πάθος για τον χορό, με την βοήθεια του παλιού του δασκάλου, με σκοπό να κερδίσει την καρδιά της ωραίας Λίζα. Θα καταφέρει να κερδίσει την Λίζα αλλά και την αυτοεκτίμηση του;
H ταινία ανήκει στο είδος της κομεντί που σε εμπνέει, ένα είδος στο οποίο ο βρετανικός κινηματογράφος έχει γίνει σημείο αναφοράς. Τα συστατικά είναι λίγο πολύ γνωστά: ένας συμπαθής αλλά αποτυχημένος ήρωας που ξαφνικά βρίσκει ένα στόχο στη ζωή του και κάνει τα πάντα για να τον επιτύχει. Εδώ το κίνητρο του ήρωα είναι ο έρωτας που τον κάνει να φορέσει τα παπούτσια του χορού και να πάρει μέρος σε ένα διαγωνισμό σάλσα για να εντυπωσιάσει την Δουλτσινέα του και δεν έχει σημασία αν θα κερδίσει τον διαγωνισμό ή όχι αλλά αν θα ξαναβρεί την πίστη στον εαυτό του. Σε ένα τέτοιο σενάριο σημασία έχει η σκιαγράφηση των χαρακτήρων. Ο κεντρικός χαρακτήρας του Μπρους είναι καλογραμμένος και συγκινητικός οπως καλογραμμένος είναι και ο χαρακτήρας του αντίπαλου, του σιχαμένου συναδέλφου του γραφείου που γίνεται και ο ερωτικός αντίζηλος του ήρωα. Αντίθετα σχηματοποιημένοι μένουν οι χαρακτήρες του δασκάλου, της αδερφής και του πάντα αστείου αλλά στα όρια της καρικατούρας Ιρανού συμμαθητή στο μάθημα της σάλσα. Οι χαρακτήρες των γυναικών δεν είναι τόσο δυνατή όσο θα περιμέναμε και κυρίως της Λίζα που, σχεδόν, δεν καταλαβαίνουμε γιατί την ερωτεύεται ο ήρωας. Αυτό που σώζει το σενάριο είναι η ύπαρξη ορισμένων ξεκαρδιστικών σκηνών με αποκορύφωμα την χορευτική μονομαχία μεταξύ του Μπρους και του αντίζηλου του στην κορυφή του πάρκινγκ.
Η σκηνοθεσία του Τζέιμς Γκρίφιθς είναι άνιση καθώς είναι εξαιρετική στις σκηνές χορού και των μαθημάτων αλλά τελείως προβλέψιμη και κλασσική στις σκηνές του γραφείου και των άλλων χώρων. Ίσως αυτή η έλλειψη ρυθμού μας κάνει λιγότερο πιστευτή την μεταμόρφωση του Μπρους από έναν αδέξιο ευτραφή μηχανικό σε δεινό χορευτή της σάλσα. Παρ΄όλα αυτά η ματιά του παραμένει τρυφερή τόσο στους νικητές όσο και τους αποτυχημένους. Ξέρει να παίρνει το καλύτερο από τους ηθοποιούς του. Ο Ιάν Μακ Σέην είναι απολαυστικός στο ρόλο του παλιού δάσκαλου που συμπεριφέρεται σαν κάθαρμα αλλά έχει μια μεγάλη καρδιά αλλά από όλη την παρέα της σάλσα την παράσταση κλέβει ο Κάιβαν Νόβακ στο ρόλο του πολύχρωμου Ιρανού συμμαθητή και φίλου που μας κάνει να γελάμε καθώς ο αθώος ενθουσιασμός του για τα πάντα από την Φάντα μέχρι τα ξυρισμένα στήθη των αντρών τον εμποδίζει από το να πέσει στην καρικατούρα. O Κρίς Ο Ντάουντ είναι εξαιρετικός στο ρόλο του σεξιστή, μη πολιτικά ορθού συναδέλφου που θα κάνει τα πάντα για να βγάλει τον Μπρους από την μέση. Το έμφυτο κωμικό του ταλέντο τον εμποδίζει από την υπερβολή. Η Ολίβια Κόλμαν στο ρόλο της αδερφής είναι χαριτωμένη και πειστική στο ρόλο της καθώς πείθει τον αδερφό της να βγει από το κουκούλι του ενώ η Ρασίντα Τζόουνς ανταπεξέρχεται στον ελλιπή ρόλο της με ένα όμορφο φυσικό χαμόγελο αλλά χωρίς καμιά εξαιρετική προσπάθεια ερμηνείας γεγονός που στερεί και την χημεία ανάμεσα στο κινηματογραφικό ζευγάρι που σχηματίζει με τον Νικ Φρόστ που παίρνει όλη την ταινία πάνω του. Είναι συγκινητικός στο ρόλο του ανθρώπου που έχει χάσει το κίνητρο στην ζωή του και προσπαθεί με εφηβική αδεξιότητα να επανέλθει στην φόρμα του και να αρχίσει να πιστεύει στις ανθρώπινες σχέσεις. Παρά τα κιλά του καταφέρνει να μας πείσει ότι μπορεί να λικνιστεί στους ρυθμούς της σάλσα και να κερδίσει το κορίτσι.
Συμπέρασμα λοιπόν; Παρά το προβλέψιμο του σεναρίου και κάποιες ελλείψεις ρυθμού πρόκειται για μια τρυφερή κωμωδία που μπορεί και να σας κάνει να ερωτευτείτε ή να αρχίσετε να χορεύετε σάλσα.
