15o ΦΝΘ: μια συναρπαστική διαδρομή 15 χρόνων

15 χρόνια γιορτάζει το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και κάθε χρόνο καταφέρνει να γίνεται όλο και πιο δυνατό, παρά την οικονομική κρίση. Φέτος, την… εφηβεία του τη γιορτάζει ενθυμούμενο τις καλές του στιγμές από τα προηγούμενα χρόνια. Ταινίες που προβλήθηκαν σε περασμένα φεστιβάλ ντοκιμαντέρ, ταινίες που αγαπήθηκαν από το κοινό, που βραβεύτηκαν ίσως προβάλλονται σε ειδικό αφιέρωμα του Φεστιβάλ.

Το αφιέρωμα θα ταξιδέψει και στην Αθήνα μετά το τέλος του Φεστιβάλ. Συγκεκριμένα, οι ταινίες του αφιερώματος θα προβληθούν στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος από τις 28 Μαρτίου έως τις 7 Απριλίου.

Συνολικά 36 ντοκιμαντέρ (πολλά από τα οποία προβάλλονται για πρώτη φορά στην Αθήνα) θα προβληθούν στο πλαίσιο του αφιερώματος.

Από το ποιητικό Νοσταλγώντας το φως του Πατρίσιο Γκουσμάν (στον οποίο κάνει φέτος αφιέρωμα το 15ο ΦΝΘ) μέχρι τους Φρίντμαν και την ιστορία της καμήλας που δάκρυσε, το αφιέρωμα παρουσιάζει ιστορίες που ζητούν απαντήσεις, που σκοπό έχουν τη συζήτηση, ή απλά τον στοχασμό.

Όπως λέει ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Δημήτρης Εϊπίδης, «το αφιέρωμα “μια συναρπαστική διαδρομή” δεν αφορά στις “καλύτερες” χρονιές, ταινίες ή στιγμές. […] Στόχος ήταν μια ανίχνευση, μια υπενθύμιση μερικών από τα ντοκιμαντέρ που συζητήθηκαν κι αγαπήθηκαν από το κοινό, που ταυτίστηκαν με εξελίξεις ή αποκάλυψαν κρυφές πτυχές της καθημερινότητας, που προκάλεσαν αντιδράσεις, που μας έκαναν να συγκινηθούμε ή να αναθαρρήσουμε».

Οι cinepivates σας παρουσιάζουν τέσσερις από αυτές τις ιδιαίτερες στιγμές.

• Ο πρέσβης. Είναι μια ταινία απολαυστική. Ο Μαντς Μπρίγκερ καταστρατηγεί όλους τους κανόνες του ντοκιμαντέρ, δημιουργώντας μια καυστική διαδρομή στη διπλωματία και τη γραφειοκρατία χωρών της Αφρικής. Ο Δανός δημοσιογράφος καταφέρνει να αποσπάσει διπλωματικά χαρτιά και να επισκεφθεί μια χώρα της κεντρικής Αφρικής, όπου με πρόσχημα ότι θέλει να ανοίξει ένα εργοστάσιο κατασκευής σπίρτων επιχειρεί να βάλει «χέρι» στα διαμάντια. Προσοχή: οι υπέρμαχοι του «καθαρόαιμου» ντοκιμαντέρ δεν θα το λατρέψουν. Εμείς οι υπόλοιποι το καταδιασκεδάσαμε.
• Νοσταλγώντας το φως. Η ιδέα του Πατρίσιο Γκουσμάν είναι ιδιαίτερα πρωτότυπη. Παρομοιάζει τον αγώνα γυναικών που αναζητούν τα λείψανα των δολοφονηθέντων από τη δικτατορία του Πινοσέτ αγαπημένων τους προσώπων, με την αγωνιώδη ματιά στα μυστήρια του σύμπαντος και των άστρων από τη μεγάλη έρημο Ατακάμα της Χιλής. Εικόνες απίστευτης ομορφιάς συνοδεύουν αυτό το τρυφερό, συγκινητικό και εν τέλει ποιητικό ντοκιμαντέρ.
• Το Ένας Τυχερός Ελέφαντας είναι μια ανθρώπινη ιστορία για τη σχέση ενός ελέφαντα με τον ιδιοκτήτη του τσίρκου που δουλεύει -ο οποίος την έχει σαν παιδί του- και την ανάγκη να τον «αφήσει πίσω» για να μπορέσει να ζήσει σύμφωνα με τη φύση της. Η πορεία προς τη «συνταξιδότηση» δεν θα είναι καθόλου εύκολη, καθώς η Φλόρα, ο ελέφαντας έχει αναπτύξει ανθρώπινες συμπεριφορές. Μια πρωτότυπη περιπέτεια από την ντοκιμαντερίστα Λίσα Λίμαν, η οποία χρειάστηκε δέκα χρόνια για να γυριστεί.
• Συλλαμβάνοντας τους Φρίντμαν. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 ο πατέρας και ο μικρός γιος Φρίντμαν κατηγορούνται για σεξουαλική κακοποίηση ανήλικων αγοριών. Η ζωή της οικογένειας αλλάζει από τη μια στιγμή στην άλλη. Ο Άντριου Τζαρέκι αποδεικνύει ότι τα ντοκιμαντέρ έχουν τη δυνατότητα να μην είναι καθόλου μα καθόλου βαρετά! Παίρνοντας τα βίντεο με τις οικογενειακές στιγμές των Φρίντμαν πριν αλλά και στη διάρκεια της εκδίκασης της υπόθεσης, ο σκηνοθέτης παίζει με την ιδέα της ενοχής, της αλήθειας και του ψέμματος, δημιουργώντας συνεχώς στους θεατές αμφιβολίες για το τι μπορεί να έχει συμβεί, έχοντας ένα βλέμμα αποστασιοποιημένο, χωρίς διάθεση να εκφέρει κρίση. Απλά εξαιρετικό.