Dogman

Ο Matteo Garrone, με τη νέα του ταινία «Dogman» συμμετείχε φέτος  για τέταρτη φορά στο Φεστιβάλ Καννών, με προηγούμενες συμμετοχές με τις ταινίες «Reality», «Gomorra» -ταινίες που είχαν αποσπάσει το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στις Κάννες- και «Tale of Tales». Αυτή την φορά ο Ιταλός παραγωγός και σκηνοθέτης εμπνευσμένος από την αληθινή ιστορία του Πιέτρο Ντε Νέγκρι, κινηματογραφεί ένα δράμα με πυρήνα το έγκλημα και την εκδίκηση.

Ο πρωταγωνιστής (Marcello Fonte), το πρωί είναι κουρέας σκύλων και το βράδυ διακινεί κοκαΐνη προκειμένου να εξασφαλίσει περισσότερα χρήματα και να προσφέρει στην κόρη του μια καλύτερη ζωή. Εξάλλου, μόνο εκείνη και τα σκυλιά τού δίνουν νόημα στην ζωή του. Ο καλύτερος πελάτης και φίλος του είναι ο Simoncino (Edoardo Pesce) ένας βίαιος άνθρωπος που κανείς στην πόλη δε θέλει στα πόδια του… Βγαίνοντας από την φυλακή επιστρέφει στον Marcello και με την απειλητική συμπεριφορά του τον εξαναγκάζει να τον βοηθήσει στις βρώμικες δουλειές του. O Marcello, φοβισμένος συνδράμει τον Simoncinο στις παράνομες δραστηριότητές του, ώσπου κάποια στιγμή βρίσκεται και ο ίδιος μπλεγμένος. Έτσι, μετά από μια σειρά έντονων περιστατικών, η φιλία τους θα πάρει αναπάντεχη τροπή…

Μέχρι την μέση της ταινίας παρατηρούμε την υποτακτική θέση που διατηρεί ο Marcello απέναντι στον τρομακτικό (ακόμη και στην όψη του) Simoncino, η οποία όμως ανατρέπεται με τον πρωταγωνιστή τελικά να διψά για εκδίκηση.

Το επάγγελμά του και η ακαταμάχητη αγάπη του Marcello για τα σκυλιά του, η τρυφερότητα και η φροντίδα που τους προσφέρει, σε συνδυασμό με την μικροσκοπική του φιγούρα «σκιαγραφούν» έναν άκακο άνθρωπο. Η αθωότητα όμως που τον διακρίνει εκ πρώτης όψεως καταρρίπτεται σύντομα…

Ο Fonte στον κεντρικό ρόλο της ταινίας ανταποκρίνεται άριστα στον κωμικοτραγικό και πολυσύνθετο χαρακτήρα που καλείται να παίξει. Η ερμηνεία του είναι μοναδική και  αυτός είναι εξάλλου και ο λόγος που απέσπασε στο Φεστιβάλ Καννών και το Βραβείο Καλύτερης Αντρικής Ερμηνείας.

Από την άλλη, η σκηνοθεσία του βραβευμένου Garrone δίνει στην δραματική αυτή ιστορία απόλυτα ρεαλιστικό χαρακτήρα. Πρόκειται για μία ιστορία ηθικών διλλημάτων, εκδίκησης και βιαιότητας. Ακόμη και το ίδιο το περιβάλλον καθρεφτίζει την βαρβαρότητα και τον ηθικό ξεπεσμό των ηρώων της. Μεγάλα, σχεδόν πανοραμικά πλάνα, που κινηματογραφούν τοπία σκοτεινά, υγρά, βρώμικα, όπως ακριβώς και οι άνθρωποι που ζουν σε αυτά. Το  βάρος της ταινίας πάντως, πέφτει στον πρωταγωνιστή Marcello, ο οποίος και είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για τα ανάμεικτα συναισθήματα που σου δημιουργεί η ταινία: μέσα από σκληρά και βίαια πλάνα, ελλοχεύει και αναδύεται μια αίσθηση κρυφής ελπίδας και συμπάθειας για τον ήρωα και το μέλλον του.