Δράμα 2014: Ανασκόπηση Παρασκευής (19/9/2014)
Την Παρασκευή δεν έπεφτε καρφίτσα στο ελληνικό διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας. Οι θεατές κάθονταν το βράδυ της Παρασκευής στα σκαλιά, σε καρέκλες, στο πάτωμα, ακόμα και όρθιοι. Από άποψη περιεχομένου ήταν η πιο ενδιαφέρουσα μέρα του Φεστιβάλ.
Πέρα από το τεχνικό κομμάτι, οι ταινίες της Παρασκευής είχαν να επιδείξουν ενδιαφέρουσες σεναριακές ιδέες και αλληγορία.
Διαβάστε την ανασκόπηση της Πέμπτης
Soemand
Ο Γαβριήλ Τζάφκας οπτικοποιεί ένα ποίημα του Νίκου Καββαδία. Γυρισμένο στη Δανία, το ταινιάκι διαθέτει υπέροχη φωτογραφία και ρυθμό, ένα οπτικό ποίημα που χορταίνει τα μάτια σου. Αν και δεν μεταδίδει την εξαθλίωση των ηρώων (όπως στην περίπτωση του ποιήματος), αλλά μόνο μια νοσταλγική θέαση για το πέρασμα του χρόνου, είναι μία από τις ταινίες του διαγωνιστικού-φαβορί για βραβείο.
Μήδεια Μελέα
Με τον μύθο της Μήδειας καταπιάνεται ο Χρήστος Καράμπελας. Παρά τις ενδιαφέρουσες οπτικά εικόνες, η ταινία αποτελεί ουσιαστικά μια θεατρική μεταφορά που δεν έχει κάτι καινούριο να προσφέρει, ενώ και οι ερμηνείες είναι υπερβολικά θεατρικές και ενίοτε αδιάφορες.
For Eternity
Ταινία με αισθητικό ενδιαφέρον, αλλά απλοϊκό σενάριο. Κωμωδία όπου ένας σύζυγος συναντά μετά τον θάνατό του τη σύζυγό του. Ασπρόμαυρη φωτογραφία με έντονα κόκκινα στοιχεία, σε έναν ιδιαίτερο χώρο γυρισμάτων. Οι Δήμητρα Χατούπη και Θανάσης Παπαγεωργίου πρωταγωνιστούν στο πρότζεκτ της Μαρίας Λάφη.
Δείπνο για λίγους
Δυστυχώς, λόγω υψηλής προσέλευσης θεατών δεν καταφέραμε να δούμε την ταινία όπως θα έπρεπε (αρκετά κεφάλια μάς έκοβαν τελείως τη θέα),αλλά ακούσαμε πολύ θετικά σχόλια για το animation-σύμβολο μιας ταινίας για την πλεονεξία και τον πλουτισμό.
Each Other
Τρυφερή ταινία για μία 45χρονη Αγγλίδα που ζει με την καταπιεστική μητέρα της. Η μοναξιά και η ακύρωση των συναισθημάτων της είναι φυσική και η έκρηξη το ίδιο. Αρκεί, όμως, μια στιγμή για να αποκτήσει διαφορετική οπτική. Ανάμεσα στην έκρηξη και στη συμπόνοια η ταινία της Αλεξάνδρας Μιχαηλίδου-Τζαρίδου επιλέγει το δεύτερο (γεγονός ανακουφιστικό) και παρά τις κάποιες αδυναμίες της, επιδεικνύει ανθρωπιά.
Jennings Lodge
Άνθρωποι περιφέρονται με μάσκες σε μία περιοχή που παραπέμπει σε αμερικανική κωμόπολη. Μια φωνή σαν από ρομπότ ακούγεται από το ραδιόφωνο, ενώ εικόνες από δάση, γέφυρες και λιμάνια προβάλλονται στην οθόνη. Τι σημαίνουν οι ασπρόμαυρες εικόνες της ταινίας; Με ένα έξυπνο εύρημα, η σκηνοθέτις Αλίκη Σούμα, μάς εξηγεί τα πάντα στο τέλος.
A portrait
Animation με μολύβι του Αριστοτέλη Μαραγκού, αποτελεί αυτό που λέει ο τίτλος: ένα πορτραίτο του παππού του. Ενδιαφέρουσα τεχνοτροπία και ξεκάθαρο ως προς τις προθέσεις του, ένα όμορφο δίλεπτο.
Τρεις Αυγουλιέρες, παραλίγο τέσσερις
Η καλύτερη ταινία της βραδιάς, μια υπέροχη ιδιοτροπία, μια αμήχανη ρομαντική κομεντί με νεκροταφεία σκύλων, αυγουλιέρες (κανονικές, όχι σύμβολα) και τραγούδια της Μαρινέλλας. Υπέροχα σκηνοθετημένη, με μία Αλεξία Καλτσίκη παράξενη, σε μια ερμηνεία που ξεχωρίζει, ωραία κίνηση της κάμερας, ρυθμό. Απολαυστική.
