ΆποψηΘΕΜΑΤΑ

Editorial: Ο Γολγοθάς του Calvary

Του Tyler Durden

tyler

Ήταν από τις ταινίες που περίμενα πώς και πώς. Δείγμα ενός σκωτσέζικου σινεμά σε άνθηση, από τον Τζον Μάικλ ΜακΝτόνα (Εκτός Νόμου και Χρόνου), αδελφού του ταλαντούχου Μάρτιν ΜακΝτόνα (Αποστολή στη Μπριζ). Ο λόγος για το Cavalry με τον Μπρένταν Γκλίσον για έναν καθολικό ιερέα που κάποιος τον προειδοποιεί ότι θα τον δολοφονήσει σε μία εβδομάδα για αμαρτίες άλλων και τον καλεί να κλείσει τους ανοιχτούς λογαριασμούς του.

Δυστυχώς αυτή η ταινία δεν έμελλε να προβληθεί στις ελληνικές αίθουσες.

calvary 8

Αφού περίμενα και περίμενα και περίμενα, είδα τελικά την ταινία σε DVD και καθόλου δεν απογοητεύτηκα. Σας την προτείνω. (Διαβάστε και την κριτική της Francis).

Καμιά φορά εμείς οι άνθρωποι του σινεμά γκρινιάζουμε για τον αριθμό των ταινιών. Και πώς να μην γκρινιάζεις, όταν κάθε εβδομάδα βγαίνουν επτά ταινίες κατά μέσο όρο στις αίθουσες (υπάρχουν εβδομάδες που κυκλοφορούν και εννέα). Το θέμα, όμως, δεν είναι μόνο θέμα ποσότητας, αλλά κυρίως θέμα ποιότητας.

calvary-posterΚάθε εβδομάδα ελπίζεις ότι θα υπάρξει μία ταινία άξια λόγου που θα θελήσεις να πας να την δεις. Για κάθε χολιγουντιανή αδιάφορη περιπέτεια, για κάθε χαζοκωμωδία, ελπίζεις ότι θα υπάρξει μία ταινία που θα μείνει στο μυαλό σου για μεγαλύτερο χρόνο από εκείνο το δίωρο στην κινηματογραφική αίθουσα.

Και όλο και συχνότερα συμβαίνει το φαινόμενο πολύ καλές ταινίες να μην βγαίνουν καν στις αίθουσες και να κυκλοφορούν κατευθείαν σε DVD (ένα από τα παραδείγματα το πρόσφατο Flight για το οποίο ο Ντένζελ Ουάσινγκτον ήταν υποψήφιος για Όσκαρ ή το Hungry Hearts ή τον Crazy Heart με την εξαιρετική ερμηνεία του Τζεφ Μπρίτζες.

Με πιάνει μια θλίψη βλέποντας όλες αυτές τις (καλές) ταινίες που περιμένουν να βγουν στις αίθουσες και δεν βγαίνουν ποτέ γιατί δεν υπάρχει ένα κοινό να τις υποδεχθεί ή γιατί δεν βρίσκεται ο κατάλληλος τρόπος να τις επικοινωνήσει κανείς σε ένα κοινό που υπάρχει.

Από την άλλη, εγώ σκέφτομαι έναν θεατή. Κάπου εκεί έξω υπάρχει κάποιος που θα βάλει στο DVD τον Γολγοθά, μην γνωρίζοντας τι πρόκειται να δει και θα πάρει περισσότερα από ότι περίμενε. Ακόμα και στη μικρή οθόνη…

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *