Editorial: Κινηματογραφική προβολή στο κύμα

 Του Τάιλερ Ντέρντεν

Αυτό το καλοκαίρι.

Θέλω:

Θάλασσα.

Ήλιο.

Θερινό σινεμά.

Θερινό σινεμά σε κάποιο νησί.

Τηλεόραση στο μπαλκόνι, μπίρα, μουντιάλ ή μια καλή ταινία. Με καλή παρέα.

Καλές ταινίες που θα αναζωογονήσουν τα εγκεφαλικά κύτταρα που έκαψαν όλες οι κακές ταινίες.

Να ζήσω κινηματογραφικά τον έρωτα. Μεγάλα φιλιά, ατέλειωτες βραδινές βόλτες, να σκορπίζεται ο εαυτός σου και ο άλλος. Και ύστερα να επανενώνεται.

Αυτό το καλοκαίρι. Θέλω:

Εικόνες. Εικόνες ηλεκτρισμένες. Προβολές σε πλατείες και δρόμους της Αθήνας (ευτυχώς έχει φροντίσει το Θερινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου γι’ αυτό), προβολές σε παραλίες.

Να προβάλλω τις επιθυμίες και τις εικόνες μου στα νερά της θάλασσας και ύστερα να βουτήξω το κεφάλι μου και να αφήσω να με καλύψουν, να με λούσουν. Να φέρω περήφανα τις εικόνες που με στοιχειώνουν (το παράνομο ζευγάρι της Ερωτικής Επιθυμίας, την ηλεκτρισμένη πάλη του Fight Club, τη σκηνή όπου δύο παιδιά χορεύουν και φιλιούνται στο Moonrise Kingdom, το καρτ-ποσταλικό Σαν Φρανσίσκο του Vertigo).

Να χαθώ σε αυτές, να τις επαναπροσδιορίσω, να προσθέσω καινούριες, να αφαιρέσω, να φτιάξω ένα νέο παζλ. Γεμάτο με εικόνες. Δικές μου.