ΑΪΦΕΛ (EIFFEL)
Ο Γάλλος μηχανικός Γκιστάβ Άιφελ, το 1886 κερδίζει τον διαγωνισμό για την κατασκευή ενός θεαματικού μνημείου που θα κοσμήσει το Παρίσι και θα εγκαινιαστεί το 1889 με στα εγκαίνια της Παγκόσμιας Έκθεσης. Ταυτόχρονα όμως με τα ανυπέρβλητα εμπόδια που θα αντιμετωπίσει στην ολοκλήρωση του έργου του, το παρελθόν και ένας καταδικασμένος έρωτας θα βρίσκονται συνέχεια μπροστά του κάνοντας την ζωή του δύσκολη. Μαζί και εμάς όμως.
Ο Ρομαίν Ντουρί στον ρόλο του Άιφελ, χρήματα στην παραγωγή, εξαιρετική ανασύσταση εποχής και ένα μνημείο παγκόσμιας εμβέλειας που αγαπιέται (σχεδόν) από όλους. Τι μπορεί να πάει στραβά; Και η απάντηση είναι η αμηχανία του σεναρίου, που δεν ξέρει που ακριβώς να εστιάσει. Από την μία το παρασκήνιο της κατασκευής του πύργου, οι αντιδράσεις αλλά κυρίως η θεαματική ανέγερση του, δίνουν στην ταινία μία νότα υπερπαραγωγής ακόμα και σασπένς σε πολλά σημεία (οι εργάτες στο δέσιμο των επιπέδων, η σκηνή με τα νερά) αν και όλα αυτά αργούν να έρθουν στην ταινία. Όμως λειτουργούν και κυρίως είναι άκρως κινηματογραφικά. Από την άλλη ένας έρωτας από τα παλιά και η επανεμφάνιση του, που όχι μόνο δεν λειτουργεί λόγω έλλειψης κινηματογραφικού πάθους , αλλά κουράζει και ταυτόχρονα αποσπά την ίδια την ταινία από το θέμα της. Βέβαια η αποκάλυψη στο φινάλε πως ο πύργος έχει σχήμα το Α, λόγω του ονόματος της Adrienne, δημιουργεί ένα ένοχο μυστικό που δίνει άφεση, αλλά και πάλι το αποτέλεσμα είναι μία υπερβολικά άνιση ταινία.
Ο Ρομαίν Ντουρί κάνει αυτό που μπορεί καλύτερα και είναι ηθοποιός που σηκώνει από κωμωδία ως και βαρύ δράμα. Στην βιογραφία του Άιφελ παίρνει άριστα ως ερμηνεία αλλά η συμπρωταγωνίστρια του Έμμα Μακί δεν μπορεί να σηκώσει τον ρόλο της μοιραίας γυναίκας, διότι ο ίδιος ο ρόλος έτσι όπως είναι γραμμένος δεν της δίνει βάρος και υπόσταση. Με λίγα ΄λόγια η μισή ταινία δεν λειτουργεί και τα 108 λεπτά της φαντάζουν αιώνας.
Χαμένη ευκαιρία, διασώζεται μόνο από τον πρωταγωνιστή της και τις σκηνές της κατασκευής του πύργου, την υπέροχη φωτογραφία και τα σκηνικά, εγκυκλοπαιδικά μαθαίνουμε και κάτι για το πως και τι του πύργου αλλά αυτό δεν είναι το ζητούμενο του σινεμά. Η μαγεία πήγε περίπατο, έπεσε από τον πύργο και τσακίστηκε. Μπονζούρ.
