Ο Επιφανής Πολίτης (El ciudadano ilustre)
Βραβευμένος με Νόμπελ συγγραφέας επιστρέφει στη μικρή πόλη της Αργεντινής όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, μετά από πρόταση του δημάρχου, ο οποίος θέλει να του απονείμει τον τίτλο του «επιφανή πολίτη». Όπως ήταν μάλλον αναμενόμενο, ο συγγραφέας Ντανιέλ Μαντοβάνι έφυγε τρέχοντας από τη μικρή κωμόπολη για να μην επιστρέψει ποτέ -αν και κρυφοκοίταζε στα παιδικά και εφηβικά του χρόνια για αντλήσει έμπνευση για τα βραβευμένα μυθιστορήματά του.
Αυτό που ξεκινά ως μία γραφική -αλλά κάπως χαριτωμένη- επίσκεψη, γρήγορα επιδεικνύει την πιο ενοχλητική πλευρά της. Από τους κατοίκους της πόλης που εντυπωσιασμένοι από τον σταρ – λογοτέχνη δεν παραλείπουν να περπατούν μαζί του στο δρόμο ή να τον φωτογραφίζουν, μέχρι τους παλιούς φίλους που παραμένουν αγροίκοι, προσφέρουν αρκετές αποδείξεις στον Μαντοβάνι να συγχαρεί ξανά τον εαυτό του για τους λόγους που έφυγε.
Μεταξύ άλλων, ο Μαντοβάνι -σε σκηνές εξαιρετικής σύλληψης και ευφυίας- αναγκάζεται να αντιμετωπίσει τον τοπικό δάσκαλο ζωγραφικής το έργο του οποίου είχε απορρίψει σε διαγωνισμό ζωγραφικής. Έχοντας υπερβολικά μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, αλλά χωρίς να θέλει να το δείξει, ο Μαντοβάνι είναι ένας ατελής χαρακτήρας που έρχεται σε επαφή με ακόμα πιο ατελείς χαρακτήρες, προκαλώντας άφθονο γέλιο με τον σαρκασμό του.
Αντίθετα από τη σοβαροφάνεια ορισμένων ταινιών με θέμα την επιστροφή του ασώτου στην πατρίδα, ο σεναριογράφος Αντρέ Ντιπρά επικεντρώνεται στα ευτράπελα που τυχαίνουν στον Μαντοβάνι και στο πώς αυτός τα χρησιμοποιεί, σπεύδοντας να εκφράσει την ευθιξία του για το κάθε τι.
H ψηφιακή εικόνα της ταινίας γίνεται φανερή και αρχικά θα μπορούσε να ενοχλήσει κάποιους. Σύντομα, όμως, η φρεσκάδα του σεναρίου και της κεντρικής ερμηνείας του πρωταγωνιστή Όσκαρ Μαρτίνες (Wild Tales) στρέφουν την προσοχή σε άλλα ζητήματα.
