Η άλλη πλευρά του κρεβατιού

Η άλλη πλευρά του κρεβατιού

El otro lado de la cama

 by Dennis

Ισπανική κομεντί του 2002, διάρκεια 114’

Σκηνοθεσία: Εμίλιο Μαρτίνεθ Λάζαρο

Πρωταγωνιστούν: Έντι Κονσταντίν, Παθ Βέγκα, Nαταλία Βερμπέκε, Ερνέστο Αλτέριο, Γκιγιέμο Τολέδο

Μισός αιώνας ισπανικής κωμωδίας

Τέταρτη εβδομάδα ισπανικής κωμωδίας αυτές τις μέρες (4-10 Ιουλίου) στην Τανιοθήκη της Ελλάδας Λαϊς και ο λόγος για την ταινία  του Εμίλιο Μαρτίνεθ Λάζαρο Η άλλη πλευρά του κρεβατιού, ή κατά Ισπανούς Εl otro lado de la cama.

Πρόκειται για μια έξυπνη κομεντί που βλέπεται ευχάριστα στα θερινά σινεμά και αφορά σε σχέσεις.

Η Πάολα χωρίζει τον φίλο της Πέδρο ξαφνικά, γιατί διατηρεί σχέσεις με τον κοινό τους φίλο Χαβιέρ χωρίς να υποψιάζεται τίποτε η σύντροφος του Χαβιέρ, Σόνια. Η Πάολα και ο Χαβιέρ έχουν συμφωνήσει να χωρίσουν τους συντρόφους τους για να ναι μαζί, αλλά ο Χαβιέρ διστάζει να το κάνει.

Από κει και πέρα, το ένα ψέμα φέρνει το άλλο, τα ερωτικά τρίγωνα δίνουν και παίρνουν, κανείς δεν φαίνεται να ‘ναι πιστός στη σχέση του αναζητώντας το κάτι παραπάνω, χωρίς ταυτόχρονα να έχει τη δύναμη να χωρίσει και να συνεχίσει.

Ένας ευαίσθητος ταξιτζής, μια λεσβία ηθοποιός, ένας αφελής πλην όμως διόλου  ευκαταφρόνητος γραφικός γεματούλης συνθέτουν το σκηνικό μιας  συμπαθητικής κωμωδίας που χωρίς να την λες σπαρταριστή, σου χαρίζει ένα δίωρο με ωραίο χιούμορ, μουσική, γκάφες, και  μια απορία: όταν η αλήθεια αποκαλυφθεί, όταν ο καθένας διαπιστώσει ποιόν έχει δίπλα του, τότε τι θα γίνει;

Το ελληνικό σινεφίλ κοινό πάντως φαίνεται αγαπά το ισπανικό σινεμά και να γεμίζει τις αίθουσες, όπως έγινε με την ταινία αυτή του Μαρτίνεθ.

Κοινό χαρακτηριστικό των ισπανικών ταινιών είναι οι συμπτώσεις. Σε όλες σχεδόν τις ισπανικές ταινίες βλέπουμε πως οι κεντρικοί ήρωες έχουν κοινά που δε θα μπορούσαν εύκολα να σκεφτούν και που κάνουν τον θεατή να ξαφνιάζεται, να γελά ή να συγκινείται όσο η ιστορία ξετυλίγεται.

Αν θέλαμε να γενικεύαμε, θα λέγαμε ότι οι ισπανικές ταινίες είναι κατά βάση συναισθηματικού και κοινωνικού περιεχομένου, με εξαιρέσεις, φυσικά, όλες τις ταινίες του Pedro Almodobar οι οποίες είναι κωμικοτραγικές, καθώς επίσης και την ταινία 9 βασίλισσες, που είναι τύπου Tarantino.