ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινε-προτάσειςΣινεμά

Έμμα (Emma)

Μοντέρνα, κεφάτη και εκθαμβωτική διασκευή του κλασσικού μυθιστορήματος της Τζέιν Όστεν από την διάσημη φωτογράφο Ότομ Ντε Γουάιλντ

Παραγωγή: Βρετανία – 2020 

Διάρκεια: 125 λεπτά 

Είδος: Εποχής 

Βαθμολογία: * * * ½ 

Σκηνοθεσία: Autumn de Wilde 

Πρωταγωνιστούν: Anya Taylor-Joy, Johnny Flynn, Bill Nighy, Mia Goth, Myra McFadyen, Josh O’Connor, Callum Turner, Rupert Graves, Gemma Whelan, Amber Anderson, Miranda Hart, Tanya Reynolds, Suzy Bloom. 

«Έμμα Γούντχαους, γοητευτική, έξυπνη και πλούσια, με άνετο σπίτι και φύσει ευτυχής…Έχει διανύσει σχεδόν 21 χρόνια στον κόσμο, με πολύ λίγα να την αγχώνουν ή να την ενοχλούν». Κάπως έτσι πάει η εισαγωγή της Τζέιν Όστεν στην Έμμα την μοναδική ηρωίδα που δημιούργησε, κατά δήλωση, εν πλήρη συνειδήσει ότι μόνη εκείνη θα μπορούσε να συμπαθήσει. Και πράγματι, η καλοστεκούμενη οικονομικά και εκθαμβωτικά όμορφη δεσποινίς από το Σάρεϊ, έχει κάνει σκοπό της ζωής της το ανακάτεμα των ζωών των άλλων, μέσα από μια σειρά από απόπειρες προξενιών, τομέα στον οποίο η ίδια θεωρεί ότι διαπρέπει. Η Έμμα δεν έχει κανέναν ανταγωνισμό στη μικρή βαρετή της κωμόπολη και μάλιστα θεωρείται πρότυπο από την άτυχη δεσποινίδα Χάριετ την οποία προορίζει για τον τοπικό εφημέριο κ. Έλτον, αν και εκείνη στρέφει τη ματιά της στον κατώτερο κοινωνικά γαιοκτήμονα Μάρτιν. Τελικά, η όμορφη αλλά επιπόλαιη και ματαιόδοξη Έμμα, έρχεται σταδιακά σε επαφή με τα λάθη της και τα ελαττώματα που δεν ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει. Έχει όμως πολλά μαθήματα ζωής να πάρει ακόμη μέχρι το περίτεχνο τέλος και πολλά να καταφέρει για να βρει την αγάπη που της χρειαζόταν και που υπήρχε εκεί από την αρχή. Ο δρόμος προς την ωρίμανση θα σημάνει και μια ξεκάθαρη ματιά στον συναισθηματικό της κόσμο, που θα οδηγήσει στο συμπέρασμα πως οι πιο μεγάλες απαντήσεις για τον έρωτα, βρίσκονταν πάντοτε μπροστά στα μάτια της. 

Πως είναι δυνατόν να παραμένει ακόμη και σήμερα τόσο επίκαιρη και to the point μια συγγραφέας που ολοκλήρωσε μόλις 6 μυθιστορήματα στη σύντομη ζωή της στο μεταίχμιο 18ου και 19ου αιώνα; Μα προφανώς επειδή ήταν μια πνευματική ιδιοφυία με οξεία αντίληψη των διαχρονικών χαρακτηριστικών της ανθρώπινης φύσης και αριστουργηματική πέννα που ποιεί τιμή στην Αγγλική γλώσσα. Αυτή την απαστράπτουσα λεκτική ποιότητα, πλήρη λεπτών νοηματικών αποχρώσεων και βιτριολικού χιούμορ έχει καταφέρει να αποδώσει σεναριακά η Νεοζηλανδή, τιμημένη με Booker, συγγραφέας Έλινορ Κάτον σε αυτό το κινηματογραφικό της ντεμπούτο. Με αυτό το υλικό η επίσης διάσημη εκτός κινηματογράφου Οτομ Ντε Γουάιλντ, φωτογράφος και δημιουργός ταινιών μικρού μήκους και videoclip, κάνει το σκηνοθετικό της ντεμπούτο στις ταινίες μεγάλου μήκους, στήνοντας μια σειρά εμπνευσμένων ταμπλώ απίστευτης εικαστικής ομορφιάς που «συνομιλούν» λειτουργικά με τον λόγο και τα συναισθήματα των χαρακτήρων αυτής της προχωρημένης σάτιρας ηθών της Γεωργιανής περιόδου της Βρετανίας.

Από πού να ξεκινήσεις να επαινείς! Από την ιδανική πρωταγωνίστρια Άνια Τέιλορ Τζόι, από το ασυναγώνιστα «βρετανικό» καστ όπου ξεχωρίζει η πληθωρική Μιράντα Χαρτ στο ρόλο της κουτσομπόλας κυρίας Μπέιτς, από τη λαμπρή φωτογραφία του Κρίστοφερ Μπλόβελτ που συλλαμβάνει όλο το υγρό φως της αγγλικής υπαίθρου στις 4 εποχές όπου διαδραματίζεται η υπόθεση, το σκορ της Ίζομπελ Γουόλερ Μπριτζ (της γνωστής οικογενείας του τηλεοπτικού Fleabag), τα κοστούμια της βραβευμένης με Oscar Αλεξάνδρα Μπερν, τον υπέροχο σχεδιασμό παραγωγής και και και !

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Έμμα μεταφέρεται στην οθόνη (να θυμίσουμε τη Γκουίνεθ Πάλτροου το 1996) ούτε και η τελευταία προφανώς, είναι όμως σίγουρα από τις καλύτερες!

Απολαύστε την και αφεθείτε στην γοητευτική ακρίβεια μιας γλώσσας που πολλοί γνωρίζουν λίγοι όμως κατανοούν όσον αφορά την ευρύτητα και τον αυστηρά δομημένο ταξικό της προσδιορισμό.

Κλείνοντας, μια παρατήρηση: οι ταινίες εποχής που σέβονται τον εαυτό τους δεν θα είναι ποτέ ίδιες μετά την Ευνοούμενη του Λάνθιμου. Και αυτή η Έμμα, με την μοντερνιά της τελίτσας στον τίτλο που κάνει παιγνίδι με την αμφισημία της έννοιας Period, τον σέβεται και τον εαυτό της και τον Λάνθιμο.   

Τάσος Ντερτιλής

The past is a foreign country... they did things differently there. Γι'αυτό ας το αφήσουμε ήσυχο κι ας ασχοληθούμε με το παρόν. Το παρόν λοιπόν είναι χτισμένο με κινηματογραφικές εικόνες, με χιλιάδες ταινίες, με οθόνες και όνειρα. Κλειδώστε με εκεί μέσα και εγώ θα ανοίξω ένα παράθυρο να αγναντεύω το μέλλον. The future now...

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *