Emperor: Μαθήματα Αμερικάνικης Πολιτικής;
Στις 6 Αυγούστου 1945 στο North Field, Tinian Mariana Islands, oι Αμερικάνοι εξαπολύουν την ατομική βόμβα κατά των Ιαπώνων, διαπράττοντας ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Η ταινία ξεκινά με μια άλλη ‘απόβαση’ στις 30 Αυγούστου ’45. Παρακολουθεί ένα στρατιωτικό επιτελείο υπό τις διαταγές του Μακ Άρθουρ (Τόμι Λι Τζόουνς) που αποβιβάζεται στην Ιαπωνία με σαφείς εντολές να βρει και να φέρει στη δικαιοσύνη τους υπαίτιους του πολέμου και των εγκλημάτων τους, (της ανοιχτής πληγής του Περλ Χάρμπορ) και πάνω απ΄όλα να ξεσκεπάσει τον Ιάπωνα αυτοκράτορα. Επικεφαλής της έρευνας είναι ένας σιτεμένος πλέον αξιωματικός (Μάθιου Φοξ), που μέσα σε όλο το χαμό ψάχνει και την παλιά του αγάπη.
Μάλλον ταινία για εσωτερική κατανάλωση, αν και ανήκει σε ένα είδος που θεωρούσα ότι έτεινε να εκλείψει. Η ταινία είναι γεμάτη με ‘διαμαντάκια’ που κάνουν τον σκεπτόμενο άνθρωπο να χαμογελά ειρωνικά.
Ατάκα Μακ Άρθουρ (Τόμι Λι Τζόουνς) όταν αποβιβάστηκε: ‘We are the occuping power, but we must be seen as liberators not conquerors‘.
Ατάκα Ιάπωνα μπαμπά της κοπέλας προς τον Αμερικάνο αξιωματούχο πρωταγωνιστή: ‘We did our duty, but we lost our humanity‘.
Ας το πάρουμε λίγο πιο χαλαρά κι ας διασκεδάσουμε. Τι κοινά έχει το Emperor με τον Τιτανικό, το Zero Dark Thirty, ή τον Wolverine και γιατί ο Μακ Άρθουρ (Τόμι Λι Τζόουνς) καπνίζει την πίπα του Γκάνταλφ:
Θα σταθώ σε τρία κυρίως ζητήματα, το μάθημα, το ειδύλλιο και την προσωποποίηση.
Το Χόλιγουντ μας κάνει μάθημα: Το Χόλιγουντ θίγει ανά καιρούς θέματα για τα οποία η Αμερική ντρέπεται ή λυπάται και τα παρουσιάζει λίγο πιο χαλαρά μέσα από μια περιπέτεια ή μια ιστορία που εξελίσσεται παράλληλα. Στο Περλ Χάρμπορ όχι μόνο δεν πιάστηκαν στον ύπνο αλλά παραλίγο να νικήσουν κι όλας! Αυτή την περίοδο φαίνεται Ναγκασάκι και Χιροσίμα είναι στο προσκήνιο, μιας που το είδαμε στο τελευταίο Wolverine. Μάλιστα εκεί ο αιχμάλωτος υπερήρωας σώζει έναν Ιάπωνα αξιωματούχο που του ήταν συμπαθής. Δεν μπορεί σε καμία περίπτωση μια ταινία να σβήσει ή να αλλοιώσει την ιστορία. Ποιος ο σκοπός να γίνει ένα τέτοιο θέμα ταινία κι όχι ας πούμε ντοκιμαντέρ; Μια καλή διαφημιστική τακτική λέει να προωθείς το προϊόν σου τονίζοντας τα καλά του σημεία. Μια ακόμα καλύτερη λέει να δείχνεις τα κακά του σημεία και να προβάλεις αντιστάσεις και αντεπιχειρήματα στον καταναλωτή για να τα χωνέψει καλύτερα. Το Χόλιγουντ φαίνεται να κοντράρεται με την κυβέρνηση ή τον αμερικάνικο στρατό, ενώ ταυτόχρονα παίρνει συχνά άδειες για γυρίσματα, υλικά οχήματα κι εγκαταστάσεις ή χρηματικές επιχορηγήσεις. Είναι όλα ένα μεγάλο καζάνι; Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να είμαστε απόλυτοι.
Love Rules: Όπως και στον Τιτανικό, τα στοιχεία λέγονται πιο ευχάριστα και κρατώντας το ενδιαφέρον περισσότερων μέσα από ένα δραματικό love story. Εδώ το ρομαντικό υπονοούμενο είναι λίγο πιο άνευρο. Ο Μάθιου Φοξ ενώ στα σίριαλ παίζει καλύτερα, στις ταινίες είναι λες και παθαίνει κάτι. Εδώ προσπάθησε να πάρει λίγο από Γκρέγκορι Πεκ, λίγο από Ντίν Μάρτιν και βγήκε ένα περίεργο παλικάρι που δεν κινεί το ενδιαφέρον του θεατή. Το ειδύλλιο υποβαθμίζεται ούτως η άλλως στο έργο και τελικά δείχνει ότι προστέθηκε για να δείξει ότι τίποτα δε χωρίζει τους δυο λαούς, ε και να γεμίζει λίγο κι ο χρόνος της ταινίας.
Προσωποποίηση του αόρατου εχθρού: Σύνηθες πλέον φαινόμενο η αόρατη απειλή να είναι τελικά ένας άνθρωπος και όχι ο ‘καημένος’ ο λαός. Όπως στην περίπτωση του Zero Dark Τhirty όλο το αμερικάνικο έθνος είχε έναν άνθρωπο που έπρεπε να δει νεκρό (τον Μπιν Λάντεν), εδώ από την αρχή είναι φανερό ότι ύψιστη αποστολή είναι να βρεθεί ο αυτοκράτορας να σταθεί μπρος στη δικαιοσύνη, να καταδικαστεί για τα εγκλήματα πολέμου και να θανατωθεί. Ναι, βασικά δεν γίνεται να είσαι εχθρός των ΗΠΑ και να μη πεθάνεις, πρέπει να θανατωθείς. Εμ, τι να σε έχουν στη φυλακή να σε ταϊζουν κι από πάνω; Άσε που αλλάζουν εποχές και καταστάσεις και μετά μπορεί να βγουν νέα στοιχεία και να αποκαλυφθούν άλλα. Όχι μπαμ και κάτω, καθαρά πράματα! Στο Emperor μάλιστα έχει και το εξής καλό, ο Μακ Άρθουρ τους λέει να προσέχουν όταν πάνε να τους συλλάβουν γιατί αυτοί οι Ιάπωνες έχουν μια τάση να αυτοκτονούν και το θεωρεί αποτυχία να αυτοκτονήσουν πριν τους θανατώσουν αυτοί. Έναν μάλιστα που έκανε απόπειρα αυτοκτονίας τον κρατούσαν οι αμερικάνοι γιατροί με νύχια και δόντια να ζήσει μέχρι την ημερομηνία εκτέλεσης του. Είναι από αυτά τα παράδοξα.
Πάντως δεν μπορώ να πω, τονίζει την αφοσίωση του Ιαπωνικού λαού. Είναι ένας λαός με τυφλή πίστη και αγάπη στον αυτοκράτορα τους, μας λέει και μετά από λίγο μας δείχνει να ‘καρφώνει’ ο ένας τον άλλον πολύ απλά χωρίς ιδιαίτερη πίεση. Στο τέλος μας δείχνει και τη φωτογραφία που τράβηξαν Μακ Άρθουρ κι ο αυτοκράτορας. Όντως φορούσαν τα ίδια ρούχα και στην ταινία!
