Ένας Πιστός Άντρας (A faithful man)
Στις αίθουσες βγαίνει η νέα ταινία του Λουί Γκαρέλ, στην οποία πρωταγωνιστεί ο ίδιος, η σύζυγός του -το γνωστό μοντέλο και ηθοποιός, Λετίσια Κάστα και η κόρη του Τζόνι Ντεπ και της Βανέσα Παραντί, Λίλι-Ρόουζ Ντεπ.
Πρόκειται για μια ρομαντική κωμωδία που αντιμετωπίζει με χιούμορ το δράμα της, μέσα από τέσσερις κεντρικούς χαρακτήρες. Ο Αμπέλ ήταν βαθιά ερωτευμένος με την κοπέλα του, Μαριάν, όμως μια μέρα μαθαίνει ότι αυτή διατηρούσε παράλληλα σχέση και με τον καλύτερο του φίλο και τον χωρίζει για να παντρευτεί τον δεύτερο. Περνά κοντά μια δεκαετία αλλά ο Αμπέλ δεν έχει καταφέρει να την ξεπεράσει, όταν μαθαίνει ότι ο φίλος του πέθανε αιφνίδια από ανακοπή και πηγαίνοντας στην κηδεία ξαναβλέπει το μεγάλο του έρωτα. Πλησιάζει τη Μαριάν και κάνει προσπάθεια να είναι ξανά μαζί της. Εμπόδιο του αρχικά βρίσκει τον μικρό γιο της, Ζοζέφ, ενώ στην πορεία θα εμφανιστεί η μικρότερη αδερφή του φίλου του, η Ιβ, η οποία είχε από μικρή ανομολόγητο έρωτα μαζί του και θα τον διεκδικήσει σθεναρά.
Οι τέσσερις χαρακτήρες, ο Αμπέλ, η Μαριάν, ο Ζοζέφ και η Ιβ, θα αναλάβουν συχνά εναλλάξ τα ηνία της αφήγησης, αν και κεντρικός ήρωας είναι ο Αμπέλ και δική του η ιστορία. Ο Γκαρέλ σκηνοθετικά υπηρετεί καλά το είδος και κρατά με μαεστρία κεφάτη τη διάθεση του κοινού, δίνοντας μικρές χιουμοριστικές ανάπαυλες (το λεγόμενο comic relief), που έρχεται κυρίως από τους δευτερεύοντες χαρακτήρες, όπως τον Ζοζέφ -εκπληκτικός ο μικρός στο ρόλο, ή την γκαρσόνα του εστιατορίου.
Στην ουσία της ταινίας υπάρχει ένας έντονος εσωτερικός προβληματισμός αλλά και σαρκασμός, έναντι στις αισθηματικές κομεντί και στους μεγάλους δραματικούς έρωτες. Η απάντηση του Γκαρέλ έρχεται μέσα από τον χαρακτήρα του Αμπέλ, έναν άντρα «πιστό», που μένει κολλημένος με την ίδια γυναίκα, παρόλο που τον απατούσε με τον καλύτερο του φίλο, τον παράτησε για αυτόν, η οποία αργότερα θα δείξει σχεδόν αδιαφορία αν θα τα φτιάξει ή όχι με την Ιβ. To υπόγειο χιούμορ της ταινίας έρχεται και από το γεγονός ότι τους χαρακτήρες των Αμπέλ και Μαριάν ενσαρκώνει το αντρόγυνο Γκαρέλ και Κάστα, με λίγο παιχνιδιάρικη διάθεση θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Γκαρέλ μοιάζει να βγάζει μικρά «απωθημένα» πάνω στο χαρακτήρα της συζύγου του με αυτό το σενάριο.
Παράλληλα, μέσα από την ταινία, το μεγάλο ερωτικό «κόλλημα» για ένα άτομο που γίνεται εμμονή, μόλις τελικά εκπληρωθεί (με άλλα λόγια μόλις αποκτήσει κανείς το «άτομο-τρόπαιο» που λαχταρά, όπως το αναφέρει και η ψυχολογία) αυτό αρχίζει σταδιακά να χάνει την αίγλη του. Το ενδιαφέρον του λοιπόν για αυτό ξεθυμαίνει και το άτομο μένει ουσιαστικά μόνο παρέα με την εμμονή του, θυμίζοντάς μας ότι προτού κοιτάξουμε δίπλα μας καλό είναι πρώτα να κοιτάμε μέσα μας.
Στο σύνολο της , έχουμε μια αξιόλογη ταινία στο είδος της, ιδιαίτερα για το κοινό που συμπαθεί το γαλλικό σινεμά, αλλού αιρετική και αλλού κοινότοπη, εγγυάται ότι θα περάσει ευχάριστα η ώρα παρακολουθώντας την, αλλά όχι ότι θα σας μείνει αξέχαστη.
